Pagkatapos kausapin ni tita sa selpon si tito ay agad agad itong pumunta sa kinaroroonan namin..
“sabi ng asawa ko ay yung mga bata na daw ang bahalang magdesesyon o di kaya si Mikang .. “, agad na sabi ni tita pagkatapos umupo sa upuan..
“kung anong desesyon ng mga anak ko..yun narin ang sa akin… “sabi ni mama
Pagkatapos ng usapang yun ay umuwe na si mama sa nobyo neto.. Pero kame ay bukas nalang pupunta kela mama… Ayaw kase pumayag ng mga tiyahin kong umalis agad pagkatapos ng libing ni papa… Nakiusap sila na kung pwede bukas nlng kame pumunta dun kela mama ..Nung una ay ayaw pumayag ni tita pero kalaunan ay pumayag na din..
Kinabukasan ay byumahe na kame papunta kela mama pero bago kame umalis ay nagbilin sila Ante Eva na sa pagbabalik namin sa kanila ay dapat nakapgdesisyon na kame kung Payag kameng sila na ang magpaaral sa amin..
Habang nasa byahe ay walang may gustong pag usapan ang inaalok na tulong ng mga kapatid ni Papa..
Nasaktan ako ng sabihin ni titong kame na ang bahalang magdesesyon kung dito na nga kame magpapaiwan sa mayniLa at mag araL.
Pakiramdam ko di na nya kame maHaL.. Kase parang ang dali lang nya kameng bitawan.. Siguro dahiL ayaw nya na sa amin.. DahiL nawalan na sya ng tiwala lalo na sa akin..
Sana sinabi man lang nya na ayaw nya kameng payagan at ok lang naman yun sa akin. Khit madalas pinaparamdam nya sa akin na galit sya sa akin..kahit araw araw nya pa kong sampalin tatanggapin ko lahat ng iyon basta wag nya lang kameng bitawan..
Pero naisip ko din baka kapag wala na kame sa puder niLa ay mas maging masaya na siLa. Na baka di na nila maranansang maghirap dahiL wala na kme sa kanila. Maeenjoy na niLa ang buhay niLa. Kung tutusin mas pabor yun sa akin.. Para makalaya na rin ako sa kanila .
Wala ng mananakit sa akin
Wala ng manunumbat sa akin.
Wala ng may galit sa akin.
Kaya buo...