The desperate wife
Author; binibiningEna
chapter4
xandrew point of view
lyneth left six years ago. at hindi ko alam kung saan sya nagpunta mabuti narin siguro un.
bumukas ang pinto ng office ko at lumitaw si monica my fiance and yeah we already engaged
bumukas ang pinto at iniluwa nun si monica
i heard a goodnews”bungad nya kaya napatingin ako sakanya. nakacross arms sya at mukang hindi maganda ang mood nya sa luob ng anim na taon ay bigla syang nagbago naging moody sya mainitin ang ulo kahit ganon ay mahal ko parin sya
good ba talaga whats with on your face honey?”natatawa kong tanong mas lalong sumama ang muka nya
lyneth is back. you’re legal wife is back!”g*lit nyang sabi na kinagulat ko nawala ang ngiti sa mga labi ko dahil sa nalaman ka
are you surprised xandrew?”sarkastiko ang tono nya at alam kong naiinis sya sa anim na taon ay naging mahigpit sya sakin na kahit sino ay pinagseselosan nya to the point na minsan ay nakakasakal na
speechless? ano na xandrew kelan moba ko papakasalan?”tanong nya na nagpabalik sakin sa realidad. tumayo ako para lapitan sya hinapit ko sya sa bewang
sooner honey”bulong ko pero umiwas sya
sooner? pang ilan beses na yang sooner mo xandrew hanggang ngayon kab*t parin ako at si lyneth parin ang legal na asawa!”monica
sabihin monga mahal mo paba si lyneth mahal mo paba ung asawa mo?!”pinagdiinan nya pa talaga ang salitang asawa
o-ofcourse no! ikaw na ang m-mahal ko lyneth is nothing”nauutal kong sagot pero matalim ang naging pagtitig nya sakin
magfile kana ng divorce kung mahal mo talaga ako xandrew”naging malamig ang tono ng pagsasalita nya at kinalas ang kamay ko na nakayapos sa bewang nya at naglakad na palabas ng pinto
umupo ako swivel chair at nag isip. hanggang ngayon ay di parin mawala sa isip ko ang batang iyon he has electric blue eyes like mine sa tantya ko ay anim na taon gulang palang ito ng magtama ang mga mata namin ay parang kumislot ang puso ko dahil sa kakaibang pakiramdam ng ngumiti ito sakin
kundi pako tawagin ng pamangkin kong si danica ay malamang nagkakilala pa sila
lyneth point of view
i like doctor galves hes nice mom”biglang sabi ni lander habang nasa biyahe kami. ngumiti ako at tumango
is it my...

daddy nice too?”tanong nya kaya nawala ang ngiti sa labi ko. pano ko magagawang siraan si xandrew sa anak namin ayokong saktan si lander kapag nalaman nyang gusto syang ipaabort ng sarili nyang ama
ah o-oo naman”sagot ko
bumuntong hininga sya at tumanaw sa bintana
where is he? did he try to find us?”malungkot nyang tanong habang nakatanaw parin sa labas ng bintana. parang hindi kona ata kayang dagdagan ung pagsisinungaling ko kay lander dahil mas lalo lang syang masasaktan. wala akong naging balita kay xandrew sa matagal na panahon at hindi nako umaasang hahanapin nya kami. sya na mismo ang nagtulak sakin para umalis nuon
ayaw nya ba sakin?”tanong nya na mas lalong nagpakirot sa puso ko. bakit ganon para akong nawalan bigla ng boses sa tanong nya kapag sinabi kong oo baka umasa lang sya lalo at pilitin nya kong makita ang tatay nya kapag sinabi ko namang hindi ay baka mas lalo lang syang masaktan
isip lyneth kelangan mong umisip ng paliwanag pero hindi nako nakasagot pa sa tanong nya. naging tahimik kami sa biyahe hanggang sa makauwi mas pinili ni lander na matulog kesa sumabay samin sa pagkain
Hanggang kailan mo itatago kay xandrew na may anak kayo?”tanong ni amanda sa likuran ko nakasilip kasi ako sa nakabukas na pinto kung saan mahimbing na natutulog si lander
sinenyasan ko syang bumaba para dun mag isap. nakarating kami sa garden ng bahay
dapat ko pabang ipaalam amanda?”balik kong tanong sakanya, nagkibit balikat lang ito
n-nung panahon na”lumunok ako para pigilan ang namumuong emosyon tumingin ako mula sa malayo bago ipagpatuloy ang pagsasalita
ng panahon na sinabi ko sakanya na b-buntis ako. naniwala basya?”tanong ko at agad na pinahid ang luha sa gilid ng mga mata
instead. pinagtabuyan nya ko amanda at inutusang ipalaglag ang anak namin kaya sabihin mo p-pano ko sasabihin a-ayokong makita ni lander kung paano nya kami pagtabuyan ng paulit ulit?”tanong ko
hinimas nya ang likod ko para pakalmahin
eh pano si lander kawawa naman ang bata”amanda
nasapo ko ng dalawang palad ko ang muka ko
at umiling
hindi ko alam nahihirapan nako mas nasasaktan ako para kay lander angsakit sakit amanda”hindi kona napigilan pa ang emosyon at tuluyan ng bumagsak ang mga luhang kanina ko pang pinipigilan
an//;sorry sa wrong graham🥲pacomment naman para sipagin ako lalo mag ud hoho