By Yzabelah
🌺🌺🌺🌺🌺🌺
PINAKIRAMDAMAN ni Vivienne ang kanyang mga binti kung may kirot pa rin. Napangiwi siya nang pag-galaw niya ay naroon pa rin ang bahagyang kirot at paninigas ng masel niya. Dala na marahil ng kanyang kasipagan kaya naman pati pulikat ay nagiging kalaban na rin niya. Hinayaan na lang niya ang sarili na manatiling nakaupo sa sofa.
Noon niya napansin ang ilang mga human size stuff toys at teddy bear na nasa sofang katapat ng inuupuan niya. Sa center table naman ay may mga pumpon ng bulaklak na nasa vase. Kinuha niya ang cellphone at ini-dial ang numero ni Maurelle. Nang sagutin iyon ng sekretarya niya ay inutusan niya itong pumasok sa loob ng opisina niya.
“Kanino galing ang mga stuff toys at teddy bear na iyan?” seryoso niyang tanong sa sekretarya niya nang makalapit na sa kanya.
“May mga nag-deliver lang, saka iyong mga bulaklak pinangahasan ko ng ilagay sa flower vase, kasi naman nangamba ako na baka malanta lang, noon pa kasing isang araw iyan,” tugon naman ni Maurelle.
Hindi na bago sa kanya ang mga pangyayaring tulad noon. Matagal ng panahon na nakakatanggap siya ng mga regalo, stuff toys, teddy bear, flowers, jewelries, at kung anu-ano pa. May nag-ooffer na rin sa kanya ng mga kotse, properties at maging ng pera para lang mapakasalan niya.
Iyon ang hindi niya maunawaan, sa mga mayayamang lalaki na nakakasalamuha niya. Kung makapag-propose ay wagas at kayang ialay ang lahat ngunit wala namang panahon para manligaw ng personal. Inaasahan ba ng mga ito na madadala siya sa ganoong mga materyal?
“Sige na, iwan mo na muna ulit ako,” pagtataboy niya sa sekretarya niya na tumalima naman agad.
Marahil ang sender ng mga iyon ay isa sa nakasalamuha niya sa party ng kanyang kakambal na ginanap sa Midnight Paradise. Kung ganoon nga, wala siyang interes na alamin pa iyon. Hindi siya intresado sa mga herederong nakasalamuha niya roon. Hindi na niya kailangan pa ang karangyaan na nakahandang i-offer sa kanya ng mga ito sapagkat mayroon na siya noon.
Noon nag-ring ang cellphone niya na ipinatong niya kanina sa center table matapos tawagan si Maurelle. Nakita niyang ang nag-appear na caller sa screen noon ay ang kakambal niya. Naisip niya kung ano na naman kaya ang kailangan nito sa kanya!
“Ano na namang kailangan mo?” matabang niyang bungad na tanong sa kakambal.
“Oh, relax mukhang stressed ka na naman,” biro ni Maximillian sa kabilang linya. “Nakauwi ka na ba ngayon?”
“Kababalik ko lang sa Manila, narito ako sa opisina ko.”
“Huwag mong sabihing wla kang balak pumahinga, at mag-oovertime ka pa rin?”
“Hindi ako mag-oovertime may idinaan lang akong mga papel dito sa opisina, uuwi na rin naman ako.”
“Good! Kumusta ang dinner n’yo ni Tobias?”
“Ayos naman!” walang kagana-gana niyang tugon.
“Is he okay for you to become your husband?”
“Come on, Maximillian, don’t bring that topic again. Hindi oobra sa akin ang pagiging match maker mo!” irritable niyang wika. Hindi siya natutuwa sa tuwing ang pagpapakasal niya at pag-aasawa ang pinag-uusapan nila.
“Vivienne, please, come to your senses! I’m serious! You’re not getting any younger.”
“Kaya ba pati sina Mama at Papa ay naimpluwensiyahan mo na rin?”
