TEMPORARY LOVED”
—writer by✍️ @shien_gray
Sya si Matteo hindi ko kasi alam ang totoo nyang pangalan dahil hindi talaga sya taga samin kumbaga dayo Lang sya ngunit hindi nya maalala Kung sino at saan sya nanggaling.
Si matteo ay isang makisig na lalaki maraming humahanga sa ka nya dahil sa angkin nyang taglay. Gwapo sya may pagka moreno matangkad may makakapal na kilay at pilik mata maskolados ay may kulay silver ang mata nito na parang mamahalin kung ibenta sa may junk shop hehe biro lang.
Nakita ko sya sa may dalampasigan kung saan madalas ako tumatambay kapag galing ako sa palingke upang magtinda ng mga sariwang isda. Ang akala ko ay isa syang sireno oh kalahating Tao at isda dahil palutang lutang sya sa malapit sa kinaroroonan ko.
“Hey what are you doing here”? Naudlot ang pag iisip ko ng bigla syang nagsalita sa likuran ko at niyakap nya ang maliit kung baywang.
“Wala, iniisip ko lang paano kung mahanap ka ng mga pamilya mo? At bumalik ang alaala mo? iiwan mo ba ako?” Malungkot na tanong ko sa kanya habang nanatili ang mga tingin ko sa malawak na dagat.
“You always say that words even just not happened’ of course I won’t leave you here even they are found me or my memories it’s back”. Seryuso nyang saad at pinaharap nya ako sa kanya. ” Remember this Isabella, your my only woman iloved and you’ll never replace you here inside my heart”.
Turo nya sa bandang puso nya’ natatakot lang ako na Baka bukas oh isang araw ay bigla na lang syang nawala at kinalimutan ako ng walang pagsisisi dahil sino ba naman ako isa lang akung taga Isla ng malayong lugar at hindi parin sapat ang pag aaral ko dahil pa ako nakapag tapos. Alam kung galing sya sa marangyang pamilya dahil sa itsura nya.
“Pano kung may minahal ka pala noon? Paano kung bigla mona Lang syang maalala at hanapin papaano nako Matteo?” Naluluhang tanong ko sa kanya.
“Sshh don’t say that Isabella, like what I’ve said you’re never replace here at hinding hindi mangyayari yang mga sinasabi mo kahit may bumalik pa ang mga alala ko, mananatiling Tayo parin hanggang sa huli”.
———
Dalawang taon na ang nakakalipas mag...

mula ng huli kung makita ang lalaking inibig ko ng lubos, ang akala ko ay hindi nga talaga mabubuwag ang mga pangako. Mga pangakung binitawan ng taong inaasahan mung Hindi ka iiwan at tatalikuran balang araw.
Dumating na nga ang kinatatakutan ko, ang matteo’ng minahal ko ay biglang nagbago at unti unting bumabalik ang kanyang mga alaala hanggang sa tuloyan na nyang nakilala ang kanyang sarili at hanapin ang kanyang pinag mulan.
Masakit sakin dahil sa katotohanang akala ko ay magiging akin sya yon pala ay isang panaginip lang. Bumalik si Matteo sa kanyang pamilya ang masakit doon ay hindi manlang nya ako kinausap kahit mag paalam manlang.
Bumalik nga ang kanyang alaala ngunit ako naman ang nakalimutan nya tuloyang mabura at naglaho ang pansamantalang kaligayahan ko sa piling ng lalaking inagaw ko sa kanyang totoong minamahal.
Nalaman kung may kasintahan na pala sya at nalalapit na rin ang kanilang pag iisang dibdib, tama ako isa syang mayamang tao at nababagay Lang sya sa mga ka uri nya.
Dalawang taon akung nagtiis at dalawang taon na ring nangungulila sa kanya ang aming anak na sa Isaac, si Isaac ang bunga ng aming pansamantalang pag iibigan na nauwi rin sa wala. Ngunit hindi ko pinagsisihan na may isang anghel na nabuo sa sinapupunan ko.
Minahal ko ang anak ko, at sa abot ng aking makakaya ay nagawa ko naman palakihin ng maayos at mabait na batang si isaac. Kuhang kuha nya ang pigira ng kanyang ama. Hindi maitatangging anak nga sya ni Matteo. Hindi ko parin alam ang tunay at buong pangalan ng kanyang ama.
Sa loob ng dalawang taon Rin ay pinagsikapan kung mag aral ulit kahit nagdadalamg tao ako sa panahong yon. Sa awa mg diyos ay napag tagumpayan ko naman ang lahat.
Nakapag tapos ako sa kursong educ at ngayon ay nagtuturo sa isang pribadong paaralan bilang isang grade 2 teacher. Pinagsasabay ko ang aking trabaho at pag aalaga sa aking anak na si Isaac.
Minsan na aawa ako sa anak ko dahil naiiwan ko sya sa pangangalaga ni nanay, kahit gusto ko man syang alagaan ay hindi ko pwding isantabi ang trabaho ko dahil kailangan kung kumayod para aming mag ina at para ma rin sa kinabukasan nya balang araw.