Pagkapasok ko sa aking clasroom napatingin saakin ang aking teacher parang pinagmumukha nyang sya ay naasiwa saakin ,well ganun tlga sila saakin sa mga matang mapanghusaga d ko maiiwasan na kotyahin araw arw bantog ang aking apelyedong rain dahil sa kasalanan ng aking mga magulang ,minsan umiiyak nlng ako magisa sa bahay
Sa dibdib ko paano koto nakakaya .
Paano koto nilalabanan?
Natapos ang leksyon sa akin pa rin nakatingin ang mga matang mapanghusga ,.
Alas singko na ako nakauwe sa bahay tahimik ang paligid dahil ako lng nakatira kahit ganun si mommy iniwanan nya akong bahay ,
20 palng ako peru mula pagmulat siguro ng mata ko andun n ung pangngutya saakin !
Ng bata ako may nagaalaga saakin isang matanda katulong ni mommy c lola lourdes sya ang nagpalaki saakin kaht wala na...

akong ina at aking ama ay d kopa nakikita sa pagkakaalm ko wala syang panahon magpakita pra saakin dahil siguro ako lng ay sa labas n anak at isang kasalanan sa kanyang asawa,yun lng natatandaan ko simula ng lumisan sa mundo c lola lourdes ,.malaki na kong iniwan ni lola pinalaki nya kong maayus at may respeto peru walang matang makakatangi na d ako nirerespeto ..mommy ko lng ung kabit bat ba ituring nila akong kabet din.masaya n ko eii kasu bakit ganyan sila wala akong makausap man lng kahit teacher ko wala dahil nandidiri sila saakin masakit man isipin peru dapat kong tanggapin ,isang taon nlng gragraduate na ko sa college ..aalis ako sa lugar nato ayoko na dito punong puno na ang aking puso sa sakit sana wag na madagdagan pa 😓