Dito ako dinala ng mga paa ko sa plasa..
Kung saan ako madalas tumatambay..
Ang sama ng loob ko..
Birthday ko pa nman pero ganung pasabog ang natanggap ko..
SAMA NG LOOB !
Di Man Lang niLa tinanong kung bkit may ganung video…
Sana pinagpaliwanag man lang din niLa ako..
Kso mas inuna pa kong saktan at pagsabihan ng kung ano ano…
Ginawa ko nman ang Lahat pero bkit ganun…
Nagkamali ako oo pero maiintindihan niLa ako kung pinagliwanag niLa ako..
Iyak parin ako ng iyak..
Di matigiL sa pagluha ang mga mata ko..
Lalo akong umiyak ng maalala ko ang mga mata ni tita na puno ng lungkot at disappoinment..
Kahinaan ko talaga ang makitang malungkot si Tita.. Pero mas nalungkot sguro sya ng narinig nya ang mga sinabi ko kanina.
Iyak lang ako ng iyak ..pakiramdam ko kse mawawala na ang sakit kapag umiyak lang ako khit tila hindi nman nababawasan talaga..
Naramdaman kong may tumabi sa akin..
Di na ko nag abala pang tingnan kong sino.. Basta tuloy ang pag eemote ko..
Buti nlng gabi na atLeast walang makakakita sa pag iyak ko..
“Marya “,, tawag ni ate Esang sa akin..
Di ako nagsalita.
Sinundan nya pala ako ..
Narinig kong bumuntong hininga ito…
HiniLa ako nito.. DahiLan para mapasubsob ako sa balikat nya..
Mas lalo akong umiyak sa ginawa ni ate Esang ng haplusin nya ang buhok ko..
“Ate…. “,umiiyak na sabi ko..
...