Genre: Romcom
#WLS_ONESHOT
_____________
I’m Lorraine, 17 years old. Grade 11 Senior High school student.
Nagkukunwari ako ngayong nagbabasa ng libro dito sa Library, pero ang totoo ay tinatakpan ko lang ang mukha dahil sa kanina pa akong tahimik na lumuluha.
Walang awat na bumubuhos ang tubig ko sa mga mata, paniguradong mugto na ito. Kagat ko ang labi para pigilan ang paghagulgol at paghikbi, baka may makakita o makarinig sa akin kaya sinadya ko ring sa pinakadulo pumwesto. Iniisip na sana walang makitable sa akin.
Tumatambay ako dito mag-isa dahil ayaw ko pang umuwi lalo na at katatapos ko pa lang makuha ang result ko sa exam.
Nakakaiyak talaga ang result ko lalo na sa math. Ayun, bagsak lang naman. Yari ako kay Mama nito kaya sinasadya kong magtagal pa. Hindi nemen mesheket, mas masakit kase ang batok ni Mama mamaya. Tuluyan talagang luluwag ang turnilyo ko sa utak.
Ilang sandali pa ay hindi pa rin ako mahinto sa pag-iyak. Nangako ako kay Mama na ipapasa ko ang lahat ng subject pero ako, palakol brad. Baka hindi na kamay ni Mama ang dadampi sa akin, kundi palakol na rin.
Abala ako sa pag-iyak, hindi ko na napapansin ang oras. Mukhang wala ring makakapansin sa akin dahil sa natatakpan ako ng naglalakihang mga bookshelves.
“Ah… Miss—————”
May boses na lalaking narinig ko sa may gilid ko, natigil siya sa kaniyang sasabihin nang ibaba ko na ang librong humaharang sa mukha ko. Matalas ko siyang tinignan habang patuloy pa rin sa pag-iyak. Wala talaga ako sa mood. Bad trip ang araw na ‘to, ayaw ko ng may makakausap.
Napatitig siya saglit sa mukha ko. Humihikbi ko siyang tinignan. Sisigawan ko sana siya kanina dahil sa panira ng moment pero natigilan rin ako dahil, mari! Ang gwapo syete!
Nakabrush up ang buhok niya, nakasuot ng kulay itim na polo. Sa itaas na bahagi ay may hindi pa nakabutones. Ang puti at ang tangkad. Katamtaman ang kapal ng kilay, tangos ng ilong at manipis na may kapulahang labi.
“ahm… Are you okay——————”
“Halata namang hindi tinatanong mo pa?! Tanga ka ba!?” mabilisan kong pamimilosopo at napalakas ang boses kahit basag ito sa kakaiyak kanina pa.
Wala akong paki kung may nakatingin o nakarinig sa akin. Wala rin akong paki sa pagtatanong niyang concern kuno. Bad trip ako, bad trip. Kaiyak!
“What the… Look, Miss I’m just—————”
“asking!? I don’t care e e e e!” pagdugtong ko sa sasabihin niya saka ‘di oras na napakant habang lumuluha.
Nangunot ang nuo niya. Lalong gumwapo, ang unfair. Pag-ako nangunot ang nuo nagmumukha ako lalong mongoloid.
“and downt englesh, englesh mi! Because I’m not graduation! I might get a convulsion, the way you expect the expectation!” bulyaw kong sabi, naglalabas ng sama ng loob kahit hindi ko rin maintindihan ang pinagsasabi ko.
Inis ko pang pinunasan ang mga luha ko para talaga maganda ang iyakan na ‘to. Minsan ko lang ‘to gawin kase pagsasabihan akong OA ng mga kasama ko sa bahay lalo na si Mama.
“Akala mo ba g-ganon lang k-kadali ‘yun!?” patuloy ko sa pagdadrama na tumayo pa sa kinauupuan. Patuloy na pinagpupunas ang mga luha, sinasagad na dahil with matching pautal utal pa ‘yan.
“What did I do?—————” taka niya pa sanang tanong, naguguluhan na sa mga pinagsasabi ko pero pinutol ko na naman ang sinasabi niya.
“You do what you do! And I do a drama do! If you dunat want to dodo to mi!” bulyaw ko ulit.
