” Kung ganoon,nanganganib ang buhay niyo ni Viel.”
Alalang alala si Yssa matapos maisalaysay ni Larry ang kalahating kwento ng buhay nila ng anak. Sinabi niyang anong oras man ay lilitaw si Rodney para guluhin ang buhay nilang mag ama. Nakaramdam siya ng habag kay Viel. Bata pa ito para pagtangkaan ang musmos na buhay nito.
Walang kamuwang muwang sa panganib na mararanasan sa sumusunod na mga araw. Kaya naman inalok niya si Larry na manatili muna si Viel sa poder niya. Para masiguro ang kaligtasan nito mula kay Rodney.
” Hindi ba nakakaabala sayo,Yssa?”
” Hindi pa naman siguro nakikita ni Rodney si Viel. At saka,hindi rin ako kilala ni Rodney kaya mas ligtas si Viel kung dumito na muna sa bahay ko.”
” Pero ayokong madamay ka.” Saad ni Larry. Natatakot siya na baka pati ito ay mapatay ni Rodney.
” Dapat tayong mag ingat. Kung lalayo ka sa bata,hindi siya masasaktan ni Rodney.”
Natahimik si Larry. Tama bang pumayag siya sa alok ni Yssa sa kanya? Baka pati anak nito at kapatid madamay rin. May ibang buhay na naman ang napipintong mawala dahil sa kanya.
” Pag iisipan ko,Yssa. Ayokong madamay ka. Maliit pa anak mo. At may kapatid ka rin. Ayokong malagay sa panganib ang buhay nyong lahat.”
” Sige. Pero sana huwag mong tagalan,Larry. Baka huli na ang lahat. Bigla na lang mawala si Viel sayo.”
” Oo. Salamat. Uuwi na kami. Salamat ulit sa panyong pinahiram mo.”
” Wala iyon. Mag iingat kayo. ”
Ngunit hindi inasahan ni Larry na ngayong gabi mismo magaganap ang isang gulo sa buhay niya.
” Pasok na tayo,anak.” Inakbayan niya ang bata papasok sa kanilang bahay. ” Teka..brown out ba? Iniwan kong nakabukas ang ilaw bago tayo umalis,ah. Bakit madilim?” Puna ni Larry.
” Papa…”
” Humawak ka lang sakin,anak.” Sabi niya sa batang bahagyang natakot dahil sa dilim.
Hawak ni Larry si Viel. Dahan dahan kung lumalakad. Nagulat siya nang biglang sumara ang pinto. Kasabay nito ay ang pagliwanag ng buong bahay.
” Kanina ko pa kayo hinihintay,Larry.” Ani ng boses ng lalaking naka upo paharap sa kanila.
” Rodney?!” Hinawakan niya si Viel agad at hinila patago sa likod niya.
” Akala mo ba,tapos na tayo? Mali ka ,Larry. Nag uumpisa lang ako sayo.”
Tiim bagang si Larry. Pinagsisihan niya tuloy kung bakit hindi siya pumayag agad sa alok ni Yssa sa kanya kanina. Huli na ang lahat. Natunton na siya ni Rodney. At ngayon,naghihintay na lang sa susunod nitong gagawin sa kanila.
May dalawang kasama si Rodney. Ang isa ay nasa pintuan at isa naman ay ang nag on ng ilaw. Sinenyasan ni Rodney ang isa upang kunin si Viel na nakatago sa likod ni Larry.
Hinila ng sapilitan mula sa kanyang pagkakahawak. Manlaban pa sana pero natigil rin dahil sa nakatutok na baril sa kanya.
” Papa!!” Sigaw ni Viel.
” Anak…ayos lang yan. Huwag kang mag alala. Nandito lang ako.”
” Huh! Hahahha..papa?! Seryoso,Larry?! Papa?!”
” Anak ko siya Rodney!akin siya! At hindi kay Lee!” Halos mamaos na si Larry. ” Huwag mong idadamay ang anak ko!”
” Tarantado! Anong tingin mo sakin? Uto uto?!Huh! Baka nakakalimutan mo,ako ang unang kumuha sa batang iyan! Kaya huwag mong ipagpilitan na anak mo yan!”
” Wala akong pakialam kung maniniwala ka man o hindi! Anak ko siya! Anak ko!”
” O sige! Sabihin na natin na anak mo nga ang batang yan. Wala rin namang magbabago sa pasya ko. Kukunin ko siya kapalit ng perang naiwala mo!”
” Utang na loob,Rodney! Kalimutan mo na ang perang iyon! Matagal na panahon na ang nakalipas!”
” Sira ulo ka!”
Nilapitan siya ni Rodney at sinuntok sa tiyan.
” Ahgg….”
” Papa!”
” Tumahimik ka!” Baling ni Rodney sa bata. Hinarap niya ito at sasaktan sana pero kumilos agad si Larry at niyakap siya mula sa likod.
