HINDI nila namalayang may pumasok pala sa kwarto at tumikhim. Dahil sa sobrang gulat binato ni Rain ang hawak hawak na bimpo kay Claire.
Napasimangot si Claire at binato din sakanya pabalik ang bimpo.
Nakita nila si Clarence nakatayo sa may pintuan.
“Kayo ha! Ano yang ginagawa niyo!” panunuksong sabi ni Clarence.
“Ugok! Ano ba ginagawa mo dito at hindi ka man lang kumakatok?”
“Kanina pa ako katok ng katok walang nakakarinig sa akin kaya pumasok na ako naiwan mo kasing nakabukas ang pinto. Manghihiram lang sana ako ng charger. Hehehe.”
Binato sa kanya ni Rain ang charger.
“Oh, umalis kana!”
“Sasauli ku nalang to mamaya. Hehehe, oo nga pala. Make sure na nakasarado yung pinto para hindi kayo mabitin. Hahahaha!” Tinignan naman ito ni Rain ng masama kaya kumaripas na ng takbo si Clarence.
Nang silang dalawa na lang ay nagkatitigan silang muli.
“B-bakit ka nakatingin ng ganiyan sa akin? B-bakit ka nakatingin sa labi ko?” nauutal na tanong ni Claire. Naniningkit ang mga mata ni Rain sa tanong niya.
“Why are you accusing me like that? Napatingin lang ako, masyadong tuyo yang labi mo. Babae ka ba talaga?”
“Ang kapal mo naman! Ikaw nga parang bakla, yang labi mo pambabae saka kulay pink at parang malambot….”
Natigilan si Rain sa sinabi ni Claire, kahit siya ay natigilan din.
💭 Bakit ko ba nasabi yon?💭
Napakagat si Claire sa ibabang labi at nag iwas ng tingin. Feel niya nag akyatan lahat ng dugo niya sa mukha.
“Dont tell me you’re fantasizing my lips? Grabe, nakakatakot ka.”
“Ang kapal mo naman, akala mo naman gagahasain kita.” sabi niya at umirap.
“Paano ako hindi mababahala? Kung i-describe mo yong labi ko parang gusto mo ng kainin,” sabi ni Rain at saka tinignan siya ng masama.
“Ang kapal mo talaga sir ulan, grabe. Bakit ko naman kakainin yang labi mo? Hindi kami mayaman pero may ulam naman kami, hindi ko yan kakainin.”
Natigilan si Claire nang mapansing natahimik si Rain. Natahimik din siya.
💭 Ano ba tong pinagsasabi ko? Malayo na sa putukan, eh. 💭
“Seriously?” natatawang tanong niya. Napakurap si Claire na mapansing natatawa ito.
💭 Natatawa ba talaga siya? 💭
“B-Bakit?” parang hindi si Claire makapaniwalang natawa si Rain.
Napatigil si Rain sa pagtawa nang mapansin niya na masyado yata siyang na-carried away. Napaiwas siya ng tingin at napatikhim.
“Take a nap, you need to rest” tipid na sabi niya at umupo sa upuang katabi ng kama at saka binuksan ang laptop niya.
Pumikit nalang siya dahil inaantok na rin naman talaga siya.
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
NAGISING si Claire nang maramdamang may bahagyang yumuyugyog sa balikat niya. Pinilit nyang idilat ang mga mata kahit mabigat ang talukap ng mga mata niya.
“R-Rain?” nanghihinang tanong niya.
“You need to eat.” Inalalayan siyang umupo sa kama saka kinuha ang mangkok sa bedside table.
Natigilan siya at napatingin sa bintana, nanlaki ang mga mata niyang mapansing madilim na sa labas.
💭 Lagot ako nito, ang dami kong nalagpasang klase. Saka siguradong nag-aalala na si Nanay sa akin. 💭
“G-Gabi na, kailangan ko ng umuwi sir ulan,”sabi niya saka akmang tatayo pero agad siyang nahawakan sa braso.
“You’re not going anywhere.” seryosong sabi nito na nakatingin sa kanyang mga mata. Napalunok naman si Claire at tumitig kay Rain.
“B-Bakit ayaw mo kong paalisin?” tanong pa ni Claire. Pakiramdam niya ay nag iinit ang mga pisngi niya at hindi ito dahil sa lagnat.
💭 Bakit ko ba nararamdaman ito? Normal pa ba ako? 💭
“Masasayang lang ang oras ko, ihahatid pa kita sa inyo.”
“Mas masasayang ang oras mo kapag nandito ako, hindi naman kita mapagsisilbihan kasi may sakit ako,”
Tinignan niya ako ng masama saka inabot sakanya ang mangkok na may...

