paglingon nya nakita nya ang anak na malungkot ang mukha,sa subrang sabik akma nya sanang yayakapin,ng mag salita si christine,Buong buhay ko puro kasinungalingan,kayo pala tunay kong magulang,dalawampong taon nabubuhay akong halos gumagapang sa hirap,kalmadong boses ng dalaga pero halatang my galit na kasama,nabubuhay akong maglako ng paninda sa bangketa ,habang kayo nag papasarap sa buhay!!,hndi nakapagpigil at nakuha na nyang sumigaw sa ina,anong klaseng ina ko kayo?!!,anak! pls! makinig ka muna!, wag!...

mo akung tawaging anak!! dahil hndi kita nanay!,wala kang karapatan tawagin akung anak!,buong pagkatao ko pinaniwala nyo sa isang napakalaking kasinungalin!,bakit!? wala ba akung karapatn na alagaan at mahalin ng isang tunay na ina!,umiiyak habang napaluhod sa sahig ang dalaga.,agad naman syang dinaluhan ng ina,anak! patawarin mo ako! masakit din sa akin ang malayo ang isang anak pero ayukng malagay sa panganib ang buhay mo kung sa kaling ako ang mag alaga sayo