“Kapakanan mo lang ang iniisip namin. Wala ako lagi sa tabi mo para umalalay sa iyo. Kung magpapakasal ka, mababawasan na rin pati ang pag-iisip at pag-aalala nina Mama at Papa sa’yo.”
“Hindi ko kailangan ng alalay, normal ako, hindi ako inutil at wala akong kapansanan.”
“Princess, makinig ka kay kuya, okay? Mahirap ang mag-isa, ayoko ring halos patayin mo na sa trabaho ang sarili mo.”
Kapag ganoong tinawag na siyang pincess ng kakambal niya ay alam niyang nakikiusap na ito at naglalambing. Pero anong magagawa niya, wala sa mga plano niya na pagbigyan ang pakiusap nito maging ng mga magulang niya. Hindi pa niya nakikita ang kanyang sarili bilang isang may-bahay ng isang lalaki at naka-focus sa pagdadalangtao o sa pagpo-produce naman ng magiging tagapagmana ng kanyang magiging asawa. Parang domino effect lang sa kanilang mga nakakataas sa antas ng pamumuhay ang proseso ng pagpapakasal.
“Hindi mo na ako kailangan pang ihanap ng lalaking pakakasalan sapagkat may pakakasalan na ako, na pinangakuan kong siya lang ang mamahalin ko!” Batid niyang hindi siya titigilan ni Maximillian kaya nagawa niyang sabihin ang bagay na iyon.
Ilang segundo ring hindi agad nakaimik si Maximillian.
“Nagulat ka ba?”
“Sinasabi mo lang ba iyan para makaiwas?”
“Siyempre, hindi! Hindi ako nagbibitiw ng mga salita kung hindi iyon totoo o hindi ko mapapatunayan!” Totoo naman kasing may pinangakuan siya na isang lalaking na dito lang pakakasal.
Muling nanahimik si Maximillian. Lihim na nagdiwang ang kalooban ni Vivienne. Marahil naman ay iyon na ang huling pangungulit ng kakambal tungkol sa pagpapakasal niya.
“Kung ganoon, panahon na para ipakilala mo siya sa amin,” pagdakay wika ni Maximillian sa kabilang linya.
Siya naman ang hindi nakaimik.
“Oh, ano? Hindi naman siguro mahirap iyon. Kung mahal mo ang lalaking sinasabi mo na pinangakuan mo ng kasal, at kung mahal ka rin niya, dapat lang na makilala ko siya, namin nina Mama at Papa, tutal mapapabilang na rin siya sa pamilya natin.”
“Ipapakilala ko siya sa inyo, bakit ba hindi? Pero hindi ngayon, hindi sa mga panahong ito. May mga importante akong dapat unahin at pagka-abalahan. Alalahanin mong ako ang hahawak at magpaplano ng lahat ng kasal ng Brillante Clan’s heirs and heireses at hindi biro iyon!”
Humanap pa siya ng magiging excuse.
“Three months, alam kong mahaba na iyan sa iyo at kaya mong mag-prepare ng kahit pa sampong kasal sa loob ng tatlong buwan kaya iyan lang ang palugit. Kailangang ipakilala mo na siya sa amin pagkatapos ng tatlong buwan.” Iyon lang at pinutol na ni Maximillian ng wang anu-ano ang tawag na iyon.
Naiwang parang napasubo si Vivienne. Pakiramdam niya ay naka-puntos ngayon ang kakambal.
Totoong may isang lalaki siyang pinangakuan ng kasal, dalawampong taon na ang nakalilipas. Iyon ay ang batang nakasama niya noon sa gubat at lumaki siyang dala pa rin niya sa dibdib ang pangakong iyon, ngunit saan naman niya hahagilapin ang batang lalaki na iyon? Paano kung may asawa na ito at mga anak. Magagawa ba niyang sirain ang pamilya nito para lang sa pansariling kapakanan. Isa pa, kilala pa kaya siya nito? At ang masakit pa noon paano kung hindi siya nito matutunang mahalin?
