HINDI HADLANG ANG KAHIRAPAN PARA MAGKAROON NG MAGANDANG KINABUKASAN
“Hindi ka ba nahihirapan? Araw araw mong bitbit ‘yang kapatid mo.”
“Bakit hindi mo na lang iwan sa bahay? Wala ba kayong magulang?,”
Sa totoo lang, marami naman talagang paraan para iwan ang kapatid ko at makapasok ako ng maayos, pero mas pinipili kong isama siya araw araw sa skwelahan para hindi ako nag aalala sa t’wing hindi kami magkasama.
“Justin, baka naman hanggang sa recognition kasama mo ‘yang kapatid mo? HAHAHAHAHA.”
Hindi naman siguro kumpleto kung walang mga taong kukutyain ka at ibababa.
“Bago mamatay ang Mama at Papa ko ipinangako ko sa kanila na kahit saan man ako pumunta isasama ko ang kapatid ko. Hindi ko siya iiwan.” malumanay na tugon ko.
Apat na taon ako at walong buwan naman ang kapatid ko ng mamatay si Mama at Papa. Napagbintangan sila sa kasalanang hindi naman nila ginawa.
Naiwan kami sa tita ko pero hindi niya kami kayang buhayin kaya lumayas na lang ako at isinama ko ang kapatid ko. Mag tatalong taon na siya ngayon habang ako naman ay siyam na taon na. Pipilitin kong makatapos para sa kaniya.
Sinubukan ko naman dati na iwan sa mga kapitbahay ang kapatid ko para makapasok ako sa school pero sa t’wing umuuwi ako ay puro pasa...

siya sa katawan at gutom na gutom.
“Pasensya na iho pero bawal pumasok ang katulad mo, tapos wala ka pa pang bayad.”
“Sige na po manong papasukin niyo na po kami. Sobrang taas po ng lagnat ng kapatid ko kailangan niya po maipasok sa loob.” pag mamakaawa ko sa security guard ng hospital.
“Hindi talaga pwede. Umuwi ka na lang dahil nag sasayang ka lang ng oras.”
Palagi kaming itinaboy ng mga taong imbis na tumulong ay pagtatawanan ka pa at pag uusapan.
“Hoy Justin! Bakit ba araw araw mong kasama ‘yang kapatid mo?”
“Masyado kang paawa! Binibigyan ka tuloy nila Ma’am ng mataas na grades dahil naaawa sila sayo.”
Bahagya akong tumayo at sandali kong iniupo ang kapatid ko sa katabing upuan ko.
“Hindi awa ang basehan para magkaroon ng mataas na marka.”
“Matataas ang gardes ko ‘yun ay dahil mas pinagtutuunan ko ng pansin ang pag aaral kesa makialam sa tagumpay na naaabot ng iba.”
“Tsaka isa pa, anong problema kung araw araw kong kasama ang kapatid ko? Isinasama ko siya hindi para mag paawa sainyo kun’di dahil hindi siya naitatrato ng ibang tao na katulad ng pagtrato ko sa kaniya bilang kuya.”
“Hanggat hindi namin kayo naaagrabyado h’wag niyo kaming husgahan na parang alam niyo ang buong kwento!”
-Work of fiction