Nairita si Rodney sa ginawang pagyakap...

sa kanya ni Larry kaya itinulak niya ito at sinipa. Walang laban ang huli kay Rodney. May alipores ito kaya lugi siya kung sakaling manlaban.
” Rodney ….”
Nanghina si Larry dulot ng suntok at sipa na natamo niya.
” Bibigyan kita ng ilang araw para maihanda ang perang nawala mo. Pero sa ngayon,akin na muna ang batang iyan.”
” Rodney!”
” Tara na! ” Kumilos si Rodney. Binuhat si Viel palabas at isinakay sa kotse. Kasunod ang dalawa niyang alipores.
” Viel!” Habol na sigaw ni Larry sa anak na umiiyak.
” Papa!”
” Rodney! Akin na ang anak ko! Viel!”
” Papa!”
Nagtangka pang humabol si Larry pero hindi rin siya nagtagumpay. Matuling pinatakbo ni Rodney ang sasakyang dala pagkatapos paandarin.
” Viel!!” Malakas na sigaw ni Larry. Pero wala na siyang magagawa pa. Natangay na ni Rodney ang anak niya.
Ngayon ay kailangan niyang maghanda ng pera. Pero paano niya maihahanda yon gayong napakalaki ng perang naiwala niya noon. Ni hindi na rin niya inisip pang hanapin noon ito dahil sa agad siyang nagpasyang lumayo sa grupo ni Rodney. Kasama ang maliit pa noong si Viel.
Pagdating sa bahay na tinutuluyan ni Rodney. Ipinasok niya si Viel sa loob ng isang kwarto.
” Tumigil ka na sa kakaiyak mo! Mamamaos ka lang!”
” Papa ko. Ang papa ko! Ibalik mo ko sa papa ko!”
” Sabing tumahimik ka! Naririndi nako sa boses mo!”
” Ibalik mo ko sa papa ko!” Nagpupumilit si Viel kay Larry. Hinawakan pa niya ito sa damit.” Huhuhuhu…..”
” Gusto mo bang patayin kita ngayon?wala ka namang silbi. Pwede kong lokohin ang papa mo. Sasabihin na buhay ka pa pero patay na!”
” Huwag po!”
” Ayaw mo non? Pwes manahimik ka!”
Tumahimik naman si Viel. Pero panay pa rin ang agos ng kanyang mga luha. Kusang umupo sa kama na naroon sa kwartong pinagkulungan sa kanya ni Rodney.
” Papa…huhuhu…” Sambit niya. ” Papa…”
Nakatulugan ni Viel ang pag iyak. Mabuti na lang at nakakain sila ng papa niya kanina kina Yssa kaya hindi siya nakakaramdam ng gutom.
Malalim na ang gabi. Naisipan ni Rodney na silipin si Viel sa kwarto. Dahan dahan niyang binuksan ang pintuan. Nakita nyang tulog ito. Lumapit siya sa bata. Bakas ang luha sa mukha nito.
Nang mapansing giniginaw,kusang kumilos ang mga kamay niya at kinumutan si Viel. Nagtaka si Rodney bakit ginawa niya iyon gayong galit siya sa kinikilala nitong ama na si Larry. Tumayo si Rodney at saka iniwan na si Viel.
Kinaumagahan,napilitan si Rodney na magluto ng pagkain na pang dalawang tao. Nasa kanya ang bata kaya kahit papano,kailangan niyang pakainin ito. Ang mga alipores niya ay pinauwi na muna.
” Bakit ko ba kailangang pakainin ang batang iyon?” Bulong niya.
Sa silid naman, gising na rin si Viel. Namumugto ang mga mata sa kakaiyak kagabi. Maya maya ay pumasok si Rodney.
” Kumain ka na.”
” Kumain ka na po ba kayo?”
” Huh! May gana ka pang itanong sakin yan sa kabila ng ginawa ko sayo? Iba ka?” Tumalikod siya sa bata pero bahagyang lumingon.” Kumain ka na.” Saka tuluyang naglakad palabas.
Nauna na siyang kumain kanina bago pa man niya pinasok si Viel para sabihang kumain na.
” Kumuha ka ng plato. May pagkain na diyan sa mesa. ” Utos niya kay Viel.
Sinunod siya ni Viel. Kumuha ito ng dalawang plato at inilagay sa ibabaw ng mesa.
” O! Bakit dalawa yang kinuha mo? ”
” Para po sa inyo.” Natatakot na sagot ni Viel sa kanya. Matigas kasi ito kung magsalita. “Nasanay po akong dalawang plato ang kinukuha.”
” Hindi ako ang papa mo. Tapos na rin akong kumain kaya kumain kang mag isa.” Padabog na iniwan ni Rodney si Viel sa hapag.
Kumain na lamang ng tahimik si Viel. Magmula yata ngayon,kailangan na niyang kumain ng mag isa at hindi kasama ang papa niya.