Enjoy reading!
…..
HIS LOVELY OBSESSION
Simula
“Bakit ito lang?!” sigaw ng aking ina umagang-umaga habang binibilang ang perang binigay ko.
“Iyan lang po kasi ang kinita ko, ‘Nay.” sabi ko. Ibinigay na kasi sa amin ang sahod namin kagabi pero kulang pa rin kay Nanay.
“Wala ka talagang silbi! Kung sana sinunod mo ang payo kong mag-full time sa bar na ‘yan. E di sana malaki ang kinikita mo! Tumigil ka nalang sa pag-aaral mo dahil wala ka naman mapapala diyan!”
‘Yun ang palaging ipinapamukha sa akin ni Nanay pero hinahayaan ko na lang. Para saan pa’t titigil rin ito kabubunganga sa akin? Tiniis ko pa rin… lahat ng masasamang salitang ibinato niya.
“Bwisit talaga!” patuloy na sigaw niya.
Bahagya akong napaatras nang ibato niya sa akin ang basong plastic na pinag-inuman niya. Atsaka umalis palabas ng bahay.
Bumuntong hininga ako habang nakamasid sa papalayong bulto niya. Nakagayak ito at mapula ang bibig. Siguradong kila Aling Suling ito didiretso kung saan palaging may sugal. Ganoon naman palagi kapag may inaabot akong pera sa kanya, napupunta sa sugal. At kapag natalo sa akin niya ibinubuntun ang galit.
Hindi ko namalayan may tumulong luha pala sa aking mata. Kahit kailan hindi pa rin talaga ako sanay sa mga ibinabato niyang salita sa akin.
Bakit ganoon? Ginawa ko naman lahat para mabigyan pa rin siya ng pera? Pero bakit ganoon pa rin ang sinusukli niya? Kahit simpleng ‘Thank you’ wala manlang akong natanggap.
Pumasok ako sa aking silid. Sakto naman tumunog ang cellphone ko sa ibabaw ng aking kama.
“Aviona!” tili ni Sandra sa kabilang linya nang sagutin ko ito.
“Napatawag ka, Sandra?”
“Hindi makakapasok mamayang gabi si Danna. May problema ang gaga!” tukoy niya sa kasamahan namin sa trabaho. “Kung gusto mo ikaw muna ang papalit sa kanya mamaya? Nasabi ko na ito kay Madam Kemery. Pumayag naman siya.”
Nakapasok ako doon bilang waitress dahil sa tulong ni Sandra na kaibigan ko mula pagkabata, doon din kasi siya nagtratrabaho bilang waitress din. Pero full time ito, hindi gaya ko na sa gabi lang ang pasok dahil nag-aaral ako sa umaga.
“Sige. Gusto ko rin para madagdagan ipon ko.” sabi ko kahit katatapos lang ng shift ko kaninang umaga.
Narinig kong malalim siyang bumuntong hininga. “Nakita ko kanina si Aling Florida. Nakapostura na naman papunta kila Aling Sukling. Binigyan mo na naman pang sugal?”
“Hayaan mo na, Sandra. Ayoko naman magalit sa akin ang Nanay ko.”
“Iyang Nanay mo talaga, Aviona! Napaka-ambisyosa! Bakit mo pa kasi binibigyan iyon ng pera pang-sugal niya? Paano na ang tuition fee mo sa school niyo?”
“May naitago naman ako. Hindi ko naman binibigay kay Nanay lahat. May itinira pa rin naman ako para sa sarili ko.”
“Aba, dapat lang. Ikaw ‘tong nagpapakahirap magtrabaho tapos iyang Nanay mo sarap ng buhay! Buti nalang hindi siya ang naging Nanay ko. Mabuti na lang, Aviona! Kung oo man baka matagal ko nang nginudngod ang nguso no’n sa sahig.”
“Sandra!” Kahit ano man ang natatanggap kong insulto sa Nanay ko, hinding-hindi ko gagawin iyon gaya ng sabi ni Sandra.
“Tsk. Sige. Ibaba ko na ang tawag. Susunduin kita diyan mamayang alas syete.”