lamang lugaw.
“Shut up and just eat,” masungit na sabi ni Rain at saka umupo sa upuan na katabi ng kama niya.
“Aw!” napadaing si Claire ng mapaso ang dila niya. Mainit pa pala ang lugaw.
“F*****cking idi*t!” Kinuha ni Rain ang tubig sa bedside table at inabot sa kanya. Agad namang ininum ni Claire.
“Hindi ko naman alam na mainit yon,” nakasimangot na sabi ni Claire.
Tinignan siya ni Rain ng masama at kinuha sakanya ang lugaw.
“Open your mouth,” masungit na sabi ni Rain pagkatapos niya hipan ang lugaw. Agad naman niyang sinubo yon at hindi na mainit gaya kanina.
💭 Habang pinapakain niya ako ng lugaw, pakiramdam ko pulang pula ako buti nalang may lagnat ako. Ang isa pa na hindi ko maintindihan bakit ang lakas ng tibok ng puso ko? Mas matindi pa yata to kesa nakasayaw ko yung crush ko sa prom. Bakit ko naman magiging crush yung ulan na tong walang puso? 💭
Humiga siya ulit pagkatapos kumain ng lugaw. Binalot niya ang sarili ng kumot, nanginginig ang labi niya sa matinding lamig. Mas lalo siyang lamigin kapag may lagnat siya.
“R-Rain, pwede bang pakihinaan nung aircon? N-Nilalamig ako.” nakikiusap na sabi ni Claire. Napabuntong hininga siya para tumayo at upang hinaan ang aircon.
Tipid na ngumiti si Claire at bumaluktot sa ilalim ng kumot.
Nakatingin lang siya kay Rain habang nag aantay ng antok. Napapansin niyang maya’t maya nagpapahid ng noo ni Rain. Mukhang hindi sanay ng walang aircon. Makalipas ang ilang minuto, tumayo si Rain at nagtungo sa drawer kumuha ng maitim na sando. Agad siyang napasinghap at napaiwas ng tingin nang walang pasabing hinubad ang tshirt at nagpalit ng damit. Nakatalikod naman siya kay Claire peru nawindang pa rin siya. Kitang kita niya ang matipunong likod ni Rain, napalunok si Claire nang maggalawan ang mga muscles niya sa likod.
Pumikit na lang si Claire at binalot ang sarili ng kumot.
💭 Nilalamig pa rin ako, bakit ganito? 💭
“R-Rain, n-nilalamig pa rin ako. May extra ka bang jacket diyan?”
Napabuntong hininga siya at napakamot sa makapal niyang kilay.
“I didnt brought my jackets here.” tila problemadong sabi nito.
“Ganon ba? S-Sige okay lang.”
Natigilan si Claire nang tumayo si Rain at saka napabuntong hininga. Umupo si Rain sa tabi niya at pumasok din sa loob ng kumot.
“Walang malisya to,” sabi niya saka humiga sa tabi ni Claire.
Napasinghap si Claire nang hilahin siya sa beywang saka mas inilapit siya sakanya. Sunod-sunod ang paglunok ni Claire ng yakapin siya. Talagang nabawasan ang lamig na nararamdaman niya dahil ang laki ng katawan nito at sakop na sakop siya, dagdag pa na medyo mainit ang kanyang katawan.
“A-Akala ko ba naiinitan ka?” tanong niya at saka tumingin kay Rain.
Napasinghap si Claire dahil sa sobrang lapit na nang mukha nila sa isa’t isa.
💭 Naaamoy ko na rin ang mabangong hininga niya. Ano ba to? Lalo yata akong lalagnatin. 💭
“Anong magagawa ko? Kaysa naman mamatay ka sa lamig diyan?”
Napasimangot na lang si Claire sa sinabi nito. 💭Ang sungit talaga nito. Grabe, kung nakikita lang kami ngayon ni Lara, nangisay na yun sa kilig. 💭
“Rain, yayakapin din kita ah? Walang malisya to,”
Napabuntong hininga si Rain at tumango. “Fine.”
Niyakap ni Claire sa beywang si Rain.
💭 Effective pala talaga ang body heat, akala ko charot lang yon. 💭
“Sleep,” matipid na sabi nito.
Napatango nalang si Claire at ipinikit ang mga mata, inaantok na rin talaga siya.
Bago siya tuluyang makatulog, may naramdaman si Claire na may humalik sa buhok niya.
————-
Sorry, po hindi ako makaupdate ngayon. Pumasyal kasi kami sa lugar ng mama ko. At mahina ang signal doon. Peru pipilitin ku paring maghanap ng signal. Hanap hanap signal ganern. Hehehe