NAGHAHANAP KAMI NG MULTO
Merian: may apps ako dito, ghost detector, subukan natin?
Christine Joy: legit ba yan? Wala namang ganun, yung mya gifted lang ang nakaka detect ng multo.
Jane: oo nga, kahit anong gawin natin hindi tayo makakahanap ng ghosto rin tayo.
Christine: huhugot kapa ehh.
Summer noon kaya wala talagang gaanong gagawin. Dahil sa pinagyayabang ni merian
na ghost detector niya at sa pagpupumilit na legit talaga yun, kaya pumayag kami at ang lugar na pupuntahan namin ay ang elementary school sa brgy namin.
Dibat hindi naman lingid saating kaalaman na halos lahat ng skwelahan dito sa bansa ay may kwento kababalaghan at nakaka intrigang nakaraan.
Medyo malawak ang paaralang ito, naka square design siya, yung mga rooms eh nasa gilid.
At malawak na palaruan sa gitna. Naalala ko pa doon kami laging naglalaro ng kung anu-ano. Kapag papasok ka sa main gate nito, flag pole na agad kung saan nagsasagawa ng flag ceremony.
Merian: so pano? Mamayang gabi ha? Sa gate na tayo magkikita-kita.
Jane: tayong tatlo lang ba?
Meria: oo kasi ang mga multo di yan magpaparam kung marami kayo
Christ: tsaka pano tayo matatakot nun kung marami tayo diba? Gusto sama na natin mga tatay natin ehh
Jane: bakit? Pwede?
We laugh
Meria: katapos natin mag haponan rekta na sa tagpuan ha?
Habang naglalakad kami papuntang school, panay paalala si Meria sa mga dapat gawin.
Una, dapat walang gulatan,
pangalawa, walang iwanan,
pangatlo dapat panatilihing naka sindi yung kandila.
Inopen niya yung app niya at sinabi niyang kapag nag iba daw yung temperature, kapag nag kulang pula, legit daw may multo sa paligid.
Jane: hanep sa walang iwanan ikaw nga unang natakbo pag may tanod eh, multo pa kaya.
Christine : tanod kasi yun, may batuta.
Papasok na kami at binigay na niya samin yung mga kandila, doon namin napag pasyahang magsimula sa left side, sa grade 8 classrooms. Walang guard yung school na yun dati kaya malaya kaming nakakapasok mapa umaga man o gabi.
Ang dilim, nakakatakot tumingin sa loob ng mga classroom, lalo nat makikita mo yung reflection mo...

mula sa mababasaging bintana.
Palakad-lakad lang kami pero walang nangyayari.
Jane : umuwi na tayo, walang silbi yang apps mo
Christ: oo nga, pag tong kandila naubos iisang flashlight lang magagamit natin, yang cp mo.
Nasa gitna na kami at nakalagpas na sa left side, padiretsong kanan na kami.
Meria: ayun oh, may mga naghahanap din ng multo
Jane: baka tanod yan, lagot ka merian!
nakikita namin, sa di kalayuan may naglalakad at may hawak na kandila.
Meria: tara lapitan natin kung may nararamdaman ba sila.
Pasalubong na siya samin pero bigla itong lumiko pakanan papunta sa likod ng mga room kaya medyo binilisan namin yung hakbang upang masundan siya.
Huminto yung sinusundan namin.
Jane: kuya ikaw lang ba mag isa?
Christine : ang tapang mo naman kuya may nakita ka naba?
Hindi umiimik yung lalaki at nanatili sa kanyang kinatatayoan, at biglang lumingon. Ang kulubot ng mukha niya, nakakatindig balahibo yung mga boses niya. Ngumisi siya samin at nagsalita.
“Bakit? Sasama ba kayo?”
At akmang papalapit na siya samin. Biglang nanlaki yung ulo ko, tumakbo ako pabalik sa kinarorounan namin, wala na akong paki basta makalabas ako sa paaralang ito, nakita ko si jane na kasunod kong tumatakbo, ang bilis ng takbo namin pero ramdam mo yung kabog ng dibdib at mabigat na aming paghinga, sa gitna na kami dumaan para mas madaling dumating sa gate.
Jane: si Christ?
. Nasa gitna na kami ng may narinig kaming sigaw, si christ yun.
Pinuntahan namin yung pinanggagalingan ng sigaw, pero nawala na, kinakabahan na ako.
Nasa isip ko nun, puta gagadruate pa ako ng senior high. Wag naman lord.
Nakayuko kaming gumagapang sa likuran ng mga room.
Nakita namin si Christ na nakatayo di siya gumagalaw, pinulot ko yung cp niya at hinatak na ni jane palabas ng gate.
At sa wakas naka labas na kami pero, hindi parin nagsasalita si jasper at namumutla siya, at nangangatog yung mga labi niya, at nahimatay. Pero bago pa siya himatayin tumingin muna siya kay Jane at nagsalita.
Isasama kita.
Ikaw na nagbabasa gusto mo din bang sumama?