Mabuti nalang Sabado ngayon. Kaya ko pa naman pumasok dahil wala naman pasok bukas sa school.
Pagtapak ng kamay ng orasan sa alas syete, nandito na sa bahay si Sandra. Nakabihis na rin ako ng pantalon at pinares ko ang puting t-shirt ko. Dahil basa pa ang buhok ko ay hinayaan ko itong nakalugay muna.
Pagdating namin ay dumiretso kami ni Sandra sa locker para magpalit ng uniporme ng waitress.
Nang natapos ako, pinasadahan ko muna ang sarili sa salamin. Sa isang tingin pa lang, mapagkamalan akong may lahing banyaga dahil sa natural na kulay brown na mata at buhok ko.
“Aviona, tara na. Kanina pa tawag nang tawag si Madam Kemery.” sabi ni Sandra.
Mabilisan kong ipinusod ang maalon kong buhok at sumunod kay Sandra.
“Aviona!”
Sa kabila ng malakas na tutog ay narinig ko pa rin ang nakakarinding sigaw na iyon ni Madam Kemery, ang baklang manager dito sa pinagtratrabaho’an kong bar.
“Po?” sabi ko nang nakalapit na ako ng tuluyan.
Nakapameywang siya. “Hindi ba ang sabi ko sa’yo doon ka lang sa table nila Mr. Ruiz. Bakit nakita pa rin kitang nagse-serve ng inumin sa kabilang table?”
“Tinulungan ko lang po si Sandra,” sabi ko sabay tingin sa sahig.
Nakita ko kasi kanina si Sandra na nahihirapan sa pagse-serve. Dahil wala naman akong ginagawa at nakatayo lang habang naghihintay sa utos nila Mr. Ruiz ay lumapit ako kay Sandra sa kabilang table.
Tinaasan ako ni Madam Kemery ng kanyang kilay. “Nagdahilan ka pa. Ano na lang ang sasabihin ni Mr. Ruiz? Bigatin ang customer nating iyon, Aviona! Mahiya ka naman. Ikaw ang inatasan kong pumunta roon dahil ikaw ang gusto niya. Kaya sana magpakitang tao ka naman.” mahabang litanya niya sa akin.
“Sorry po....

Hindi na mauulit.”
“Bumalik ka doon at huwag ka ng umalis muli! Gosh! Sumasakit ang ulo ko sa’yo, Aviona. Kung hindi ka lang binabalikan dito, baka matagal na kitang sinesante.”
Umalis na ako sa opisina ni Kemery at tinungo ang table nila Mr. Ruiz.
Palapit pa lamang ako ay namataan ko na agad ang tingin sa akin ni Mr. Ruiz. Ngumiti siya sa akin dahilan para lalong kumulubot ang balat sa gilid ng kanyang mata.
Sa tansya ko, forty five gulang na siya. Gaya ng sabi ni Madam Kemery ay bigatin ito. Palagi niyang kasama ang mga bigatin din na kapwa businessman.
Tumayo ako sa gilid ng pahabang sofa habang naghihintay kung may iuutos pa ba sila kahit naiilang ako sa mga titig nila.
Hinila ko ang laylayan ng suot kong uniporme nung bumaling si Mr. Ruiz sa hita ko.
Nanindig ang balahibo ko sa batok nang ngumisi siya sa akin.
“I know now why you’d always come here, Zandro.” ani ng isa sa kanila at pabirong binangga ang braso ni Mr. Ruiz.
Humalakhak naman si Mr. Ruiz.
“Siya ba ang dahilan?” tanong naman ng isa sabay nguso sa kinaroroonan ko.
“Yeah. Yeah.” walang pag-alinlangan na tugon ni Mr. Ruiz.
Lalong umingay ang grupo nila. Yumuko ako dahil naiilang at nahihiya ako.
Matagal nang customer dito si Mr. Ruiz pero ngayong gabi lamang siya nagpahayag ng pagkagusto sa akin na kahit noon pa man ay napapansin kong nagpaparamdam na siya.
Bigla silang natahimik dahil sa dumating na lalaki. Mas bata sa kanilang lahat. Napako ang tingin ko sa kanya. May mga bodyguards na nakabuntot sa kanya.
