(MISTY ALEJANDRA LOPEZ)
Hindi mapakali si Sanny sa kanyang mga nalaman tungkol kay Misale. Hindi niya maisip na sa masayahing mukha niya ay ganun ka lupit ang kanyang mga naranasan na.
“Hon, bakit hindi pa natin kunin si Misale? Karapatan ng bata ang mamuhay ng masaya hindi sa ganoong buhay!” hindi napigilan ang inis at napasigaw na siya habang turan a g salitang iyon.
Walang reaction ang asawa sa kanyang sudden burst out. Prente lamang itong nakaupo at nilalaro ang sariling daliri. “Hindi pwede, we need her. Eros need her, to track Condrado’s boss.” walang emosyon na sabi nito.
“What? Ipapahamak niyo nanaman yung bata dahil lang sa kagustuhan niyong ma dakip ang inutil na sindekatong iyon!” gulantang niyang sigaw. Hindi makapaniwala na ganun pala ang inisip ng kanyang asawa.
“Stop shouting, will you? We’re are not using her, for petty sake. Cut that thought in your mind!” iritang sabi ni Franklin kay Sanny na ngayon ay hindi na maguhit ang mukha sa subrang busangot nito.
“Hindi pa ba yun ganon? You use her as your bait and now you’re telling me that I’m wrong? God Franklin! Are out of your mind?” palakad lakad na pangaral sa asawa habang ang mga mata ay nanlaki.
Nangunot ang noo ni Franklin habang naka tanaw sa kanya. ” As what I’ve said. Im NOT USING HER.” madiing sabi ni Franklin saka tinalikuran si Sanny na tuliro lamang sa kanyang kinatatayuan.
Sa kabilang banda, hindi maka boo ng desisyon si Misale. Nagdadalawang isip kung tatawagan ba ang babaeng nagbigay sa kanya ng calling card at tanggapin ang alok nitong maging modelo sa mga gown na dinisenyo.
Sa isip niya ay, paano kung hindi na siya tatanggapin dahil may nahanap na? Mapapahiya lamang siya.
Naputol ang kanyang pag-iisip ng may kumatok sa silid na kanyang inukupa. Walang gana niyang binuksan ito at tumambad ang mukha ni manang Edna na Naka ngiti.
“Maari ba akong pumasok, iha?” tanong ng ginang. Tumango lamang siya at niluwagan ang pagkabukas ng pintuan.
Mataman na tinitigan ni manang Edna ang hawak ni Misale at nang mapansin ni Misale na titig na titig ang ginang sa kanyang kamay ay tiningnan niya din ito at doon niya napagtanto na calling card pala na hawak niya ang tinignan nito.
“Alam mo Misale, sa buhay maraming pagpipilian, may mahirap at may madali lang. At sa tingin ko ay isa ka sa mga taong naguguluhan at hindi maka buo ng pinal na desisyon. Isa lang ang masasabi ko, gawin mo ang nasa iyong puso at ibalanse ito sa iyong isip. Huwag kang magdesisyon na isa lang ang iyong ang sinunod dapat magkasabay ang iyong isip at puso para ikaw makabuo ng mas magandang desisyon na tiyak ay hindi mo pagsisihan.” Mahabang litanya ni manang Edna na nag pagising sa kanyang diwa.
“Pero paano po yun?” Litong tanong niya sa ginang.
“Kunsultahin mo ang iyong isip at puso kung ano ang nararapat gawin. Timbangin ang isinisigaw ng dalawa. Alam ko na ang nasa iyong isip at hindi magkatugma sa nasa iyong puso. Gawin mong magkatugma ang dalawa. Linawin mo kung ano nga ba talaga ang iyong gusto. Pero kung ako sayo, iha. Tatawagan ko na yan, sayang ang opportunidad na ibinigay sayo at sasayangin mo lang. Hindi lahat ay maswerteng tulad mo na ang trabaho na ang lumapit yung iba nagkandarapa sa kahahanap ng trabaho.” paliwanag ni Edna kay Misale na mataman namang nakikinig.
Sa mga sinabi ng ginang kamakailan lang ay nakabuo siya desisyon. Desisyon na alam niya ikabubuti niya.
“Salamat, mama Edna. Buti nalang andito kayo.” Naluluhang sabi niya. She really appreciate it.
“Walang anuman iha. Ito ang tandaan...

