Ngayon nga ay ok na si angie.ipinagpapatuloy Ang knyang pag aaral.
Lumipas Ang mga buwan at bigla na nman akong pinauwi ni mama.
Malayo palang ako ay naririnig ko na Ang pag iyak ni mama.kung Kaya ngmamadali akong pumasok.
“Hayyy parang bang yari nato dati pa….
Ano Kya…???tanong ko sa sarili ko.
“Ma”kinakabahan Kong tawag.
“Anong nangyari,!?bkit kayo umiiyak..tanong ko Kay mama.
Huhuhuhu”iyak ni mama.
“Si Angie”Ang kapatid mo,??!!umiiyak na Sabi ni mama
Na halos Di ko na naintindihan.pati si papa ay magagalit na Rin habang nka alalay Kay mama.
“Ma”ano po ba kasing nangyari?ulit Kong tanong.
Ang kapatid mo,mitch.nag layas na nman Sabi ni mama.na syang maslalo pang lumakad Ang knyang pag iyak.
“Ano po.”saan,
San po nag punta”bakit”sunod sunod Kong tanong sa knila
Duon na nagalit si papa...

at bigla nalang nag salita.
“Itigil mo na nga ang kaiiyak mo Malaki na yang anak mo.ginusto nya Yan pag tiisan nya.”
Sabi pa ni Papa.
Di na ako ng tanong ulit.dahil Alam ko na mas magagalit si papa at baka Kung ano pa mangyari Kay mama..
Makalipas Ang ilang sandali at nlaman ko Rin Kung knino sumama si Angie sa dati pala nyang Asawa Kay Ronald.
Hayyy Wala talagang kadalaan.
Bulong ko sa sarili ko.
Kinaumagahan umiiyak na nman si mama.
Huhuhu”pano na ang kapatid mo dun baka saktan ulit nila.patuloy sa pag iyak si mama
NG mga sandaling iyong ay Di na awa Ang nararamdaman ko kay angie.kundi inis.
Sa isip ko bahala sya sa buhay nya malaki na sya.
Pero si mama Ang inaalala ko baka mapaano.dahil sa sama ng loob.
Na idinulot ni angie sa ginawa niyang pag sama na naman Kay Ronald..