PAANO KUNG?
“P’re kaibigan mo si Monique ‘di ba?”
“Ah… o-oo”
“Mabuti… kung gano’n p’wede mo ba akong tulungan ha?”
“Tulong?… anong tulong ba?”
“Gusto ko s’yang ligawan”
“Pero…”
“Sige na ha?”
“Sige sige”
“Talaga? salamat p’re”
“Wala ‘yon”
S’ya si Kian ang kaibigan ko‚ aaminin ko nag-a-alangan ako na tulungan s’ya sa panliligaw kay Monique dahil katulad n’ya gusto ko rin si Monique. Hindi na nakakapagtaka kung mapa-ibig ni Monique kaming dalawa dahil lahat ay na sa kan’ya na.
Patago kong nililigawan si Monique dahil ayokong masira ang pagkakaibigan namin ni Kian. Lagi ko s’yang pinapadalhan ng bulaklak at ng tsokolate. Masaya sa pakiramdam dahil nililigawan ko na s’ya pero nag-aalala rin ako dahil paano kung malaman ni Kian ang tungkol dito? Masisira ang pagkakaibigan namin at ayokong mangyari ‘yon.
—
Kausap ko ngayon si Monique sa kabilang linya dahil plano ko na yayain s’yang lumabas para kumain at mamasyal. Mabuti pumayag s’ya kaya naman dali-dali akong nag-ayos ng sarili.
Palabas na sana ako ng gate nang may tumawag sa telepono ko… si Kian.
“Oh… p’re bakit?”
“Hades plano ko na umamin ngayon kay Monique”
“H-ha?… ngayon na talaga?”
“Oo”
“Pero kasi… m-may lakad s’ya ngayon eh”
“Talaga?… p-paano ‘yan?”
“May ibang araw pa naman eh… sa susunod ka na lang umamin”
“Sige… salamat paalam na”
“Paalam”
—
Kasalukuyan ako kumakain kasama si Monique.
“Masarap ba?” tanong ko.
“Oo sobra… salamat ha” tugon n’ya.
“Tsk… ba’t ka nagpapasalamat?… ‘di mo naman kailangan magpasalamat eh” ngisi ko saad.
“Hays… ano ka ba libre mo naman ‘to” nakangiti n’yang sambit.
“Ah… Monique ‘di ba sabi mo sa ‘kin may nagpapadala sa ‘yo ng tsokolate at bulaklak? Gusto mo bang malaman kung sino ang nagpapadala?” saad ko.
“Ah… oo bakit alam mo ba kung sin—” putol nitong sambit dahil tumunog ang telepono ko hudyat na may tumatawag.
“Ah… saglit lang Monique ha tumatawag kasi si Kian” pagpapa-alam ko sa kan’ya.
“Oo… sige” tugon n’ya.
—
“P’re bakit?” tanong ko sa kabilang linya
“Sinungaling ka… ‘di mo sinabi na magkasama kayo” galit na saad nito.
“Ha?...

a-anong ibig mong sabihin?” kinakabahan kong tanong.
“Nakita kita… kayo… masaya nagsinungaling ka sa ‘kin!” singhal n’ya.
“Kian pasensya n—” putol kong saad dahil binaba n’ya ang telepono.
Nag-gulat na lang ako nang may humawak sa braso ko at nakita ko si Kian na gulong-gulong at galit.
“K-kian ‘di ko sinasadya”
“Hindi sinasadya?… sinadya mo ‘yon para hindi ako magustuhan ni Monique!”
“H-hindi”
“Sinadya mo ‘yon… nagsinungaling ka!”
“P’re patawarin mo ‘ko pangako itatama ko ang lahat”
“Aba dapat lang!”
“Ano’ng nangyayari dito ha?” pagsulpot ni Monique.
“Ahh… Monique ano kasi… ‘di ba gusto mong malaman kung sino ‘yong nagpapadala… S-si Kian ‘yon” naluluha kong sambit.
“Ibig sabihin si Kian ang manlilogaw ko?” tanong n’ya.
“Oo s-s’ya… ‘di ba Kian?” saad ko at palihim na sinisiko si Kian.
“Ahh… oo a-ako nga” saad naman ni Kian.
“Ang totoo n’yan kaya kita niyaya na lumabas dahil gusto ni Kian na aminin sa ‘yo ang nararamdaman n’ya” sambit ko.
“Ahh… sige maiwan ko na kayo” naluluha kong sambit at lumayo sa kanila dahil nagbabadya nang tumulo ang mga luha ko.
—
Ilang taon ang lumipas aaminin ko hindi ko pa rin nakakalimutan ang mga nangyari no’ng gabing ‘yon dahil ‘yon ang unang beses na nagparaya ako para sa kaibigan ko.
Ininbitahan ako ni Kian at Monique sa kasal nila kaya pumunta ako para hindi na magtaka si Monique.
“Hades!” tawag sa ‘kin ni Kian.
“Tagal natin ‘di nagkita” saad ko at ngumiti.
“Oo nga eh… pero Hades salamat ha” saad n’ya.
“Salamat saan?” tanong ko.
“Salamat kasi nagparaya ka… salamat dahil kung hindi dahil sa ‘yo hindi ko magiging asawa si Monique… salamat kasi mas pinili mo ang pagkakaibigan natin kaysa sa pag-ibig” mahabang linyahan n’ya.
“Pft. ‘di mo na kailangan magpasalamat… ayos lang basta para sa kaibigan ko” sambit ko at niyakap s’ya.
Paano kung hindi ko sinabi ‘yon kay Monique?
Paano kung sinabi ko ang totoo kay Monique?
Paano kung hindi ako nagparaya?
Paano kung mas pinili ko ang pag-ibig kaysa sa pagkakaibigan?
Paano kung sinunod ko ang gusto ng puso ko?
@belyseee