mo. Choose wisely. Oh siya lalabas na ako at mag-grocery pa ako.” paalam nito sa kanya na agad naman niyang pinigilan.
” Tika lang mama Edna, sasama ako sayo!” excited na sabi niya. Napahinto ang ginang sa akmang pag labas nito.
“Oh siya sige pero tawagan mo muna ang dapat mong tawagan.” Pag payag nito at agad naman niyang sinunod.
Tinipa niya ang numero sa cellphone na keypad na hiniram lamang niya kay Edna. Buti nalang at may cellphone ito, kung wala ay mahihirapan siyang tawagan ang numero.
Ilang ring lang ay sinagot na ito ng nasa kabilang linya.
“Hello goodmorning ma’am/sir. This is Aina Fuentes, secretary of Miss Sanny Villareal. May I know who are you?” magalang na tanong ng nasa kabilang linya. Medyo kinakabahan siya, nanginginig ang kanyang kamay na may hawak ng cellphone.
“Ah this is Misty Alejandra Lopez. Nandiyan po ba si ma’am Sanny?” nanginginig na tanong niya. Well normal lang ang kanyang nararamdaman. First time niyang gawin ito kaya ganun nalamang ang kanyang aksyon.
“Ah si miss Sanny po ay on leave. Anong Pong kailangan niyo at nang matawagan ko po siya at masabi ang iyong tukoy.”
“Ah, mag apply sana ako don sa inalok niyang pag mo-model sa akin. Baka pwede pa lang naman.” Sagot niya.
“Oh, okay. I’ll ma’am Sanny about this right away. I’ll call you back to tell you her response.”
“Okay po, salamat.” sabi niya saka pinatay ang tawag.
“Eros na track mo na ba kung saan naka tago ang mga inutil na yon?” tanong Speed. Ang may pinakabilis na gumalaw sa kanilang lahat. Para itong kidlat kung makikipag laban.
“May hint na ako pero we need to dig in deeper para hindi sa kabaong bagsak natin.” seryosong sabi ni Eros habang tutok na tutok sa laptop na nasa kanyang harapan.
“Yeah right.” Sangayon nito at medyo natawa. Will, in their organization ay parang magkapatid na ang kanilang turingan.
“I want to go home for a while.” Out of the blue na sabi ni Eros dahilan para napalingon si Speed sa kanya.
“Bro, ambilis mo namang ma home sick hahahha. Dati ikaw laging naiwan dito dahil ayaw mong umuwi. May chix ka don sa bahay mo no?” Pabirong sabi nito habang natatawa.
Sa kabilang bahagi ng kanyang isipan ay sumasang-ayon sa sinabi ng kaibigan. Na miss nga niya ang maamong mukha ng dalaga at kung gaano ito kalakas humilik. Napangiti nalamang siya sa kanyang naisip na agad namang pinuna ng kaibigan.
“Yown, nabaliw na!” Puna ng kaibigan at sinamaan niya ito ng tingin.
“Shut up!” asik niya sa kaibigan. Bakit nga ba siya ngumiti gayong si Misale lang naman ang kanyang inisip.
Naglalaro ang imahe sa kanyang isipan kung gaano kahigpit ang yakap nito sa kanya noong gabing nilalagnat ito. Kung gaano kaamo ang mukha nito habang natutulog at ang mapupulang labi nito na parang nang-aakit na halikan niya.
Ipinilig na ang kanyang ulo upang mawaksi ang imahe ng dalaga sa kanyang isipan ngunit parang may sarili itong isipan at ayaw mawala.
“Lakas na ng tama mo pre!” Malakas na sigaw ni speed na nagpagising sa kanyang diwa.
Hindi na niya napagsilbihan pa ang kaibigan dahil agad itong umalis sa kanyang puwesto kanina. Napabuntong hininga nalamang siya at napahilot sa sintido. Ilang araw na siyang ganito na laging hinahanap ang presensya ng dalaga ngunit pinipigilan lamang niya. Hindi pwede ito dahil masyadong bata pa ito para sa kanya. Makuntento nalang muna siya sa katitingin sa larawan ng dalaga na nasa kanyang cellphone.
AUTHOR’S NOTE: SI EROS AY SI River yan. Sensya na kung matagal ako nakapag UD. Busy lang talaga sa modules ko. Sensya na po.