CONFIDENCE
“JESS, bilsan mo mag susuukat na Tayo ng uniform” sigaw ni lorean sa akin pagpasok nito sa classroom
Naggagawa pa kase ako ng assignment. Dito nalang kase ako nakakabawi kase this past few weeks lagi kaming may practice dahil malapit na Ang aming laban sa ibang school
“Jess” pagtatawag pa nito sa akin nang Hindi ko ito pinansin.
Ang dami kaseng sulatin.
“Wait tapusin ko lang ito” sambit ko habang patuloy na nagsusulat
“Sumunod ka huh! Hahanapin ka ni coach” ani pa nito na aking ikinatango lang dito na nagsasangaayon habang patuloy parin nagsusulat
“Ang dami Naman kase nito” panghihimutok ko.
History kase Ang ginagawa kong assignment kaya hindi ako mag kaungaga mag sulat.
Ang masasabi ko lang Hindi madali maging varsity ng school habang scholar ka.
Kailangan laging nimementain mo Ang card mo kase kong Hindi. Kailangan pa naming magbayad.
“Jess hinahanap ka ng coach niyo, nandito kalang pala” lapit sa akin ni lance
Ito yong ayaw ko sa lahat stress ka na nga sa pagmamadali mag sagot tapos may laging may manggugulo pa sayo.
Wala na nga akong utak Lalo akong na dadrain dahil sa mga ito eh!
Kong Hindi lang ako pagod dahil sa practice nakakapagsagot ako ng assignment sa bahay kaso pag uwi ko deretsyo tulog na eh!
Nakakapagod kayang mag practice na mag practice.
“Jess”
“Oo na wait lang, sadali lang! Last na talaga toh!” Sigaw ko na habang patuloy na nagsusulat ng sagot
“Wag ka nang mag madali Jessa na lagay ko na size mo, nagmamadali Rin kase yong taga sukat ng uniform nyo kaya nilagay ko nalang yong size mo katulad ng Kay Camile” tinig na aking ikinatigil sa aking ginagawa
“Coach” kabadong ani ko nang makita ko itong nasa pintuan ng classroom namin
“Pag Hindi mo na kaya-
“Kaya ko po” pag puputol ko sa sasabihin nito
Pag tumigil ako sa pagvovolleyball Wala na akong ibabayad sa iba kong kailangan sa school kase sa volleyball lang ako nag kakaroon minsan ng income Lalo na pag panalo kami.
Binibigyan kami ng premyo ng school pag nilalaban Ang mga athletes sa ibang School.
Ginarab ko ito kase Wala talagang pampaaral sakin sina mama. Lalo na 10 kaming magakakapatid.
“Know your priorities” ani ni coach bago umalis sa aming classroom kayat bagsak Ang dalawa kong balikat habang pinagmamasdan Ang aking notebook
Ang Saya ng buhay
“Ayos Lang Yan, as long as kaya mo pa fighting Lang” biglang salita ni lance nasa tabi ko papala
Isang tipid na ngiti Ang sinagot ko dito bago damputin ulit Ang aking ballpen para tapusin Ang aking assignment
Ang hirap talaga maging mahirap.
———————–
“Ready na ba Ang lahat” tanong ni coach sa amin
“Yes coach” sigaw ng mga ka teammates ko
“Jess okay kalang?” Tanong sakin ni sir na Hindi ko napansin nakatingin Pala ito sa akin Hindi lang pala si sir lahat sila
“Ah! Ayos Lang coach ka-so napaliit po ata Ang uniform ko” alanganing ani ko habang binababa Ang suot kong short kaso, maliit talaga. Para na siyang panti
“Wala tayong magagawa Hindi ka pumunta ng araw ng sukatan eh! Ayos Lang Yan” pag aapproach ni coach na aking ikinatango lang dito
Ayos Lang Sana kong maikli eh kaso maitim Ang bandang pang ibaba ko
“Ayos Lang Naman Jess ah bagay nga sayo eh!” Ani ni Hannah na aking ikina busangot
“Tumingin ka sa likod” ani ko
Kayat pumunta ito sa likod at narinig ko Ang pag gasp nito na tila ba nagulat
“See, Ang itim, Hindi ko Naman kase alam na ganito ito ka ikli di Sana nag sikelin ako ng mahaba”
“Lagyan nalang natin ng foundation” ani nito na aking ikinabuhay ng loob
Hulog talaga ito ng langit
“Pasan kayong dalawa?” Biglang tanong ni coach nang aalis na kami ni Hannah papuntang school
“Mag ccr lang po coach” pagpapalusot ni Hannah na aking ikinatango na pagsanayon
“Kakagaling nyo lang sa Cr mag ccr ulit kayo. Pumila na kayo. Magsisimula na Ang game” turo nito sa pilahan namin kayat wala na kaming nagawa kundi sumunod
Kabado ako, Hindi komportable Ang aking nararamdaman dahil alam ko after this game ako Ang main topic ng school na ito.
“Jess Hindi Naman siya masyadong maitim. Kaya ayos Lang Yan. Wag kang kabahan baka Tayo matalo Ikaw pa Naman Ang spiker” akbay ni Hannah sa akin
Ngumiti ako dito na nagpapahiwatig na ayos lang ako. Wala namang akong magagawa eh! Hindi ako pupweding mag back out nandito na eh!