Nadamay pa tuloy si kuya sa pagkaloka-loka ko. Sorry kuya, nagpapractice lang talaga ako para sa dramahang magaganap mamaya sa bahay kung saka-sakaling habulin ako ni Mama na may dalang palakol.
Bago pa man ako makapagsalita ulit ay ako naman ang natigilan nang napangisi ito. Ngayon ko lang na gets ang nasabi ko kanina.
Hala! Tanga! Anong dodo to mi!? Lorraine!? Ano ng nasabi mo! Gago ka kase! Mali-mali na nasasabi mo!… Bakit kase siya nag-eenglesh, ‘di naman lahat ng nasasaktan napapa-englesh lalo na kung bobo.
“What if I want to?—————”
“You gago!” ikinagulat ko ang kan’yang tugon. Ngumisi na naman!
Dinuro ko siya. Nagkros siya ng braso saka nagtaas baba ang tingin sa akin.
“Look, lady… I don’t want to start a fight here.. I just want to—————”
“Patapusin mo muna ako! Nyeta naman… Moment ko na ‘to e, ‘wag ka munang umepal, please” pakikipagprotesta ko.
“Ny*ta ang sakit…’Yung tipong nagpuyat ako para magreview… t-tapos… hindi naman pala lalabas sa exam! Syete! Sino ba kaseng g-gumawa ng exam sa math… nakakagago na ah” paglabas ko muli ng sama ng loob daig ko pa ang broken, kulang na lang magpabili ako kay kuya ng red horse.
Humagulgol ako ulit at naghahabol ng hininga sa sobrang pag-iyak, ngunit pinanganak nga siguro akong siraulo. Tumawa ako bigla nang maisip na…
“Kalain mo ‘yun… 10/60! Bagsak! Ny*ta! pero at least ako ang highest! ‘Yung iba kong score, bunos points lang ‘yun!” lumuluha akong tumatawa na parang demonyeta, nagkukwento pa.
“Bwesit na ‘yan… Ang sakit sa heart, sana may puso rin ang gumawa ng mga punyetang tanong na ‘yun….” inis ko muling sabi, nagpatuloy sa pagdadrama at naupo ulit.
“Kung sa discussion, one sentence lang’ ‘yung tanong… pero bakit pag exam or quiz na… nyeta one paragraph na! Daig pa englesh subject” reklamo ko pa ulit.
Napatakip ako ng bibig at doon humagulgol. Lumalakas ang paghikbi, nanatili pa ring nakatayo sa gilid ang lalaking inaway ko ng walang dahilan.
“ahm.. It’s english” pagtatama niya pa, panira talaga. Kailangan talaga artehan ang pagbigkas.
.
.
.
Naalipungatan ako bigla. Nakaramdam ng sakit sa bandang leeg ko. Saka ko namalayang nakahilig pala ang ulo ko sa mesa habang nakaupo. Hindi ko akalaing nakatulog ako sa hindi komportableng posisyon. Para tuloy nabali ang leeg ko sa sakit.
Pumipikit-pikit pa ang mga mata kong nilibot ang paningin sa madilim na paligid pero may liwanag na nagmumula sa labas, lumulusot sa salaming bintana dito.
Minamasahe ko ang leeg ko habang patuloy na nagtataka kung nasaan ako. Kinuha ko ang phone ko at inilawan ang paligid. Ilang minuto ang lumipas sa paglilibot.
Nataranta ako bigla nang makita kung anong oras na sa cellphone ko.
Patay! Patay talaga ako kay Mama! Bakit pa kase ako nagdadrama kanina! Ayan, tuloy nakatulog ako!
Para akong nababaliw kakahanap ng switch dito o kaya naman ang labasan. Hanggang sa
“Ah! Kalabaw!… Ikaw na naman!?” napatili ako ng ‘di oras.
Habang iniilawan ko kase ang buong paligid ay dumapo ang ilaw doon sa table ko kanina. Kita ko ang presensya ng lalaking inaway ko kanina.
Nakakros ang mga braso at kampanteng nakaupo. Mukhang natutulog dahil sa nakapikit ito kanina, naimulat lang ang mga mata nang ilawan ko siya at mapasigaw.
Kumukunot muli ang nuo niya at lumilitaw ang kulay brown niyang mga mata nang lingunin niya akong nasisilaw at mapungay ang mga mata.
Ny*ta! Kanina ko pa ba siya katabi!?
