Kainis naman sina bes hindi ako sinamahan ngayon dahil may mga importante raw gagawin. lumakad ako habang naghihintay kina jasmine na ngayong araw mismo ang aming alis.
Tinatamad nga ako and wala ako sa mood para gumala kaso hindi ko naman mahindian baka naman sabihin niya napaka-KJ ko as we started as a friend last few days ago.
Nakareceived ako ng text from her and kanina pa raw sila naghihintay sa may parke with her friends. nagulat naman ako kase ang sabi susunduin nila ako sa ibinigay nilang adress.
Bumalik akong muli kaso nasira yung sandals na suot ko. sinubukan kong ayusin kaso wala e! ayun bumigay.
Naglakad akong isa lang suot ko habang bitbit naman yung nasira. si andrew naman kung kelan kailangan ko saka pa wala.
Medyo mainit yung daan kaya ang sakit ng paa ko. pawis na pawis ako ng mga oras na yun habang iniinda yung sakit sa aking paanan.
“Anyare sayo ganyan itsura mo?” napalingon ako sa isang lalaking mapanira ng araw ko. yung tawa niya sakin sobrang hindi ko kaya nakakainis e.
“Oh, akal ko naroon ka? bakit narito ka?” tanong ko habang naglalakd ako at siya naman bahagyang pinapaandar yung motor niya.
“Nabored ako, kaya bumili muna ako ng drinks. ikaw bakit naglalakad ka lang hindi ba’t may kotse kayo?” sabi pa niya. huminto ako saka humarap sa kanya.
“Bakit ang dami mong tanong aber?” inisnaban ko siya dahilan para matawa siyang muli.
“Alam mo natatawa ako sayo. bakit ba hilig mong gumanyan? tingin mo nakaka-attract ka doing that?” still laughing
“Pwede, just leave me alone at bumalik kana dun!” pagtataas ko ng boses.
“Hindi ka ba makikiusap man lang na isakay kita?” ngiti nitong nakaka-asar.
“Never!” ngumiti din akong nang-aasar saka nagpatuloy sa aking paglalakad na sobra kong binibilisan.
“Grabe ka talaga, bakit ba ang sungit mo?” muli akong huminto maging siya.
“Wala kana dun okay?” while nakapamewang.
“Asus arte mo. sakay na!” nakangiti niyang sabi while handling his hand on me.
“No thanks” saka ako muling naglakad at nakatanggap muli ng text from her.
“ahm, cath … if you don’t mind pwede bang dalian mo? sorry kase nagmamadali yung iba baka kase hindi natin mapuntahan yung magandang views and once in a lifetime lang yun” sabi nito sa text and I’m running of time na kaya kahit nakakahiya lumapit ako kay danfort para makisakay na.
“Ow? akala ko ba hindi ka sasakay?” pang aasar nito habang tawang tawa pa. hindi na ako nagsalita pa at kaagad akong sumampa na kanyang ikinagulat.
“Wala na maraming tanong dalian mo hinihintay na tayo ng girlfriend mo!”sabi ko and late ko na rin marealized na”bakit pala ako umangakas? gayong may girlfriend siya at baka magselos ito”.
Nakarating naman kami ng 20 minutes dahil sa bilis niyang magmaneho. yung nakakainis pa ha, gusto pa niyang...

yumak*p daw ako para hindi ako mahulog. ano tingin niya sakin? grrrrrrr
Bumaba ako ng sandlaing makadating kami and pinagtinginan kami lalo na yung mga girls na kasama namin. nakita ko rin na umiba yung mood ni jasmine ng sandaling makita niya kaming magkasama.
“I thought, you’re not coming with us today. thanks” bumeso ito sakin gayon din ako sa kanya.
“Tara na” sabi ng mga kasama namin and hindi ako na inform na by partners pala and ako lang mag isa walang kasama.
“Paano ako?” sabi ko sa kanila. nagkatinginan lamang sila habang ako parang t*nga lang na naghihintay ng sagot.
“Naku catherine… sorry. hindi ko alam na wala kang kasama” sabi pa ni jasmine habang nakasakay ito sa motor ni danfort.
“So, maiiwan ako?” nagmukha talaga akong katatawanan at t*nga sa mga mata nila. gusto kong magalit at maluha dahil sa ganitong set up nila.
“Let’s go guys!… sorry talaga” paghingi ng paumanhin ni jasmine kasabay nun ang pag alis nila. babawi na lamang daw siya next time.
Umuwi akong luhaan habang hindi makapaniwala sa mga katang*han ko. maraming katanungan sa aking isipan na dapat ko ba talagang pagkatiwalaan si jasmine?
Jasmine Del Rosario POV
Nakarating kami dalawang oras dito and I’m so happy na nakakaganti ako ng palihim sa babaeng yun. akala niya siguro we’re really friemds. at her dreams!
Tawang tawa kami lahat ng sandaling hilain ako ni danfort and kinausap ako about sa gianawang pang iwan namin kay catherine.
“Sabihin mo nga sakin, plano mo yun noh?!” medyo galit niyang sabi sakin. okay, not little, as in he literally mad at me.
“Wait! bakit ba ganyan tanong mo sakin? wala akong akam sa sinasabi mo” pagdeny ko.
“Jas, hindi ako t*nga para sabihun mong wala kang alam tungkol dun. kilala kita kapag galit ka sa isang tao” inalis ko yung pagkakasakm*l niya sa aking braso saka siya sinamp*l upang matauhan siya.
“Alam mo pala pero, bakit ginagawa mo akong katawa-tawa sa mga friends ko!? hindi mo ba alam nung nakita ko kayong magkasamang dumating kanina halos madurog ako sa hiya dahil pinagchichismis*n nila tayo!” sigaw ko sa kanya.
“E wala siyang masakyan e!” paliwnaag niya.
“F*ck you two! hindi rin ako t*nga para hindi malaman na gusto mo na siya! akala mo hindi ko nahahalata since i saw you there sa school? alam ko kahit hindi mo sabihin gusto mos siya!” hindi siya kumibo ng oras na yun kaya tumalikod ito. iniwan niya akong luhaan na parang ewan at hinihintay na yak*pin or suyuin or something i need na gawin niya man lang para mapawi itong sakit na nararamdaman ko.
“This is catherine’s fault! i will never forgive her at makikita niya kung sino talaga ang kinakalaban niya. i won’t let her win sa puso ng pinaka mamahal kong lalaki” while wiping her tears.