Umalis ako sa aking trabaho, Hindi ko na ‘to kaya. Masyado na silang toxic para sa akin, I need a better environment to work with.
“Sabrina McKenzie!” Sigaw ng aking manager, I’m a former model.
Hindi ko Alam kung makakahanap pa ba ako ng ibang endustriya, gayong ako ang nag resign sa dati kong kompanya.
Bumaling ako sa kan’ya.
“What?” Naiirita na ako, kanina ko pa gustong umalis sa lugar na ito.
“I’m sorry for what happened, wishing you’ll have a great work after this. Sorry for Vanessa gano’n talaga ‘yon pabayaan mo na s’ya” Aniya ng aking manager.
Tumango ako at nagpaalam na ng maayos sa kan’ya, kahit papano naman ay naging masaya akong s’ya ang naging manager ko.
Nagsimula na akong tahakin ang daan. Hindi ko pa Alam kung saan ako magpapalipas ng sama ng loob ngayon.
Grabe talaga ang ugali ng Vanessang iyan, masyado na s’yang nakakapuno, paano natitiis nila Mark ‘yon? Si Mark ang datu kong manager.
Nagpatuloy ako sa pag d-drive ng sasakyan ko, napagtanto kong Wala talaga akong ibang mapuntahan kundi ang rest house namin sa Probinsya, mas mabuti iyon sa akin, matatahimik ang buhay ko pansamantala.
I’ve heard nakaalis na si Rasmuz ruon, kaya okay na kung magpunta ako ruon, Hindi pa ako handang harapin s’ya at Hindi ko sigurado kung kaya ko pa bang harapin s’ya.
Dumaan muna ako sa isang coffee shop para kumuha ng makakain at maiinom para sa mahaba habang byahe.
Habang nag d-drive ay may isang babaeng tumatawid, Hindi ko agad iyon nakita, kaya nabangga ko yata! Natapunan ako ng kape dahil sa biglaang paghinto ng sasakyan ko, dali Dali akong bumaba para tignan ang ale.
“Okay lng po kayo?” Tanong ko ng Makita ito, nakita kong may iniinda ito sa kan’yang bewang kaya dali Dali ko s’yang tinulungang makasakay sa aking sasakyan, dadalhin ko s’ya sa...

malapit na Hospital.
“Miss, pakiasikaso po Si manang, ako po ang magbabayad sa lahat” aniko sa taong nasa counter, inasikaso na nila si Manang, ako naman ay naruon naghihintay ng kung anong kalalabasan.
Lumapit ang Doctor sa akin matapos ang ilang minuto at may ibibigay na listahan ng mga gamot na kaylangan ni Manang.
Lumapit muna ako sa counter para mabayaran ang unang Gabi na magistay s’ya rito, hindi pa yata matutuloy ang balak kong umuwi muna sa Probinsya.
“Miss magkano po lahat?” Tanong ko, isang baritong boses ang narinig ko sa Likod ko, lumakas ang tibok ng puso ko ng marinig ko ang boses n’ya.
“No need, it’s all on me” malamig ang tono nito na para bang Wala kaming pinagsamahan, hindi ko s’ya masisisi, ako ang nakipaghiwalay sa kan’ya.
Tumaas ang kilay ko sa kan’ya ngunit Hindi n’ya na ako muling pinansin pa, nakita kong lumapit lang s’ya sa nurse na kausap ko kanina. Tinikom ko ang bibig ko at pinuntahan na lamang si Manang.
Hindi ko alam kung bakit may bahid ng paghihinayang sa akin, Iwinaglit ko na lng Ito at lumapit Kay manang na ngayon ay nakahiga na.
“Okay na po ba kayo? May masakit po ba? Pasensya na po pala sa aking nagawa, Hindi ko po kayo napansin, kaya po gano’n” Aniya ko, hinawakan n’ya ang mga palad ko.
“Salamat Hija, m-maari ba akong makahingi ng t-tulong?” Nanghihinang tanong nito.
“Ano po iyon?”
“P-Puwede bang tulungan mo a-akong mahanap ang aking a-anak?” Tanong nito, na nakapag paisip sa akin.
“May litrato po ba kayo?” Tanong ko na agad n’yang tinanguan, ipinakita n’ya sa akin ang isang lukot na litratong nasa palad n’ya.
Tinignan ko itong mabuti atsaka tumango kay Manang.
“Tutulungan ko po kayo” Aniya ko
To be continued…
__________________
Maraming salamat po sa pagbabasa, Sana ay suportahan n’yo po itong bago kong storya!💚