“You’re too noisy” reklamo pa niya. Iniwas ko ng bahagya ang ilaw sa mukha niya. Iyon na naman ang pag englesh, englesh niya.
“Hoy! A-anong nangyari!? Ba’t walang ilaw?… Brown out ba!?… Tsaka asan ang mga tao!?”
“Stupid. This library is closed”
Namilog ang mga mata ko sa narinig. Ako ay kabado na pero siya kalmado pa. Puny*ta.
Ny*ta! Nasaraduhan ako sa Library!?
“ANO!?… T-TEKA! SERYOSO KA BA!?”
Tinignan niya lang ako, mukha ngang seryoso siya. Nasabunot ko ang buhok ko at nagpabalik-balik sa paglalakad. Nababaliw na naman. Mas nababaliw ako sa lalaking ito, sa lahat ng natatrap siya pa ang mukhang walang pakialam.
“Can you lower your voice?.. You’re annoying, lady” napakamot pa siya sa tainga niya.
Napapadyak ako sa kinauupuan.
“Ny*ta kase! Kasalanan mo ‘to!”
“Wait, what? Me? Why me? What did I do?” sunod-sunod niyang taas ang mga kilay sa pagtatanong. Kainis ang mukha niya, ang gwapo ang sarap sugatan.
“Ba’t kase hindi mo ko ginising!?”
“haha”
Napangiwi ako nang bigla siyang tumawa. Napaatras ako agad nang tumayo siya sa kinauupuan at naglakad papalapit sa akin.
“Hoy, anong ginagawa mo!? D-d’yan ka lang!” banta ko pa habang iniilawan siya.
Panay ang atras kahit hindi ko nakikita ang nahahakbangan ko.
“D’dyan ka lang sabi! Nagtatanong lang ako kung bakit hindi mo ako ginising! Ayan tuloy! Pareho tayong naiwan dito!—————AH!” pagprotesta ko.
Sa isang iglap, may nasagi ako na sa tingin ko ay upuan dahilan para sa pagkurap ko ay namalayan ko na lang na may humapit ng bewang ko kasabay ng paghiga ko sa kung saan.
Mariin kong iminulat ang mga mata ko nang makaramdam ako ng mainit na hiningang tumatama sa may labi ko, amoy mint ng toothpaste.
Laking gulat ko nang mamalayang nasa ibabaw ko ang lalaki at nakadagan sa akin. Hawak ko ang kwelto ng polo nito ng mahigpit. Siya ang may hawak bewang ko at nagawa kong unan ang braso niya.
Kitang-kita ko kung gaano kalapit ang mukha namin sa isa’t-isa. Natitigan ko ng malapitan ang mga mata niya. Dahil iyon sa liwanag na nagmumula sa phone ko, hawak ko pa rin iyon ng mahigpit ang phone ko sa takot na masira iyon at walang pambili agad.
Halos hindi na ako gumiginhawa sa lapit niya sa akin at nag-iiba na rin ang direksyon ng mga mata ko, nagkalapit rin tuloy. Nagkatitigan.
“I don’t want to wake you up… because you might scold me again for no reason.” paliwanag pa niya na parang hindi na aapektuhan sa posisyon namin.
Natauhan ako nang magsalita siya kaya kaagad akong nagpupumiglas upang maitulak siya pero ang baliw na lalaking ‘to mukhang nagpapabigat pa!
Natigilan ako sa isang nakakalokong pagngisi niya. Napalunok akong muli tinignan siya sa mga mata. Bumaba ang tingin niya sa ilong ko pababa sa labi ko kasabay ng pagpisil niya sa bewang ko. Dumadausdos pababa ang paghaplos sa may hita ko. Namilog ang mg mata ko.
“AH! MANYAK!” buong lakas ko siyang pinagtutulak at pinaghahampas.
Tatawa-tawa siyang umalis na sa pagkakapatong sa akin at inis akong bumalikwas ng bangon. Inayos ko ang uniporme ko lalo na ang may kaiklian kong palda. Dumistansya ako agad sa kaniya, mukhang delikado ang isang ‘to.
.
.
.
Tuluyan na akong sumuko sa paghahanap ng susi dito upang makalabas na. Tanging switch lang ng ilaw ang nahanap ko.
Ang lalaking manyak na iyon, ayun lang naman siya nakahiga sa isang couch malapit doon sa pwesto namin kanina. Sa sobrang pagkakalmado niya ay nagawa pang...

