Prologue:
Kalalabas ko pa lamang sa kotse pagkatapos kong magpark sa garahe nang may marinig akong malakas na ingay na nanggagaling sa loob ng bahay. Tumakbo ako ng mabilis para tingnan kung ano’ng nangyari. Pagsilip ko,nagulat na lamang ako ng makita kung bakit maingay. The kitchen is in a terrible mess!There I saw the woman I love the most. Aspen Venice “Aven” Fortallejo.
Nadatnan ko siyang umiinom ng alak. Ang daming basag na bote ng beer sa paligid at sobrang kalat. Agad ko siyang nilapitan para agawin ang bagong bukas na beer na balak na naman niyang tunggain.
Careed:Venice,please stop this. Masyado ka nang madaming nainom. Halika na,akyat na kita sa kuwarto.(Pero bumukas siya ng ibang beer at parang wala lang ako sa harapan niya.)
Careed:Love,listen to me please? You’re so wasted. Let’s get you upstairs para makapagshower ka na at matulog.(Lumuhod ako sa harapan niya at pinunasan ang mga butil ng luha na nag-uunahang lumabas sa mga mata niya. Fuck! I’m a jerk! She doesn’t deserve to be hurt.)
Aven:To heal the scars,you must stop touching ’em.
(I know what she’s talking about. I was a pain in the ass. I made her cry for God knows...

how long and broke her heart so bad. Totoo nga iyong sinasabi nila na saka mo lang malalaman ang halaga pag wala na sa’yo. At alam kong malapit na siyang mawala sa akin. 3 days?A week? Months? I don’t know.)
Aven: Let’s call off the engagement,she coldly said and left me.(Yes,you heard it right. She’s my fiancée. But that’s not what caught my attention. She’s calling of our engagement. I stilled for a minute before I digested the information she just bombed in front of me.)
Careed:(Sinundan ko siya at bago pa siya makaakyat sa hagdanan ay yinakap ko siya sa likuran)
“Love, don’t to this to me. Please, I’m begging you! Don’t! Don’t leave me.”(And I began sobbing ’til it turned to loud cries.)
Aven: Congratulations then,you lost me.(After that,she went to our room and locked the door.)
(I felt my knees dropped down to the floor. Sa sobrang sakit na nararamdaman ko,sinabunutan ko ang sarili. Wala namang ibang pwedeng sisihin kundi ako dahil kasalanan ko ang lahat. Siguro ito na ang kabayaran sa lahat ng sakit na idinulot ko sa kanya.)
Careed: I’ll never let you go,love. Never.(Mga katagang sinasambit ko habang umiiyak at walang katapusang hagulgol.)