The Broken Angel🌻
Sixteen:
“Where are you going? Tanong ko sa kanya, bihis na bihis kasi ito at para bang may pupuntahan, siguro sa opisina niya para may tapusin siyang trabaho.
“I’m going to handle the case.” Saad niya.
My tito is in jail, my kuya was very angry of what he did. I actually don’t want to put my Tito in jail but I guess it’s the right thing to do. Tama si Kuya hindi lahat nadadaan sa sorry, kasi may mga bagay na kailangan na pagbayaran. Dimetri’s evidence are enough to prove that my Tito really did molested me and abused me. The police interview me about it, they asked me something about the case and I answered them with pure honesty.
“Sasama ako.” Nilingon niya ako gamit ang kanyang nangu-ngusap na mata.
“Let me handle that case, I want you to rest. If your that board then I will contact the wedding planner for you to fix it.” Napanguso naman ako sa naging saad niya.
Yes! We’re getting married and I won’t be scared anymore of marrying him. Hindi na ako natatakot dahil kampante na akong nasa kulungan na si Tito at wala ng kukuha sa akin. Actually, before I accepting the marriage proposal of Dimetri I already have a plan.
Magpapakasal kami at maghohoneymoon sa Spain at ipakilala daw niya ako sa kanyang magulang, magpapakasal kami dito at magpapakasal din kami sa Spain kung saan siya nakatira. Kung sakaling mabuntis niya man ako ay mag-aaral pa rin ako para maabot ang aking pangarap. I want to be a teacher or it’s either to be an agriculturist. May hacienda ang mga Ventura kaya ko gustong kumuha ng kursong agriculture.
“Paano kung mahal ang gown?” Kasi naman nung nakita ko ang mga prices ay nakakalula. Sa isang gown lang umabot ng kalahating milyon, paano pa ang ibang gastusin? Nakakahiyang mag-aksaya ng perang hindi naman sa akin.
“Mas Mahal ka pa sa kahit anong bagay sa mundong ito kaya dapat lang piliin mo ang pinakamahal.” Aniya at humakbang sa akin, hinaplos niya ang aking mukha dahilan ng pagpikit ko.
“Babalik din agad ako at uuwi sa iyo.” It’s good to hear those sweet words coming from his soft lips.
“I love you.” He is not my Kuya anymore, he’s my husband soon.
“Akala ko ba kupkupin mo ako? Maging kapatid na tayo?” Pang-aasar ko sa kanya.
“I’m sorry sweetheart, gustuhin ko mang maging kapatid ka ngunit ang puso ko ay gusto kang maging asawa.” Saad niya at pinatakan ang aking labi ng isang marahan na halik.
People change so as feelings it will change too. May mga bagay na akala natin mananatili hanggang sa katapusan ngunit may mananatili nga ba sa mundong ito? Ang mga puno’t halaman ay may haggganan katulad ng mga hayop mayroon din silang hangganan at katulad nating mga tao ay may hangganan din tayo. Hindi mananatili sa mundong ito.
Katulad ng pag-ibig may ibang mananatili, na kahit lumipas man ang buwan at taon ay hindi pa rin kumukupas kundi mas lalo pa itong lumakas ngunit hindi lahat ng pag-ibig ay maaring mananatili may pag-ibig na huwad, hindi nananatili at mabilis lang mawala.
Nakakalitong pag-aralan ang pag-ibig dahil hindi natin ito kayang languyin. If you swim deeper you might get drowned.
Pero sa totoo lang ang tunay na pag-ibig ay hindi huwad, hindi mapaglinlang. Kung may mga taong nagsasabing mahal ka niya ngunit hindi ka niya ne-respeto, it’s not love it’s lust. Love is patience, love is kind, love endure all pain.
How can you say I love you yet do not even know how to be gentle when the situation gets wild. How...

can you say I love you yet you don’t listen before you react, didn’t even understand situation and easily to let go.
“Nabighani ka sa ganda ko?” Tanong ko sa kanya, I am half spanyol and half Filipino kaya talaga masasabi kong maganda
“Hmm…won’t answer that. Baka lalaki yang ulo mo.” Aniya.