magbasa ng libro kahit na trap kami dito.
Malayong-malayo ako sa gawi niya at yakap ang sarili sa lamig ng lugar na ito. Binuksan niya pa kase ang air-condition, mukhang hindi nga kami napansin sa pwesto namin kanina ng librarian o kaya ang guard man lang dito.
Ang awkward ng pagkatahimik namin.
Napayuko akong mariing napapikit at napakagat labi nang rinig na rinig ang pagkalam ng tiyan ko. Nakita ko pa kaseng naibaba niya ang libro sabay tingin sa gawi ko.
“Here” nag-angat ako ng tingin sa kan’yang sinabi.
May nilapag siyang plastic bag sa mesa. Parang nakapag take out pa siya sa KFC kanina pero hindi nagawang makalabas ngayon dito.
Bago pa ako nag-isip ng kung anu-ano ay tumayo na ako saka kunwari pakipot na naglakad palapit doon sa mesa sa harap niya. Nagugutom na rin ako, wala na akong magagawa. Mag-iingat na lang ako sa paglapit kase baka mamaya ano pang gawin nito sa akin.
Kaagad akong dumakot ng mga pagkain doon.
“Lamat” tipid kong pagpapasalamat with matching sungit look sa kan’ya. Hindi porke nagbibigay siya ng makakain, hindi ibig sabihin ayos na kami sa kamanyakan niya kanina.
Naupo ako sa tabi niya pero may isang upuang distansya. Tahimik na naman kami, ang awkward dahil sa ako lang ang kumakain. Hindi ko tuloy maiwasang isipin na baka may kung ano siyang nilagay dito sa pagkain dahilan para matigilan ako sa naisip. Kaya rin siguro libre, hindi niya ako sinabihan na binebenta niya ito sa akin kaya go lang din.
Tumikhim ako.
“Ayaw mo bang kumain?” simple kong pag-aaya kahit hindi naman sa akin itong pagkain.
Mata lang ang gamit niya sa pagbaling ng tingin sa akin.
Ny*ta ang gwapo ng side profile.
Napaiwas agad ako ng tingin sabay lunok ng kinakain kong fries. Kumuha pa ako ng burger steak.
Wala naman siyang sinabi. Inilapag lang ang libro at umurong papalapit upang abutin ang plastic bag, namili ng gusto niyang kainin. Ang dami kase ng binili parang isang buong pamilya niya ang kakain.
Wala sa oras akong napadighay nang matapos akong kumain. Naparami ata ang kinain ko, gutom na gutom sa kakaiyak kanina.
Kanina ko pa talaga nararamdamang may nakatingin sa akin pero pag-aakto akong susulyap sa gawi niya ay nasa libro lang ang tingin niya habang ngumunguya ng burger.
Ang boring. Naisip kong makinig na lang ng music at magpahangin. Isinuot ki na ang headset ko, akma akong tatayo nang biglang…
“AAHH!! ANO BA! HOY! BITIWAN MO AKO!” mabilis kong pagpupumiglas.
Bigla niya na lang akong hinablot ng marahas, naging dahilan para matumba ako at masubsob sa may katigasang dibdib niya. Sa sobrang tigas ay sumakit tuloy ang nuo ko, naumpog.
Patuloy ko siyang hinahampas.
“ANO BA! MANYAK! MANYAK! TULONG MAY MANYA—————”
Muli akong nagulat nang ihiwalay niya ang mga hita niya at hinila pa ako lalo. Nadadala akong ng walang kahirap-hirap sa lakas niya. Hindi pa nakuntento dahil sa kaagad dumapo ang isang kamay niya sa likurang bewang ko malapit sa pang-upo ko.
“Bawiin mo sinabi mo” may diin sa salita niyang sabi. Muli akong natigilan.
Ny*ta ba’t ang hot niya magseryoso—————este, p*ste! Marunong pala magtagalog, kanina pa siya nage-englesh. Amerikanong hilaw lang ang trip!? Sa bagay, hindi niya naman ako maiintindihan simula pa kanina kung hindi siya marunong magtagalog.
“B-Ba’t babawiin ko!? Eh, totoong manyak ka naman! Kanina ka pa—————”
“What?” pagkasabi niya niyon ay siyang paglapit niya pa lalo ng mukha niya sa akin, mas malapit pa kanina. Isang inch na lang ang layo ng mga labi namin at nagkakadikit na ang mga ilong namin!
