IGNACIO THE TREE
“Mga mahal na Prinsipe pinapatawag po kayo ng mahal na reyna sa puno ng Ignacio,” magalang na sambit ng isang alipin. Alipin ang tawag sa mga nagsisilbi sa kaharian na ito, ginawa silang alipin dahil wala silang kakayahan at kapangyarihan ‘di katulad sa amin.
“Magandang hapon, Grandmother Aza pinapatawag niyo po daw kami?” Nakangiti itong tumingin sa amin, tinapik nito ang tabi kaya naman doon kaming lahat nagsi-upo.
Grandmother Aza, ang reyna ng kahariang ito. Siya ay may angking kakayahan at kapangyarihan sapat na upang mapangalagaan ang kaniyang kaharian.
“Grandmother Aza, lagi ka na lang po tumatambay sa punong ito. Hindi po ba kayo nagsasawa?”
“Siguro ito na ang tamang oras para sabihin ko sa inyo ang dahilan sa likod ng punong ito, dahilan kung bakit ako lagi tumatambay dito.”
“Once upon a time, there’s a princess named Aza and there’s a slave named Ignacio. Yeah the princess was me and the slave was your grandfather. We fell inlove to each other, hindi naging hadlang sa pagmamahalan namin ang antas ng buhay na meron kami. Ignacio is a sweet guy, always take care of me, always compliment me and appreciate me for being who am I.”
“Until one day nabalitaan ko na lang na Ignacio just used me, he used me because I have power and I have ability to gave what he wants. The gold, the food, and more. It broke my heart because I really love Ignacio, sa kaniya ko lang nahanap ang tapat at tunay na pagmamahal. But you know what the hurt most? Na lahat ng pinaramdam niya sa ‘kin ay peke lang pala.”
“He also used...