“Ehhhh.”
“I must go. You take care, aright?” I nod at him and hugged him for letting him know how much I love him.
“Okay..” Ngumiti siya at pinatakan ulit ako ng isa pang halik, hindi gaya kanina na marahan ngayon ay lumalalim ang kanyang halik na para bang dinadala ako sa ibang lugar.
“I love you.” Aniya at tinalikuran na ako.
Akala ko hindi niya ako kayang tanggapin, akala ko iiwan na niya ako, inihanda ko ang aking sarili kung sakaling hindi niya ako tatanggapin ngunit ang maisip na mayroon siyang ibang babae na mamahalin niya, aalagan niya tulad ng pag-aalaga niya sa akin ay hindi ko maiwasang masaktan.
Nakakapangselos at nakakapanghina, kaya kahit inaabuso ako at dumaan sa sakit ng buhay ay nagpapasalamat ako dahil natagpuan ko ang lalaking nagmamahal sa akin ng lubusan.
“I am really glad that you are fine. I am sorry Angela akala ko kasi hindi siya masama.” Si Ronnie.
Anim na buwan na ang lumipas mula ng ma-aksidente ako.
“It’s fine Ronnie. Ang importante ay ayos lang ako.” Hindi niya naman kasalanan, kasalanan ko at hindi ko nasabi sa kanya hindi sa lahat ng oras nakakaintindi ang mga tao ng dahil lang sa isang senyas. Kung talagang hindi ko tunay na kaibigan si Ronnie ay hindi niya ako binisita sa hospital.
Ang sabi ni Kuya ay si Ronnie ang minsay nagbantay sa akin kahit na may klase pa siya, ipinagliban niya ang kanyang klase ng dahil lang sa akin.
“Hindi natuloy ang debut mo ng dahil sa aksidente.” Napangiti ako sa sinabi niya.
“Matutuloy pa rin.”
“Huh? What do you mean?” Tanong niya.
“Ikakasal na ako.” Nanlaki ang kanyang mata at napaawang ang kanyang labi.
“Weeehh? Totoo? Paano? Sino? Ang bata mo pa.” Nakakatawang talaga ang ekspresiyon ng kanyang mukha para siyang naguguluhan na ewan.
“Totoo! Inivited ka, kukunin ka ni Dimetri bilang isa sa best man.”
“What? Akala ko ba kuya mo siya? Ano? Pinatos mo ang kapatid mo?” Napahalakhak ako sa tanong niya. Mahaba-haba pa ito kaya inaya ko siya sa isang tabi at ipinagtapat ang lahat ng nangyari, sa simula hanggang sa ngayon.
“Grabeh ang sama ng Tito mo. Hindi ko akalain na naranasan mo iyon sa batang edad. I’m sorry.” Ngumuso ako ng lumuha siya, kalalaking tao umiiyak.
“Hindi bagay sa iyo.” Saad ko.
“Paano pala yung nakabundol sa iyo? Pinakulong ba?”
“Hindi! Pinakiusapan ko si Dimetrio na iurong ang kaso dahil kasalanan ko naman talaga in the first place. Tumawid ako kahit green ang signal. Katangahan ko na ang magpapahamak sa akin.” May pera si kuya at kaya niyang ipakulong ang nakabundol sa akin pero kung dadaan tayo sa tamang proseso. Talagang talo kami sa kaso, kasi bigla akong tumawid. The owner of the car were the one who rushed me to the hospital kaya inurong ko na.
“You only want to save yourself, your not stupid.” Aniya.
Sometimes we do the desperate move to save ourselves not minding the consequences we might face. We should be calm in every situation and not be nervous, nervousness can lead to disappointment and fears lead to death.
(Wew! Alam niyo ba? Dahil lagi kayong nagsasabi ng next kaya po ako laging nag-uupdate. Kapag mabilis ang update madaling matapos ang story. Sinong may Wattpad account dito? Follow me there po. ‘AteGammy’ thats my username. Thank you.)