THEY’RE INTO EACH OTHER
Chapter 7
Tulad ng sinabi sa akin ng may tinatagong k*landian na babaeng yun. ginawa ko naman mga sinabi niya and as if wala akong alam sa ganito.
“Cath?” napalingon ako kay danfort habang nakapikit ang mga mata nito at tinatawag yung babaeng h*liparot na yun. tumabi ako sa kanya habang hawak mga kamay niya.
“Cath doest around us. it’s only you and me babe” yumk*p ako sa kanya ngunit parang hindi naman siya happy. nagising na siya ng mga oras na yun and it seems disappointed when he saw me.
“Nasaan si catherine?” tanong nito and sinubukan kong ngumiti para maitago yung sel*s na nararamdaman ko ngayon.
“Bumalik na siya sa school” sagot ko and sinubukan niyang tumayo.
“Danfort sabihin mo nga sakin anong relasyon niyo ng babaeng yun!?” pinipigilan kong huwag maluha pero, parang mahirap kase masakit.
“Wala kaming relasyon saka bakit ba napaka over acting mo e hindi naman talaga tayo!” medyo may laman yung sinabi niyang yun na ikinagulat ko talaga.
“So, you’re gonna leave me? you’re saying this para saktan ako at lumayo ako sayo ganon?” tumulo mga luha ko ng oras na yun and muntik ko na siyang masamp*l.
“Jas, we all know na hindi naman talaga naging tayo. saka ginagawa lang natin ito para hinfi ka ipakasal ng mga magulang mo sa taong hundi mo gusto di ba?” natulala ako sa mga sinasabi niya and hindi na ako nakapagpigil pa. nas*mpal ko siya.
“But, this is not a game anymore danfort! mahal na kita” naiyak na ako ng mga oras na yun but, he doesn’t h*g me as i expected.
“But, the game is over. and i want to be with someone i love” natatawa ako habang naiiyak ng oras na yun saka tumayo at pinunasan mga ito.
“The game is over? and you wanted to be with that b*tch?!” natawa akong muli habang hindi ko mapigilan ang pag agos ng aking mga luha.
“Please lang huwag mong tatawaging ganon si cathetine!” and that fl*rt is getting into my nerve. lumapit ako kay danfort and h*g him so tight.
“I can’t live without you babe-e” kumalas siya saka siya humingi ng sorry.
“Sorry talaga jas. sana intindihin mo din yung nararamdaman ko” humiha siyang muli ng hindi nakaharap sakin. umalis ako roon upang bigyan lang siya ng time baka nabigla lamang siya and hindi siya makapag isip ng mabuti that’s why he said those words.
Dumiretso ako sa aming bahay habang pinipilit kong paniwalaan nalang na may lagnat lang si danfort and nil*ndi lang nung catherine na yun.
Catherine Lopez POV
Sa isang linggong nagdaan heto naririto kami ni danfort medyo kinikilala na namin ang bawat isa. nakakatuwa lang na isipin from enemies to be friends na kami ngayon. nasasabiha ko na rin siya ng mga problema ko but, not all.
Alam niyo naman some problems have privacy to keep and not to tell to everyone kung maaari lang. nag uusap kami ngayon dito sa isang dulo ng court habang kumakain ng libre niyang bugers...

and juice.
“Alam mo sa tinagal tagal ko rito sa school na ito never kong naramdaman ang ganitong kasayang pakiramdam” saad niya habang nakatanaw ito sa kalangitan.
“Huh?” pagkabigla ko naman habang iniinom ang aking juice.
“It’s because of you” diretso nitong sabi sakin na ikinabigla ko naman. natigil ako sa pagkain habang nakatitig sa kanya at para banag tumigil ang mundo ko. alam ko kahit hindi talaga naging sila ni jasmin pero, mali parin yatang isipin ko na “wala naman sigutong mali ang ganitom kase nga hindi naman talaga sila magkarelasyon” pero, mali parin e. ayokong manjra ng pagkakaibigan namin.
“Alam mo hindi ka parin nagbabago. you’re such a b*lly in a different ways” idinaan ko na lamang yun sa biro habang tumatawa pa and i tried to change the topic.
“Hindi ito isang pambu-b*lly or something in your mind. every word i say is true and i meant it. mas naramdaman ko ito ng alagaan mo ako noong may fever ako” hindi ako makapagsalita nung time na yun habang nakatitig lamang ako sa mga mata nito.
5 minutes siguro ng mahimasmasan ako and sinubukan ko talagang huwag padala sa mga sinasabi niya. tinanong ko naman ito about sa mom niya na tinatawag niya habang ito’y tulog. swerte naman nabaling yung atensyon dun at huminga muna ito ng malalim saka inumpisahang ikwento.
“That time kase, we were so happy until, my dad got k*lled” napalunok ako dun and bumalik sakin yung time din na napat*y sa aksidente yung kuya ko. “I thought, the happiest moment in our lives is never ending. but…but, to someone na pumat*y sa dad ko i will never forgive him. kapag nakita ko siya ulit hindi ko alam kung ano magagawa ko. limang taon din na kaseng lumipas yun” biglang nag sink sa akin yung 5 years ago sa pagkamat*y ni kuya.
“5 years ago ba kamo-o?” humarap siya sakin habang luhaan na rin ito. tumango naman ito habang pinagpapatuloy ang kanyang kwento.
“Alam mo, kung ganito na edad ko noon siguro hindi ako nagdalawang isip na kitil*n din yung buhay niya. ang sakit lang na isipin na magagawa niya yun. alam mo ba cath? hindi siya tao! mga pamilya silang dem*nyo!” muling nagsipag patakan ang aking mga luha ng makumpirma kong kami yung tinutukoy niya.
Nanghina ako sa oras na yun at para bang sasabog ako sa kaba at sakit na nararamdaman ko. yung dad pala niya nakap*tay sa kapatid ko and my dad naman yung nag cause of de*th sa dad niya.
Tinatanong ako ni danfort kung bakit ako umiiyak kaya sinabi ko na lang na nadala lamang ako sa kwento niya and hindi pa ako ready to share this pain na nararamdaman ko ngayon. gusto ko munang mapag isa kaya sinabi kong mag ccr lang ako but, the truth is. iniyak ko lamang ito lahat sa cr. malabong maging kami at malabong patawarin niya ang isang tulad ko.
“Sa lahat ng tao, why him?” tanong ko sa aking sarili habang walang tigil ang aking mga luha sa pagtulo.