Teaser:
Forbidden forest was a kind of place where thousand of secrets were hiding. The town’s people of ‘La Luna ‘ thought that only a monster with a red eyes, dangerous fangs was behind of all the crimes.
Ang ipinagbabawal na gubat ay masyadong maraming sekreto dahilan upang maraming taong gustong tuklasin ito. Gusto ng mga tao na malaman kung ano nga bang klaseng halimaw ang nakatira sa loob ng gubat ngunit ang lahat ng gustong tumuklas ay hindi na nakakalabas.
Isa si Luara Naveah Laurente o mas kilala sa tawag na luna, isang simpleng dalaga na biktima sa nakakatakot at puno ng sekreto na gubat. Sa pagpasok niya sa ipinagbabawal na gubat ay kanyang natuklasan na mas masahol pa sa halimaw ang nasa loob ng gubat.
Because the forbidden forest is a nest of monster. Mga pugad ng mga halimaw.
A forbidden forest where a forbidden things were free. Human trafficking, raped, drugs, and any violence are all there inside the forest.
Makakalabas kaya siya kung hawak siya ng isa sa makapangyarihan at nakakatakot na druglord?
Chapter 1:
“Malaki, mabagsik, marahas at walang puso na halimaw ang nakatago sa loob ng masukal na gubat. Ang mga mata nito ay mapupula, ang mga ngipin nito ay mahahaba at subrang matulis, ang kanyang buong mukha ay napakapangit kagaya ng kanyang ugali.” Nagbuntong hininga ako ng marinig ko ang kwento ni Lola.
‘Forbidden forest’ na kung saan daw nakatira ang halimaw, ipinagbabawal ng nakataas sa aming bayan ang pagpasok sa gubat, dahil kapag nakapasok ka sa gubat ay tiyak na hindi na makakalabas pa. Isang taon na din ang lumipas ng kumalat ang haka-haka ng isang grupo ng magkaibigan na pumasok sa loob ng gubat at ni kahit isa walang nakalabas na buhay, ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin mahanap ang mga bangkay.
“Ang halimaw na nasa loob ng gubat ay nakakatakot na nilalang, siya ay maghahasik ng lagim sa boung mundo, wala siyang awa at kaya niyang patayin ang kahit ni sino sa atin.” Alam ko kung saan matatagpuan ang sinasabi nilang gubat at tunay nga na itoy nakakatakot, mayroon itong makipot na daan at subrang yabong ng mga puno’t halaman, isama pa ang madilim nitong awra na nakapalibot sa gubat, hindi ka pa nga pumasok ay para ka ng pinatay ng dahil sa takot.
“Lolaa? Paano na tayo kapag lumabas ang halimaw sa gubat?” Hinaplos ni Lola and buhok ng aking kapatid na si Laura.
“Hindi lalabas ang halimaw hanggat hindi ito makakatikim ng dugo ng isang taong puro. Ang dugong pinakamabango at pinakamalinis sa lahat?”ang taong bayan ay naniniwala sa haka-haka na ito.
“Tama na iyan, Lola.” Saad ko at lumapit sa kanila.
“Nga pala lalabas muna ako para bumili ng asin.” Saad ko kay Lola.
“Apo, bukas na lang at masyado ng gabi ngayon, baka kung ano pang mang-yari sayo sa daan.” Ang daanan kasi ay madilim at madadaanan nito ang ipinagbabawal na gubat, hindi naman ako natatakot kasi nga ilang beses na akong dumaan roon.
Ang totoo niyan sinungaling ako kung sasabihin ko na kahit kailan ay hindi ako naging kuryuso sa ipinagbabawal na gubat, ilang beses akong nandoon sa harap ng gubat ngunit hindi ako pumasok.
I always wondered what if the romoured are true? What if there’s really a monster living inside the forbidden forest? Are monster are even real? Totoo ba ang mga halimaw? Ang bayan namin ay hindi sumasabay sa uso ng panahon, lagi kaming nahuhuli sapagkat ang bayan na itoy maliit lamang.
Matago at subrang masukal na kahit ata ang gobyerno natin ay hindi napapansin na nag-exist ang lugar namin sa mundong ito. Napakahirap ng isang mamamayan na tulad ko na naninirahan dito, kada mag-igib kami ng tubig ay maglalakad pa kami ng halos isang oras at kapag naglalaba kami ay doon kami sa maliit at malinis na sapa.
Ang bayan namin ay tinatawag na ‘La Luna’ kaya ito tinatawag na ‘La Luna’ ay dahil daw noong unang panahon may isang babae na dumagsa sa lugar na ito na ubod ng ganda, dahil sa kagandahang taglay na dalaga ay napagkamalan na nila ito ng Diyosa ng buwan, maraming lalaki ang mahuhumaling sa kanya dahil sa taglay niyang alindog ngunit sa hindi inaasahan ay bigla na lang nawala ang babae na parang bula.
Because of the curiosity of the town people, naging normal na sa kanila ang Luna hanggang sa naging ‘La Luna’
“Asin nga, tinang.” Saad ko sa isang labing apat na taon na dalaga, ngumiti ito sa akin tumango at pagkatapos ay inabot sa akin ang Asin.
“Gabi na, Ate. Ba’t bumibili ka pa nito? Ipinagbubukas muna sana.” Itong batang to parang si Lola.
