Written by : @Darkcakess
—
Chinn’s POV.
At the same, day and time wala namang pinag bago ang buhay ko ganon parin babad sa trabaho, dahil sa utos halos ng lahat.
To be honest meron pala, nag karuon ako ng katulong na halos hindi rin mautusan.
“What do you want to eat? Something sweet? Like cake? Donut? Or else related on it, how about pasta? Italian pasta is the best don’t you think?” pangungulit sakin ni harru, binalingan ko sya ng tingin na tila walang buhay bago sumagot ng wala.
“You look exhausted”
“Cause I am” I said, bago muling bumaling ng tingin sa aking monitor. Muli na naman akung bumaling ng tingin sa kanya ng kalabitin nya ako. “Now what?”
“Want coffee?”
“Ipag titimpla mo ko? Nag abala ka pa, btw thank you” I said, bago ngumiti sa kanya ng pag kalapadlapad. Umiling lang sya sakin bago pumwesto sa tabi ko’t nag lupagi sa mesa ko. “I just asked you, wala naman akung sinabing ipagtitimpla kita” napaface palm ako ng dahil sa sinabi nya, ano pa nga bang aasahan ko?
Napabaling ako sa kanya ng tingin ng sa isang iglap ay tila tulog na sya na ewan kaya nag fucos nalang ako sa work ko later on naalimpungatan ata sya dala ng gutom dahil muli na naman akong kinalbit.
“Now what?”
“Nagugutom ako”
“Hindi ko tinatanong” pag babara ko sa kanya, kala nya sya lang marunong ah! “You did asked, chanak” He said, kaya napabaling ako sa kanya ng tingin.
“Anong tingin mo sakin? Katropa mo? Hindi tayo close para sabihan ako ng mga harsh na salita lalo’t na~”
“You did, come on don’t be such a bossy what i mean it’s kinda boring don’t you know? Let’s treat each other like more than of that” he said, then smiled at me. Siraulo ba toh? Nag trabaho para maging engot? Nag pag patuloy nalang ako sa trabaho at di sya pinansin hanggang sa matapos na ang oras.
Hudyat na uwian na, nag paalam na ang lahat maliban sakin na magtratrabaho parin sa gabi.
Napabaling ako ng tingin don sa taong katabi ko na hanggang ngayon eh naririto parin at tila walang balak na umuwi.
“Ba’t nandito ka pa?”
“Sasamahan kita.”
“Hindi ko kailangan ng kasama”
“Alam mo ba tuwing gintong oras? Madalas may mga bagay bagay tayong di nakikita na nasa paligid lang natin.” napailing ako don sa sinabi nya at bahagyang lumingon sa paligid na hindi rin sa kanya pinahalata.
Kilala ko sya alam ko namang pinagtritripan nya lang ako dahil nasa ugali nya na. “Multo? Harru, tigilan mo ko wala kung time para patulan yang kabuangan mo.”
Napa baling ako sa kanya ng tingin ng bigla syang tumingin at tila nag lakad lakad na ewan sa harap ko. “Alam mo bang sa mga ginto silang oras na nag papakita?” pag sisimula nya bago gumawa ng tunog na tila para bang may kukong tila bumabaon sa lamesa na nag lilikha ng tunog na nakakakilabot.
“Harru, tumigil ka na..”
“Madalas silang nag papakita sa taong nag isa-isa” he said, then bumaling ng tila seryosong tingin sakin, napatigil naman ako sa ginagawa ko bago natuon sa kanya ang buong tingin.
“Pag nakita mo na sila, wala ka ng kawala.”...

he said, bago hinila ng dahan dahan yung bangko dahilan upang gumawa ito ng tunog na tila pang horror na. “Harru..”
“Shhhh..” pag pigil nya sakin, na tila ba may tinitingnan sa likod ko. “Gustong gusto nilang pinaguusapan sila.”
“H-Harru.” pag tawag ko sa kanya na tila di na mapakali dahil sa kilabot na nadarama. “Shhh..” muli niyang senyas sakin upang tumahimik ako. “Nasa likod mo sya.” seryoso nyang pag kakasabi na halos ikinataranta ko na.
Naramdaman ko na rin ang mga butil ng aking pawes na tila nag dulot pa sakin ng kaba, sa panginginig ng tuhod ko na ramdam mong takot na takot na talaga.
Hindi naman ako naniniwala kaya lang sa expression palang ni harru na di maipaliwanag para kung nayanig ng nerbiyos at unti unti na ring nag si tindigan ang aking mga balahibo, dala ng kilabot na nadarama.
“H-Harru.” tila mapiyok piyok kung pag tawag sa kanya. “Nasa tabi mo na sya!” sandali nyang sigaw na ikinataranta ko bago napagawi ng tingin sa tabi ko na kung saan bumungad sakin ang tila pigura na puti kaya nawalan ako ng balanse sa aking kinauupuan at tuluyan ng bumagsak sa sahig
“CHINN?!” rinig ko pang pag tawag nya sakin pero halos hindi ko sya makita dahil buong gigil akung pumikit bago niyakap ang sarili.
Napamulat lang ako ng tila marinig ko syang tumawa, at du’oy bumungad sakin ang tila puti nyang damit ata na nakasabit di kaluyan sa kaninang kinauupuan ko.
“Got it.” napabaling ako sa kanya ng tingin ng tila mag flash yung cellphone nya. “You look scared. HAHAHA” he said ng tila makita ang mukha kung namumutla na at doon ko lang napagtanto na puro kagag’han nya lang pala ang lahat.
“Y-you!” halos mapiyok piyok kung bulyaw sa kanya dala ng inis at takot parin kanina kasi akala ko talaga nakakita na ko ng multo sa unang pag kakataon na halos di pasadya.
“Sorry for lately” he said, then nag peace sign sakin. “I thought you’ll act tough till the end” tatawa tawa nyang sabi bago gumawi na sakin upang tulungan ako.
Halos gusto ko syang hampasin ng buong lamesa dahil sa gigil ko sa kanya ng makatayo na ako. “Relax, di na muulit” tatawa tawa nyang sabi.
“B-bw’sit ka!”
“You looked pale, lately and didn’t even brother to talk to me just wanna see you like that. you’re pretty cool lately nabuhayan ka ata, let me prase that buhay na buhay ka kanina” he said, then inabot yung bag nya at muli nanamang tumawa. “Let’s go home?”
Napailing lang ako bago muling gumawi sa desk ko para sana ipag patuloy yung ginagawa ko kanina ng bigla nanaman magsalita. “Lately was a joke, but later? Let guess” he said, kaya tila natakot na din ako at gumawi na rin sa kanya napag desisyon kung umuwi nalang din, hindi dahil sa takot ako, hindi ako takot! Hindi talaga! Pagod lang ako kaya uuwi na rin ako.
Hanggang sa Sumabay nalang ako sa kanya hanggang sa makalabas na kami ng opisina.
___
Sa pag labas ni Harru at Chinn tila hindi ata nila napansin yung bagay na tila gumalaw, ng walang gumagalaw.
Kasunod non ang tawang tila kakila-kilabot sabay sambit ng mga katangang.
“Nandirito ako~”