The Broken Angel🌻
Eleven:
I was fourteen back then when I felt my private parts wet, I thought it was just a white blood but to my horror it a blood coming from my private parts. I was so scared that time i felt like I’m gonna die. My tears fell as some negative thoughts came crossing my mind’s.
Bakit ako dinugo? May sakit ba ako na hindi ko alam? Mamatay na ba ako? Senyales na ba ito na malala na ang sakit ko? Mas lalo akong umiyak ng makita ko ang patak ng dugo sa aking panty, takot na takot ako. Bakit bigla na lang may dugo sa talaba ko? Hindi naman ako nasugatan.
“Knock…knock..”
Hindi ko alam kung anong gawin ko, ang ilihim ni kuya na may sakit ako o ang sabihin sa kanya para matulungan ako. Baka dalhin niya ako sa hospital at operahan ngunit ano bang sakit ko? Hindi kaya nakunan ako? May nabasa kasi ako na kapag nakunan ay dinugo raw ito pero hindi naman ako buntis.
“Angela, my sweetheart.” Si kuya..
Dahil sa takot ay mas pinili kong itago ang tunay na naramdaman, isinout ko pabalik ang aking panty at pajama na parang walang nangyari, kahit na ang totoo ay takot na takot ako at kinakabahan.
“Lalabas na.” I said and open the door slowly.
“Let’s eat, breakfast is ready.” Aniya.
I nod at him and started to walk slowly, ayaw kong malaman niya ang tinatago ko, nasa huli ko siya, pinihit ko ang pinto para lumabas na ngunit tinawag ako ni Kuya.
“There’s a red stain in your pajama near your butt.” Nanigas ako sa sinabi niya, kumabog ang aking puso at mas lalo itong lumakas ng hawakan niya ako sa kamay.
“What happened?” Tanong niya na hindi ko masagot, paano ko sasagutin ang tanong niya kung mismong ako ay hindi ko rin alam.
“Nasugatan ka ba?” Umiling ako at hinarap siya.
“Kuya I think I have an illness and it scared me to death.” Natatakot kong pahayag sa kanya.
“Wala kang sakit. It’s normal for girls to be in that situation.”
“Normal?”
“Yeah! Its menstruation and it means your now a lady. Dalaga ka na.” He said.
Ngumuso ako para itago ang isang ngiti, nagdadalaga na ako at alam kong hindi na ako isang bata pa na katulad noon, marami na ang magbabago sa katawan ko at sa buhay ko. Nawala ang ngiti ko ng maisip kong kailangan kong mag-ingat dahil pwede na akong mabuntis.
“I’ll just call Manang to assist you. She know’s things about this.” Saad niya at lumabas, naghintay ako sa Kay Manang ngunit si Kuya ang una kong nakita.
“Si Manang?”
“I forgot, she’s not here I ordered her a while ago to buy groceries because we’re out of stock.” Tiningnan niya ako at inilahad niya sa akin ang isang bagay, ngayon ko lang iyon nakita kaya hindi ako pamilyar.
“What’s this?”
“Used to…ahmm..” Namula ang kanyang mukha at umiwas ng tingin, nilagpasan niya ako at pumunta sa closet ko at kumuha ng isang bagong panty, uminit ang pisngi ko sa hiya kaya kinagat ko ang aking labi.
“Aanhin mo iyan?”
“I teach how to use this napkin.” Kumuha siya ulit ng panty at ibinigay sa akin, ginaya ko ang sinabi niya and it...

was easy.
“Done! Here use this but you should take a half bath first.” Aniya at inilahad sa akin ang ginawa niya, hinaplos niya ako sa aking mukha.
“You’re so beautiful, Sweetheart.” He sighed and pressed a kissed on my forehead before he go out.
Sa edad na labing apat ay mas lalong nag-iba ang pananaw ko sa buhay, naging mas maingat ako kaya ang makitang umiiwas sa iyo ang kaibigan mo, ay nagdudulot ng sakit sa aking puso. It’s monday kaya balik aral na naman ngunit hindi gaya ng dati ay may lumalapit sa akin.
Si Kara at ang Ibang kaibigan ko ay umiiwas sa akin at hindi naman ako tanga para hindi malaman kung bakit sila umiiwas, alam kong tungkol ito sa ginawa ni Marco, baka galit sila sa akin.
But kuya Dimetri assured me that he didn’t hurt Marco, he didn’t even sue him. Siguro mas ayos na ito kaysa magkaroon ng kaibigan ngunit ipapahamak ka lang din naman.
“What is matter?” Science namin ngayon kaya ang lahat ay nakikinig sa teacher namin lalo na’t terror ito.
Siguro kaya walang kapayapaan ang mundo dahil hindi lahat ng tao ay mapagmahal, may iba sakim. Siguro kaya madaming relasiyon ang nasira dahil mas nananaig ang tukso kaysa sa pagmamahal.
Madaling sabihin na mahal mo ang isang tao, madaling mangako na hindi ka iiwan, madaling sabihin ang matatamis na salita ngunit kaya mo bang panindigan? Sinaktan, nasaktan tapos naghiganti, saan na ang pagmamahal diyan? Kung talagang Mahal mo ang isang tao hindi ka maghihiganti kasi makita mo pa Lang silang nasaktan, nasasaktan ka rin.
Tinuso at nagpatukso, saan ang pagmamahal diyan? Kung talagang Mahal mo dapat may panindigan ka, kahit gaano ka pa kalasing hindi ka dapat matukso, kasi na-iimagine mo pa lang na masaktan ang Mahal mo ay nasasaktan ka rin.
Nagkamali ng isang beses ngunit hinusgahan agad, saan ang malasakit diyan? Yung panghuhusga? Yun ba ang malasakit?
Hindi ko tinolerate ang pagkakamali ng kaibigan ko, nagalit ako ngunit pinatawad ko dahil kahit papa-ano may kasalanan ako at kaibigan ko sila, kaya nga ayos lang sa akin na iwasan nila ako, kaya nga naintindahan ko kung bakit sila umiiwas.
“Get one whole sheet of paper and answer this.” Narinig ko na lang na sinabi ng guro kaya nabalik ako sa realidad.
“I’m sorry.” Saad ko ng masiko ko ang katabi ko, he smiled at me.
“No, it’s okay.” Aniya.
“Here, take this.” Inilahad ko ang isang pirasong papel ng makita kong wala siyang papel.
“Nakakahiya man pero salamat.” Aniya at tinanggap ang papel na inilahad ko.
“Ronnie. Im Ronnie Delavin.” Saad niya.
“Angela. Angela Minerva Salvador.”
“Alam ko.”
“Huh?”
“I mean sikat ka kasi dito sa school hindi mo ata alam.” Nagulat ako sa sinabi niya, hindi ko kasi alam na sikat pala ako.
“Maraming nagkagusto sa iyo kaya lang pinagbabawalan sila ni Mr, Ventura.” Natawa naman ako sa Sinabi niya.
Si kuya talaga kahit sa school nangi-ngialam.
(Hayyyyooo! Comments your name para sa next update ay maidicate ko sa inyo ang Chapter twelve sa may gusto lang po. Anyways, sa nagtatanong kong nagalaw ba si Angela? Hindi po nagalaw si Angela ng Tito niya, kung may nabasa kayong tuluyan siyang nagahasa panaginip niya lang po iyon. Thank you. Ang bilis ng update ko noh?)