Alas singko na nang hapon at labasan na nang mga estudyante.
Kaya si mon,hinihintay si Thaliyah na lumabas atras abante ang lakad nito.
Habang naghihintay sa gate,dahil di talaga siya mapakali,bakit biglang ganun na lang ang pakitungo ni thaliyah sa kanya.
Gusto niyang tanungin kung may nagawa ba siyang mali.
Pero napansin ni mon,na kumukunti na lang ang estudyante sa loob nang eskwelahan.
Pero bakit di parin lumalabas si Thaliyah.
Nang makita niya ang kaklase ni thaliyah at tinanong ito.
Miss diba kaklase mo si thaliyah,bungad na tanung ni mon.
Andun pa ba sa room niyo si thaliyah?
Wala na maaga umuwi si thaliyah,pagkatapos kumuha nang exam ni thaliyah ay nagpaalam narin sa guro namin kung pwede ba siyang umuwi nang maaga,pinayagan naman siya agad.
Ok,ok thank you mabilis na sabi ni mon.
Ano kayang nangyari kay thaliyah,may ikinagalit ba siya sakin.
Iniiwasan ba niya ko,o may sariling problema.
Ano naman kaya yun,laman nang isip ni mon.
Habang nagmamaneho nang BMW na motorcycle niya.
Nakahiga ako sa kama laman parin nang isip ko si emma.
Kung ano nga bang gagawin ko para makatulong kay pinsan.
Hindi pwedeng maging mabagal ako sa pag iisip kung anong pwedeng gawin,nanganganib ang buhay nang pinsan ko.
Nang makaisip ako nang paraan,tama mag pa print ako nang flyer at ipamimigay ko sa school baka may kunting mag abot nang tulong para kay emma.
Alas singko pa nang umaga dali dali akong bumangon sa narinig ko.
Bilisan mo diyan sira, kailangan puntahan agad natin ang ate mo,boses ni uncle meng na ama ni emma..
Bakit anong nangyari meng,tanung ni mama na andun pala sa sala nagluluto nang almusalin namin.
Mahina daw pulso ni emma te,maluha luhang sabi ni uncle meng.
Nung marinig ko yun dali dali akong nagbihis pra puntahan din si emma sa ospital.
Tumakbo akong bumaba nang hagdan para maabutan ko pa sana sila uncle meng dahil may trycicle ito.
Dahil pag ganitong oras wala pang nadadaan na trycicle sa lugar namin.
Ngunit di ko na naabutan,dahil sa gusto ko makita pinsan ko tinakbo ko nalang ang ospital kahit medyo malayo pa ito.
Diko na alintana yun,basta ang mahalaga makapunta agad ako kay emma.
Pagdating ko nang ospital hingal hingal akong,napahinto dahil may batang lumapit sakin.
Nagtitinda nang sampaguita,rosario at bracelet na may sign of kruz.
Bumili ako nang isang bracelet ibibigay ko kay emma,kahit diko pa alam kung ano na nangyari sa kanya.
Dahil nasa harap lang nang ospital ang simbahan.
Pumasok muna ako nang simbahan at nagdasal sa kalagayan nang pinsan ko.
God pwede po bang wag niyo muna kunin si emma,marami pa kaming mga pangarap.
Gusto ko tuparin ang lahat nang iyon na kasama siya,nakikiusap ako sa inyo...

God habang patuloy ang pag tulo nang mga luha ko.
Pagpasok ko nang room ni emma,nakita ko pa siyang nakahiga kaya nabuhayan pa ko nang pag asa,kaso may tube na ito sa bibig.
Umupo ako sa tabi niya at hinawakan kamay niya.
Cuz kaya mo yan,lumaban ka ok marami pa tayong gustong gawin at puntahan,sabi ko habang nilagay ko ang bracelet sa kamay niya..
Paglabas ko nang ospital nag pa gawa agad ako nang flyer,at umuwi muna para magbihis nang uniform.
Pagkatapos ko magbihis ay dali dali na kong pumunta nang school,gusto ko kasi mas maaga pa ko sa mga estudyante para nasa gate nku bago sila papasok mabigyan ko sila ng flyer.
Pagdating ko sa eskwelahan ay pumwesto naku agad iniisa isa kong bigyan ang lahat nang estudyante.
Merong tinanggap ang flyer at nagbigay agad,meron naman tinanggap lang ang flyer at binilog lang ito saka tinapon.
Para akong nagsasayaw sa gitna na gate,dahil pa lakad lakad ako sa gitna,bawat estudyanteng nakikita ko ay binibigyan ko nang flyer.
Nang may marinig akong mga lalaking estudyanteng nagsasalita.
Bakit kapa namamalimos sayang naman ang ganda mo,kung di mo gagamitin.
Isang linggo mo lang to kikitain ang halaga na to.
Pumasok ka lang sa bahay aliwan,habang nagtatawanan.
Oo nga maging pokpok ka lang,hahahha
Rinig ko ang mga halakhak nila,gusto kong umiyak sa mga sinasabi nila.
Pero di ko nalang pinansin iyun,pinagpatuloy ko ang pamimigay nang flyer.
Hanggang sa lumapit din sakin si Rica kasama si Agatha at mga kaibigan nito.
Agad kinuha sa kamay ko ang mga flyer.
Ano kaba thaliyah,wala ka bang hiya,dito kapa talaga sa school namamalimos.
Ano na lang sasabihin nang ibang estudyante dito na may pinsan akong namamalimos,nkakahiya sigaw ni rica sakin.
Edi wag mong sabihin na pinsan mo ko problema ba yun,sabat ko sabay hablot sa flyer na hawak niya.
Kung oras na ni emma,oras na niya depende na lang kung gusto mo sumama sa kanya,sabi ni rica na nagpatawa kila Agatha.
Rica ba’t ganun lang kadali sayo sabihin yan.
Napakasama mong pinsan sabat ko ky rica na di na mapigilan ang pag agos nang luha ko.
Kinuha ulit ni Rica ang flyer tinapon at umalis agad.
Agad ko naman pinulot isa isa ang flyer sabay nang pagpatak nang mga luha ko sa lupa.
Habang nasa loob naman nang sasakyan si mon,ay kanina pa nakatingin kay thaliya,kinuyom na lamang kamao niya na kanina pa gustong manapak sa nagpaiyak sa babaeng mahal niya.
Ngayon alam niya na kung bakit wala sa sarili si thaliyah,dahil sa pinsan nitong si Emma.
Sa kabilang kanto naman ay nakatingin din si Reymart gustong gusto na niya sana puntahan si thaliyah,kaso wala siyang lakas nang loob na puntahan ito.