Nahagip ko ang hininga ko.
Ny*ta ang bango! Teka nga, bakit kanina pa ako puri ng puri!?
Humigpit ang kapit ko sa damit niya kasabay nang paninindig ng mga balahibo ko matapos maramdaman ang isang kamay niya na dumadausdos papasok sa uniform kong pang-itaas at unti-unting iniangat ang damit ko!
“PUNY*TA KA AH! BASTOS! BITIWAN MO AKO SABI!!”
Magpapasalamat pa naman sana ako kase pinakain niya ako kanina at nakalibre rin pero ito ang ginagawa niyang kapalit ngayon!
Pilit kong nilalayo ang ulo sa kan’ya. Nakalitaw ang pagngisi niya at sa isang iglap. Halos lumuwa muli ang mga mata ko sa gulat sa sunod niyang ginawa.
Mabilis niya akong ibinuhat kasabay niyon ang paghiga niya sa akin sa kinahihigaan niya kanina!
Pinaibabawan muli ako! Ny*ta!
Hawak niya ang pareho kong palapulsuhan. Ang isang tuhod niya ay nasa pagitan ng mga hita ko kaya bahagya akong nakabukaka sa ikli nitong palda ko.
“A-ANONG PINAPLANO MO!? H-HOY! BITIWAN MO AKO! TULONG! TULONG!—————”
“You will pay for it… Pinahiya mo ako kanina kahit kakausapin lang naman sana kita” nahinto ako sa sinabi niya.
“Bakit a-ano bang dapat sasabihib mo?”
“Tsk. You’re really stupid——————”
“Ay grabe maka stupid ah. Edi ikaw na matalino, ikaw na magaling” sarkastiko kong pagpuputol sa sasabihin niya. Nasabi ko iyon kahit naiilang sa posisyon namin.
Sa pagbuntong hininga niya ay muli akong nalasing sa bango ng amoy ng hininga niya. Mukha siya nagpapasensya.
“Ano ba kaseng dapat sasabihin mo kanina ha?” kunot nuo kong saad.
“Idiot. I just wanted to remind you earlier that this library is about to close. You didn’t let me speak earlier, so we’re both here… Tsk” pagpoprotesta niya.
Galet yarn? Maka idiot.
“Bakit kase nandito ka pa? Pwede ka namang umalis kanina”
“Dumb. Kaysa naman iwan kita mag-isa dito. Iyakin ka pa naman” salubong na ang mga kilay niya. Napamaang ako sa sinagot niya.
Ay bongga, concern yarn?
“Tsk ka rin. ‘Di mo na lang kase ako ginising——————”
“Baka nga mang-away ka na naman nang walang dahilan. It’s like you have a something, lady” paliwanag niya sa mapangbwesit na tono. Para bang pinapahatid nita na may sayad ako sa utak.
“Teka nga… Kanina ko pa naririnig ‘yang pang-iinsulto mo sa akin ah—————”
“It’s not an insult, I’m just telling the truth”
Tumiim ang panga ako, napipikon na. Nanguyom ang mga kamao ko at nagsalubong rin ang mga kilay. Parang ang sarap manuntok ngayon ng gwapo.
“Hoy lalaki—————”
“Tsk. You’re so talkative——————”
“Oo! At talagang magbubunganga ako dito kung——————”
Pinutol niya rin ang sasabihin ko. Gulat na gulat ako sa panibago niyang nagaguhang ginawa. Luwang-luwa na ang mga mata ko sa pagkabigla. Nanigas sa kinahihigaan.
Mabilis niyang pinagdikit ang mga labi namin para matahimik na ako.
Ang lambot at init ng labi niya ay malaki ang naging epekto niyon sa tiyan ko. Pati mga kamay at paa ko ay nanigas rin. Isa pa doon ang pagpipigil ko ng hininga. Tumatama ang matangos niyang ilong sa pisngi ko nang inanggulo niya ang ulo niya upang siilan lalo akong ng halik.
Ramdam kong marahang dumausdos ang mga kamay niya mula sa palapulsuhan ko papuntang mga kamay ko upang hawakan ang mga ito.
Jusko! Anong nangyayare!? Ba’t ‘di ako makagalaw!? Hindi ba r*pe tawag dito or something?… Anong something ba Lorraine!?… Nyeta first kiss ko!!!