“Bahala na.” Bulong ko bago kami pumasok sa court para maglaro
Ang daming tao sa paligid kaya labis akong kinakabahan ngunit taas noo paring naglalakad.
“Wow...

Ang puti ah!”
“Wiwitt”
“Nice but”
Rinig kong ani ng Ilan sa mga nadadaanan ko. Pero ako Walang na akong pake gusto ko lang manalo para magkapera ako at makabili ng bagong cellphone.
Iyon kase Ang Isa sa dahilan kaya ako sumali sa larong ganito. Wala pa kase akong cellphone.
Nag simula na Ang laro at maayos Naman kahit na lagi akong may narinig na tungkol sa akin kahit Hindi nila bang gitin Ang pangalan ko.
“nice spike Ms. White but” sigaw nang kung Sino sa aking likod kasunod na labis natawanan kayat Hindi ko mapigilang mapalingon sa mga ito Ang mga abno nakangisi at nang aasar Ang mga mukha nila..
Inirapan ko lang Ang mga ito bago ako tumalikod
Puro ganyan Ang tagpo habang naglalaro kami. Yes nakakailang pero kong intindihin ko sila Hindi ako makakabili ng cellphone
“Congratulations” ani ni coach pag pasok namin sa Isang classroom
“Well Ang nag dala talaga niyan Ang ating VIP” nakangiting tingin sa akin ni Hannah
“Yong but niya talaga Ang nagdala” pang aasar pa ni lorean na aking ikina iling
“Mga sira” ani ko bago kami nag sipag palitan Ang damit pagkatapos pinagparte parte ni coach Ang napalalunan namin
“Sa VIP 3k” nakangiting Abot sakin ni coach ng pera
“Salamats coach”
“You deserve it” gulo pa nito sa buhok ko na nakangiti
Nagkasiyahan muna kami bago magsiuwian. At masasabi ko na ito Ang the best na araw para sa akin kase for the first time nagkaroon ako ng pera ko na aking pinaghirapan.
Ngunit sabi nga nila lahat ng kasiyahan ay may kapalit na kalungkutan.
Yon ay nang dumating Ang lunes na araw ulit ng pasukan.
“Ayan na Ang Ms. But natin” kantyaw ng kalalakihan pag daan ko sa gate kayat akoy napatigil at tiningnan ang mga ito at Ang patuloy maglakad
“Sayang crush ko pa Naman Yan kaso maitim”
“Tanong may crush ba ako sayo?” Tanong ko sa Isang lalaki na nakaupo pag daan ko Saka kanilang classroom
“Taray, maitim Naman”
“Maitim man Ang physical appearance ko Hindi Naman sa kalooban na tulad nyo” pekeng ngiti ko sa mga ito
“Hambog”
“I’m not sinsabi ko lang Ang totoo” ani ko bago ako magpatuloy na mag lakad papuntang classroom.
“Jess” biglang lapit ni Hannah sa akin
“Jess, sikat kana” pakita nito sa aking litrato na nakatalikod habang Ang dalawang kamay ay nasa tagaliran
“Ms, butt” pagbabas ko sa caption
Galing ah, Hindi lang pala ako sikat sa school pati sa internet.
“Galing ng mundo.” Ani ko nang mabasa pa Ang mga Hindi ka nais nais na sinasabi nila tungkol sa akin
“Maitim pa sa buhok ko huh!”
“Nahiya pa Ang ilalim ng kaldero namin”
Nga comments nila
“Pwede ko bang mahiram Ang cellphone mo?” Tanong ko Kay Hanahh
Wala pa kase akong cellphone Hindi pa kasya sa budget ko binigyan ko kase si mama
“Sure, don lang ako kila lance” turo nito sa bandang likudan
Nang nakaalis na ito agad akong nag log in ng account ko at nag picture ng sarili bago inedeit kasama ng kumakalat na litrato ko
“Yes, ako Ang babaing nasa litrato nyo kaso tatanungin ko muna kayo na kong PERFECT BA KAYO? kase kong oo magcomment ka nga at akoy sasamba sa iyo? Dapat yong walang kasalanan o kapangitan sa loob o labas ng katauhan mo huh kase yon Ang alam kong PERFECT. Ngayon DROP YOUR NAME IF YOU ARE A PERFECT!!” Caption ko sa picture ko bago ito pinost.
Lumipas Ang mga araw na walang nagcomment na perfect sila kundi lahat ng pang huhusga nila ay napalitan ng positibong salita at masasabi kong WALANG PROBLEMA SA HINDI KA PERPEKTO lahat Tayo may pagkakami at may pangit sa ating katauhan kaso this is the Earth and the society who always judge to the person who’s not good looking, who make mistake, you always judge them kahit na Ang katauhan niyo ay kahusga husga din Naman
Thats why I’m telling you. Make sure you are perfect before you judge some other people
Hindi lahat ay makinis, maputi at pantay na kulay sa balat. Normal lang na may Hindi pagkakatulad ng kulay sa ibat ibang parte ng kulay natin sa katawan. Yes maitim pero Hindi siya nakakadiri Ang tawag dyan ay melanin.
Sa mga taong Hindi kaputin.Stop body shaming. As long as Wala kang tinatapakan na tao. Go!! Gawin mo Ang gusto ko kahit I judge ka ng ilan kase in the end Ikaw lang na tunay na nakilala sa sarili mo .
Just be yourself and always remember this , God said you are beautiful and you are worth it.
End