✍ZYRA_LUNA
“leave” isang malamig na boses ang aking narinig mula sa aking likuran,kaya agad akong napaharap dito.
“Ahhhmm,,,I just want to give you this, happy birthday khai” saad ko sabay abot sa kanya ng isang maliit na box,iyon lang naman ang regalo ko sa kanya,ang kalayaan niya,binabalik ko na ang singsing na ibinigay niya. Im sorry mahal but I have to do this for you.
“Why Sy? Sumusuko kana ba? di ba sabi mo lalaban ka para sating dalawa,pero bakit ganito iiwan mo rin pala akong mag-isa…” lumuluhang saad niya sakin,napaiyak ako dahil sa mga katagang binitiwan niya,kung maibabalik ko lang ang oras,hindi ko sasayangin lahat ng pagkakataon na kasama ka.
“Im sorry” saad ko kasabay nun ang pagtalikod ko sa kanya,hindi ko na kaya na mikita siyang luhaan at nasasaktan dahil sakin.
“Please stay,im begging” pagmamakaawa niya habang yakap ako,ramdam ko pa ang luha niyang tumutulo sa aking balikat,Bakit kung kailan gusto ko ng lumaban saka naman ako mawawalan ng pag-asa.
“Im...

sorry baby,but I can’t stay with you,dahil kahit gustuhin ko man ay hindi na pwede” pilit na nilalakasan ko lang ang aking loob.
“Why?” Tanong niya.
“Im dying and today is my last day with you,im sorry baby” umiiyak na saad ko.
“Shhhhh! I know baby hinihintay ko lang naman na ikaw mismo ang magsabi sakin” saad niya at kasabay nun ang pagbuhat niya sakin,dinala niya ako sa parte ng bahay niya na kung saan tanaw namin ang kagandahan ng karagatan.
“Baby,im sorry dahil hindi ko na matutupad ang pangarap nating makasal at bumuo ng pamilyang magkasama.” saad ko,unti-unti naring bumabagal ang aking paghinga.
“Stop crying baby,hindi man natin matutupad ang pangarap nating bumuo ng pamilya na magkasama,nakahanda naman akong pakasalan ka,na kahit alam kong sa huli maiiwan akong mag-isa,mahal na mahal kita,please i want to see your smile for the last time.” Lumuluhang saad niya.
“M-Mahal na mahal din kita” Ngumiti ako at kasabay nun ang unti-unting pagpikit ng aking mata.