Bukod sa malambot ang mga kamay niya ay napakalambot ng labi niya na para bang ang sarap panggigilan.
P*ny*taaaa!!! Anong gagawin ko!? Hahayaan ko na lang ba siya!? Ano na!? P*steee!!
.
.
.
.
Nakatunganga lang ako sa labas ng bintana dito sa klase. Magtuturo na daw ang bagong subject teacher namin ngayon sa math. Katatapos pa lang ng exam, discussion na naman.
Simula kanina ay hindi ako nakikinig, ni hindi ko man kang sinulyapan ang mukha ng bagong teacher na ‘yun. Hindi ko rin pinapansin ang nangyayari sa paligid. Tulala lang talaga ako. Mukha namang walang pinapagawa sa amin na panibagong task.
Hindi na maalis sa isip ko kung sino man ang manyak na lalaking iyon. Ninakawan pa ako ng halik. Nyeta talaga. First kiss ko pa naman.
“Class dismissed”
Bumagting ang tainga ko sa magic word na iyon. Nanabik agad na lumabas na sa pinaka hate ko na subject na ito. Doon ko lang namalayan na lalaki pala ang teacher namin kaya nabalingan ko ito ng tingin.
Biglang nagproseso ang utak ko. Nalaglag yata ang panga ko nang mamukhaan kung sino ang lalaki na teacher namin sa pisara. Diretso pa akong tinignan.
Kaagad akong nag-iwas ng tingin. Pakiramdam ko namumula na ang mukha ko ngayon at nakataas lahat ng mga balahibo nang maalala ang pangyayari.
“Ms. Ramos”
Lumobo ang mga mata ko at nahinto sa mabilis ko sanang pagalis na pero tinawag niya ako!
Nyeta teacher ko nga ito! Unang araw niya pa lang pero alam niya na apilyedo ko!
Halos manuyo ang lalamunan ko nang paglingon ko ay nakalapit na siya.
“Can we talk?”
Nakikita ko ang pagsulyap sa amin ng mga kaklase ko sa pagkausap sa akin ng manyak na lalaking ito, at teacher ko pa.
Nanlalamig ang mga kamay ko at naglilikot ang mga paa sa kaba. Kaharap ko siya ngayon dito sa table niya. Pareho kaming nakaupo na.
May iniabot siya sa aking brown envelope.
“A-ano po ito?” hindi ko naiwasang mautal. May kagalangan na sa salita, teacher ko eh. Baka ibagsak ako kung mumurahin ko siya ulit. Delikado ang palakol ni mama.
Naalala ko ang paninira ko sa gumawa ng tanong sa math exam. Siya lang pala iyon. Nyeta talaga kung minamalas nga naman, siya ang sinisiraan kong teacher na ikalawang beses ko ng na meet.
Sinenyasan niya akong tignan iyon. Pati pagkuha ko niyon ay kabado pa rin saka iyon binuksan at tinignan kung ano ang laman.
Girlfriend’s contract…?
Umawang ang labi ko sa pagkalito at pagkagulat na naman sa nabasa.
“Para… saan po ito, Sir?”
“Be my girlfriend” diretso niyang sagot.
Namilog ang labi at mga mata ko, sama mo na rin pati butas ng ilong sa pagkagulat. Muntikan pang mabaligtad sa kinauupuan, oa ‘di ba?
“ANO!?!” pasigaw kong reaksyon. “T-teka, bakit?! P-paano!? Ano?! Wait! A-ang gulo! Kailan!? Huh!?” gulong gulo kong pagpoprotesta na kahit ang mga sinasabi ko ay magulo rin.
“You said you failed the math exam, which is my subject, Ms. Ramos. Be my girlfriend so you can pass.” inaanyahan pa niya ako.
Napamaang ako. Naiwan akong nakatameme lang habang pinapanood siyang tumayo ng nakapamulsa na ang parehong mga kamay.
“Or else” naglakad papalapit sa akin saka pumantay sa mukha ko. Ramdam ko muli ang mainit niyang hininga.
Sumagi sa isip ko ang unang pagdampi ng halik niya sa labi ko. Pinatungan pa ako.
“I will drop you”
Punyetaaa!!! Magiging boyfriend ko itong manyak na teacher ko na ‘to!?
P*ste!!! Buti na lang gwapo!