Mataas ang tindig nito at hindi ko makakakitaan ng lambot sa katawan. Gaya din nila Mr. Ruiz ay nakasuot ito ng three-black suit at nakapusod ang may kahabaan na buhok.
“Mr. Defuente!” bati nila sa kararating lang.
“Sit with us, Mr. Defuente.” yaya ni Mr. Ruiz sa binata.
Tumango ang tinawag nilang Mr. Defuente. At umupo.
“Akala namin si Haje ang pupunta rito? Ikaw pala, Saint.”
“My father is not available right now. He’s going to attend my mother’s charity party.” buo at malalim ang boses na sabi ni Saint, ayon sa narinig kong tawag nila sa kanya.
“Well, hindi na kami magugulat, Hijo. Sa ganitong kasiyahan namin na dapat kasama ang ama mo. Palagi siyang wala. Malalaman nalang namin, he’s in your mother’s gathering.” nakangising sabi nung may salamin sa mata.
“Tapos ikaw ang ipapadala ng ama mo.”
“Gusto niyang bumawi pero ako ang ginawa niya bilang representative,” nakangising biro ni Saint.
Nagtawanan naman ang mga nasa table.
“Maparaan talaga iyang Papa mo,”
Tumingin sa akin si Mr. Ruiz. “Ask Mr. Defuente’s drink, Aviona.”
Napalunok ako at lumapit kay Mr. Defuente. Nasa akin na ang kanyang tingin.
“What’s your order, Sir?” kinakabahan ako dahil sa paraan ng titig niya.
“Give me the hardest drink you can offer here.” aniya. May accent sa tuwing nagsasalita ng wikang ingles.
“Right away, Sir.”
Nahagip pa ng paningin ko ang pag-angat ng labi ni Mr. Defuente nung tumalikod ako.
“Maganda siya, ‘di ba, Mr. Defuente?” tinuro ako ni Mr. Ruiz nang maibigay ko na ang inumin ni Mr. Defuente.
Hindi sumagot si Mr. Defuente. Seryosong nakatitig lang siya sa akin.
“This place is great, Saint.” bida nung isa.
Nilingon ko si Mr. Defuente pero agad din bumalik sa pag-aayos ang atensyon ko nung nakita kong nakatingin pa rin siya sa akin.
“Maraming magagandang babae.” sabi no’ng matandang Chinese.
Tumaas ang balahibo ko sa batok nang malagkit itong tumingin sa akin.
“How about you, Aviona? Are you available later? I have a lot of money, want some?” alok sa akin ni Mr. Ruiz.
Bilang waitress sa isang mamahaling bar, hindi na bago sa akin ang ganitong turing ng mga mayayamang customer.
Nginitian ko siya sa kabila ng kabang naramdaman ko. “I’m sorry, Sir. I’m a waitress here. Kung gusto mo ng ka-table, magtatawag ako.” sabi ko.
Umasim ang mukha niya sa sinabi ko. “No. no. no. I want you.” matigas niyang aniya.
Nagulat ako nang hawakan niya ako sa pulupulsuhan at pinaupo sa tabi niya.
“Waitress po ako. Hindi-”
“No. Sit beside me. You,” tinuro niya ako. “Babayaran kita kahit magkano.” aniya.
Naiiyak na ako. Gustuhin ko man magwala ay hindi pwede dahil natatakot akong mawalan ng trabaho.
May narinig akong pagkasa ng baril. Nanlaki ang mata ko nang palihim na itinutok ni Mr. Defuente kay Mr. Ruiz ang baril.
“Let the girl go or I’ll shot your fucking head.” matalim ang tingin ipinukol niya kay Mr. Ruiz.
Tila naging maamong pusa si Mr. Ruiz at pinakawalan ako.
Bago ako makaalis sa table nila, narinig ko pa ang isa nilang kasamahan, “Relax, Saint. We’re here to enjoy this night. Itago mo ang baril mo. Hindi na dapat makarating ito kay Haje.”
Nanginginig pa rin ako sa takot nung lumapit ako kay Sandra.