Kilala niya si Maximillian kahit ka-edad niya ito at madalas ay nagagawa niya itong suwayin ngunit sa mga desisyong tulad noon ay pinaiiral pa rin nito ang pagiging panganay nito sa kanya. Ito pa rin ang tumatayong ikalawang makapangyarihang lalaki sa pamilya nila bukod sa kanyang papa. Iba kapag si Maximillian ang nagdesisyon hindi niya ito mapapakiusapan o malalambing tulad ng madalas niyang gawin sa kanyang papa sa tuwing may ipag-uutos ito sa kanya na tinututulan niya. Kaunting lambing lang ay bibigay na ito samantalang si Maximillian ay iba rito. May kung anong pagka-manipulative at kapangyarihan ito na kapag sinabi ay tila batas na hindi niya mababali o masusuway!
Nagkaroon tuloy siya ng problema ngayon! Bakit kasi hindi maunawaan ng pamilya niya na hindi ang pag-papakasal niya ang sagot sa lahat. Kung kailangan niya ng kasama tulad ng gusto ng mga ito, pwede naman siyang mag-hire ng kasambahay. Iyon nga lang hindi siya sanay ng may ibang tao na hindi niya kadugo o kapamilya sa tahanang tinitirhan nila. Loner na talaga siyang tao at may pokus siya kapag nag-iisa. Speaking of the word kasambahay, mukhang kakailanganin nga niya nito lalo na ngayon at busy siya. Sawa na rin kasi siyang laging kumuha sa mga cleaning agency para maglinis sa mansiyon. Hindi na rin niya magawang dumaan sa laundry house para magpalaba ng mga damit at sawang-sawa na rin siya ka-oorder sa mga restaurant para lang sa kanyang pagkain. Marahil panahon na nga para naman kumuha siya ng maaaring gumawa ng mga bagay na iyon para sa kanya.
Muli niyang tinawagan si Maurelle at pinapasok sa loob ng opisina niya hinggil sa bagay na iyon.
“Kailangan ko ng magiging kasambahay. Ihanap mo ako sa agency, iyong tipong mapagkakatiwalaan ko. I-offer mo lahat ng puwede mong i-offer, insurance, high salary, allowances, basta at mapagkakatiwalaan na puwedeng magkaroon ng access sa mansiyon.”
Nagtatanong ang mga mata ni Maurelle na tumingin sa kanya. Sa isip nito ay bigla-bigla naman ang pagde-demand nito ng kasambahay, magkaganoon man ay hindi naman niya ito makwestiyon dahil bosd pa rin nya ito. Bukod pa roon, siya lang talaga ang pinagkakatiwalaan nito sa mga bagay na tulad noon. Wala nga ito kahit isang kaibigan man lang. Sa kompanya ay siya lang ang madalas na kausap nito at pinagtitiwalaan ng mga ganoong ka-delikadong bagay at pagpapasiya.
“Gusto ko, marunong magluto, maglaba, mag-linis at kayang alagaan ang hardin sa mansiyon. Kilala mo ang mga ayaw ay gusto ko kaya ikaw na ang bahala sa iba pang qualification,” tumayo na siya matapos sabihin iyon. Ayos na rin naman ang pakiramdam ng mga binti niya.
“Kailangan n’yo na ba?”
“Bukas! Kung puwede magsimula na siya.”
Nais sanang magreklamo ni Maurelle ngunit hindi niya magawa. Alas kwatro na ngayon ng hapon at saang agency kaya siya kukuha ng isang kasambahay na papasa sa panlasa nito? Kung hindi naman siya gustong pahirapan ng babaeng ito, palagi na lang itong last minute kung mag-demand sa kanya.
“Sige,” iyon lang ang maaaring maisagot ni Maurelle kay Vivienne.
“Uuwi na muna ako sa mansiyon para magpahinga, nasa folder na iyan ang mga contract na dala ko ikaw na ang bahala,” ang tinutukoy ni Vivienne ay ang bagong contract na dala sa Baguio at sa Quezon na personal nitong pinapirmahan kina Cheska Mary at Hyacinth.
Matapos bitbitin...
ang ganda nang story …