ANG MAHIWAGANG SUKLAY NG MANGAGAMOT”
Ang lolo ko ay mangangamot maraming nagpapagamot sakanya Mayayaman,artista at galing ibang bansa.
Ang pinagtataka ko lang Hindi sya nagpapabayad.
“Hindi kasi sya mukhang pera.”pagputol ni mae ang kapatid kung epal.
“Tsk”pagtataray ko
Pero tumatawa lang ang boang.
—-
Mga apo may kwento ako.andayan na pala si lolo
“Ano po”sabi ko
Gust ko lang ishare na ang pogi ko ng kabattaan ko pa.Nagsitawanan kami
——
Noong unang panahon akoy nangngahoy sa kagubatan
Sa di kalayuan may nakita akong 3 sirena na kaakit akit
nagkwekwentuhan sa gilid ng lawa ng kamatayan dahil itoy napakalalim at lahat ng sumubok na lumangoy at Hindi na nakikita magpakailanman.
Nagtago ako nakita parin nila ako Dali dali silang lumangoy.
Yung isang sirena nakawin ng suklay isa itong napakalaking sheel.
Kinabukasan bumalik ako para isauli ang suklay.
May nakita akong itim na sirena pero maganda.
Tinawag nya...

ako
“Halika ginoo tayoy lumangoy”
Paulit ulit nyang sabi.
Nahipnotismo ako sa ganda ng boses nya .
Kunting hakbang nalang at malapot nakong mahulig sa lawa.
“Wag”
“Wag kang uto uto”si mae tumawa si lolo.gusto ko nang sapakin si mae.
May boses na nagpabalik sa aking ulirat.Nakita ko ang sirena na nagmamay ari ng suklay.
Umalis na ang itim na sirena
“Pasensya ka na dun sa kapatid ko ,tuso iyon”sabi may
“Hindi ka na takot sakin”
“Hindi,dahil alam kung Mabuti kang tao”sabi nya
“Ah oo nandito ako para ibalik ang iyong suklay”
“Sayo na yan .May taglay itong manggamot ng may sakit. Manggamot ka nang walang hinihinging kapalit humayo kana”
Kaagad akong umalis totowo ang sinabi my sirena .
Bumalik sa lawa para magpasalamat ngunit yun na pala ang huli naming pagkikita dahil di ko na sya nasilayan pa.
Kaya kayo tumulong kayo ng walang hinihinging kapalit.