“TAMA NA LETCHE! PURO KA NALANG TRABAHO! NI HINDI MO NAMAN INISIP PAMILYA MO!”
Huminto ako sa paglalakad at tulalang pinagmasdan yung pinto ng maingay naming bahay. Heto na naman sila at nag-aaway.
“MAY MAKAKAIN BA KAYO ARAW-ARAW KUNG HINDI AKO MAGTRATRABAHO HA?!”
Lagi nalang. Lagi nalang ganito. Araw-araw silang nag-aaway na para bang walang kapaguran sa pagsigaw.
“ANONG TRABAHO MO? HA?! YUNG PANGBABAE BA TRABAHO MO? PUTANGINANG TRABAHO YON!”
“ABA PASALAMAT KA MAY MAKAKAIN KAYO ARAW-ARAW NG DAHIL SA’KIN!”
“ISAKSAK MO SA BAGA MO YANG PAGKAING DALA MO! KAININ MO LAHAT YAN!”
Huminga ako ng malalim at pinihit yung pinto. Bumungad agad sakin ang magulong bahay. Basag yung mga ilang plato namin. Sira na yung upuan namin sa hapag. Pati pinto ng kwarto nila mama at papa butas na. Pakalat-kalat yung iba naming gamit sa loob.
Mapait akong ngumiti. Tangina naman oh, mapapaayos na naman ako nito habang nag-aaral.
Malalakas parin ang sigaw nila sa bawat gilid ko. Pero wala na akong ibang narinig kundi ang pagbagsak ng luha ko at ang pagkapunit ng puso ko. Ha.ha.ha.
“OH NANDITO NA PALA YUNG PALAMUNIN AT B*B* MONG ANAK!” sigaw ni papa, nanlilisik ang mata nitong nakatingin sa’kin.
Tumawa ako, patuloy parin sa pag-iyak. Waw...

ha. Pa unli-unli.
Napahigpit ang hawak ko sa papel kung saan naksulat yung marka ko. Ang mababa kung marka.
“Okay ‘yan pa. Push mo pa.”mahina kong bulong kung saan ako lang ang makarinig.
“NAGLALAKWATSA NA NAMAN YAN KAYA GABI NA UMUWI! ANO? LALABANAN MO?! SIGE LABANAN MO!” nanghahamon nitong sigaw kay mama. Kay mama na walang ibang nagawa kundi bulyawan din ito.
“TALAGA LANG! KAYSA SAYONG HAYOP KA!”
“MAS HAYOP YANG ANAK MO!”duro ni papa sa’kin.
Itinaas at mabilis kong itinakip yung dalawa kong kamay sa magkabila kong tenga nang magsimula na naman sila.
“TAMA NA!”bulyaw ko sa dalawa na dahilan ng pagtigil nila.
“PAGOD NA AKO! KAYO BA HINDI?!”nayamukos ko yung card ko. “KAINIS NAMAN KAYO E! IMBES NA SUPURTAHAN AT ALAGAAN AKO SARILI NIYO LANG ANG INIINTINDI NIYO!”
Tinapunan ko nang tingin si mama at pagkatapos si papa. “Nang…nang dahil sa inyo, sa away niyo, BUMAGSAK AKO!”
Tumawa ako. “Kayong dalawa yung inspirasyon ko sa buhay pero pinapakita niyo sa akin na hindi dapat kayo.” pinahid ko yung luha ko.
At ibinagsak ang card ko saka lumabas ng bahay.
“Kung sino pa ang inspirasyon ko sa buhay sila pa ang dahilan kung bakit ayaw ko ng mabuhay.”
______
words by; Sirene