“Kailangan ko ngayon eh at tsaka wala akong oras bukas.” Bukas kasi maglalaba ako sa sapa at mag-igib ng tubig tapos magluluto pa kaya wala talaga akong oras para bumili ng asin bukas.
“Salamat.”...

Saad ko at ibinigay ang bayad, tinaggap naman niya ito at sinuklian.
“Sege, Alis na ako.”
“Ingat ka Ate.” Kumaway lang ako sa kanya at tumalikod na.
My parents were died for unknown reason, my Lola said it was an accident but she wasn’t sure about it. No one said my parents met an accident, nangayri na lang daw isang araw inuwi ang bangkay ng aking magulang without any wounds.
If my parents met an accident then there must be a wounds or any thing that can prove it but there’s none.
Naglalakad ako sa madilim na daan, wala akong dalang pang-ilaw dahil nakikita ko naman ang daan o dahil alam ko na o bihasa ko na ang daan patungo sa amin. Mga tunog ng hayop at ang pagsasayawan ng mga puno dahil sa hangin ang aking narinig, hinaplos ko ang aking braso para maibsan ang ginaw. Nalampasan ko na ang ipinagbabawal at nakakatakot na gubat kaya nakahinga ako ng maluwag ngunit sa hindi kalayoan ay may naaninag akong pigura ng tao.
“Iba talaga ang ganda ni Luna, noon pa ako natatakam sa kanya. Para siyang adobo na kahit paulit-ulit ko mang kainin hindi ko pagsasawaan.” Sa boses pa lang ay kilala ko na sila, sila ang matatandang walang ibang ginawa kundi ang tumambay sa tindahan at uminom.
“Ako din. Hinding-hindi ako magsasawa.”
“Kanina pa tayo dito ngunit wala pa siya.” Alam ko kung anong plano nila at natatakot ako dahil wala akong laban, dalawa sila at malalaki ang katawan. Mas lalong nanlaki ang aking mata ng naglakad sila papunta sa akin.
“Puntahan na lang natin at baka nakikipag-usap pa yun kay tinang. Kunyari may binili tayo at sasabayan natin siya sa pag-uwi.” Umatras ako dahil sa takot, madilim ang paligid at tanging mayayabong na puno lamang ang nakapalibot sa amin.
Dahil sa takot ay pumasok ako sa gubat, sa gubat na ipinagbabawal, wala akong planong pasukin ito ngunit kailangan, kailangan ko ng matataguan. Umatras ako ng umatras dahil sa subrang takot. Mas nakakatakot ang mapunta sa kamay ng dalawang matanda kaysa ang pumasok sa gubat.
“Didn’t you know that once you enter hindi ka na makakalabas pa?” I shivered, nanlamig ako at pakiramdam ko ay hindi na humihinga pa, someone’s behind me while covering my mouth using his big and roughly hand to stop me from screaming and later on he freed my mouth from his hand. Ang kanyang hininga ay nasa aking leeg. Base on the voice ay lalaki siya.
His voice is very manly, its cold and very intimadating with a lil bit husky.
Is he the monster that the town’s people were talking? Siya ba ang halimaw na nakatira dito sa gubat? Siya ba ang pumapatay sa lahat ng taong pumasok dito? I am going to die here?
“I’m sorry. I just need an escape someone’s following me.” Mapupulang mata, mahaba at matulis na pangil, pangit na mukha na katulad ng kanyang pag-uugali ang nasa isip ko.
Ito ang mga sinasabi ni Lola na nakatanim na sa isipan ko.
“Please spare me. I promise I won’t do this next time just let me leave this place.”
“Isn’t it unfair? Ang palayain ka samantalang yung iba ay pinatay na?” Nanginginig ako sa takot at tumulo ang aking luha, isa siyang halimaw at ang halimaw na gaya niya ay hindi marunong maawa ngunit isa akong tao na gagawin ang lahat para mabuhay.
Hindi ako pwedeng mamatay, naghihintay sa akin ang aking kapatid na si Laura at si Lola. Ayaw kong iwan sila ng dahil lang sa halimaw na ito.
“Paki-usap..hinding-hindi ko ito sasabihin sa ibang tao at walang makaka-alam nito kundi ako lang basta buwag mo lang akong patayin.” Hinila niya ako sa kanyang katawan dahilan upang maidikit ko ang aking katawan sa kanya.
“You’re dead little rabbit. Very dead.” Kung hindi dahil sa mga manyak na iyon ay hindi ako mapapahamak, wala dapat ako sa sitwasyong ito kung saan ay buhay ko ang kapalit.
“Don’t kill me please.”
“In one condition.” Nabuhayan ako ng pag-asa dahil sa sinabi niya, ibig sabihin nito ay hahayaan niya akong makalabas sa gubat na ito.
“Ano iyon?”
“Come back here tommorow, same time and the same place.” parang tumigil ang aking mundo at hindi na makahinga.
“Sege. I will come back here as what you say.” Saad ko kahit na ang totoo wala akong balak na bumalik pa at hinding-hindi na ako dadaan pa dito sa gubat.
“At kapag wala ka dito bukas, papatayin ko silang lahat. Buhay ng iba kapalit ng pagsuway mo.” And he then freed me from his grip, because of the unexplainable emotion I run.
(Naisip ko po na isulat ang Adam David: the Heartless Mafia sa ganitong paraan dahil may nag message sa akin na gusto nilang bumasa. Iniba ko po ang tittle pero walang nagbago sa kwento. Hope I approve ito admin.