DEO’s POV:
HINDI sakit ang naramdaman ko nung dumampi ang palad ni Sandra sa aking pisngi. Bagkus, mas naudyok akong paglaruan ang babae.
Umalis na ito sa harapan ko, kaya abot-tingin na lamang ako kay Sandra.
But the way she looked at me, hindi pa ito kumbinsido sa inakto ko kanina. Halata ko kasi sa mata niya ang pagtatanong na tila nagdududa ito sa kilos ko.
Siguro, hindi ko gaanong nagaya ang galawan ni David. Pero hindi na ‘yon mahalaga dahil alam ko na si David pa rin ang akala niya.
“Minsan talaga, ang galing mo mag-timing Deo.”, pagpupuri ko sa sarili.
Pauwi na sana ako ng Condo eh, kaso naalala ko na may nakalimutan akong bilhin sa mall, kaya binalikan ko ito.
At sa pagbalik ko, natyempuhan ko si Sandra na naglalakad-lakad sa loob.
Iba talaga kapag siniswertehan ka.
Buti na lang, lahat ng suot ni David, katulad ng suot ko. Kaya boses at galawan na lang ang ginagaya ko sa kanya.
Binili ko na ang mga gagamitin at kailangan sa condo, kaya matapos kong magbayad sa cashier, lumabas na rin ako na may ngisi sa labi.
Sobrang ganda nga ni Sandra. Unti-unti tuloy akong natatakam na matikman siya.
Kailan ko kaya magagawa ‘yon?
Dapat masaktuhan ko na nag-iisa lagi ang babae. Para sa gano’n, maging kapani-paniwala ang bawat pag-acting ko bilang si David.
Napadila tuloy ako habang ini-imagine ang pwedeng mangyari sa amin ni Sandra.
Tama nga ang kasabihan nila, ‘It’s more fun in the Philippines’ at isa ako sa nagpapatunay na masaya nga kapag nasa Pilipinas ka.
Akma na sana akong papasok sa aking kotse nang tawagin bigla ang pangalan ko.
“Deo?”, sambit ng lalaki.
Yeah, si David na kambal ko.
“Akala ko ba, bumalik ka na sa abroad.”, he said.
“Akala mo lang ‘yon.”, walang gana na turan ko.
Nasilayan ko ang pagtingin nito sa damit at sapatos na suot ko. And based on his reaction, medyo napakunot ang noo nito.
“Anong ginagawa mo dito? Tsaka, parehong-pareho ang suot nating dalawa ha?”, pagpupuna ni David.
“Malamang, kambal kita.”, pabalang na saad ko.
“Kailan ka pa nagsuot ng ganyan? Diba, wala kang hilig sa ganyang pormahan?”, wika nito muli.
“Ano bang pake mo? Ikaw lang ba ang may karapatan na sumuot ng ganito?”,
“Hindi naman pero nagtataka lang ako sayo. Ilang araw na pero nandito ka pa rin sa Pinas. Tapos pati suot ko, ginagaya mo.”, pahayag niya dahilan para matawa ako.
“Kung naiinggit ka sa akin, David, ipikit mo ang mata mo. Halata tuloy na ayaw mong malamangan. Kung sabagay, parang tuta ka na nga sa paningin ko. Bagsak na bagsak na ang kompanya mo. Nakakaawa ka, kapatid.”, wika ko para insultuhin ang lalaki.
Halos umigting naman ang panga nito sa sobrang gigil, kaya tinapik ko ang balikat niya.
“Biro lang, bro. Ikaw naman, ‘wag mong seryosohin. Tatanda ka agad niyan.”, I continue.
May kinuha naman ako sa pitaka at muli siyang tiningnan.
“Pa’no, mauna na ako. At heto cheke, baka kulangin ang pera mo...

pambili. Ayoko namang sabihin mo na wala akong kwentang kapatid.”,
“NOON pa man, wala ka ng kwentang kapatid, Deo.”, pahabol na sabi ni David at pinunit ang cheke na binigay ko sa kanya.
“Hindi ko kailangan ang pera mo. Kaya salamat na lang. Dahil para sa akin, basura ‘yan.”, maangas na saad nito.
Sinara ko ulit ang pinto ng kotse at muli siyang hinarap.
Aalis na sana ako dahil hindi ko ugali ang makipag-usap sa mga tulad niya.
Pero dahil makulit ang kambal ko na ‘to, sige at pagbibigyan ko siya.
“Hindi mo kailangan? Kaya pala naghahabol ka sa ibang kompanya para masalba ang kompanya mo. Alam mo kapatid, nakakatawa ka talaga. Nabagok yata ang utak mo. Kung hindi lang kita kambal, iisipin kong napulot ka lang nila mom sa kanal.”, turan ko sa kanya.
“Mas gugustuhin ko pa nga ‘yon, kaysa maging pamilya ko kayo. Nakakasuka tuloy na kadugo ko ang mga hangal na tulad niyo.”, he said.
Palakad na sana ito sa loob ng Mall, pero may binitawan akong salita.
Ito ang naging hudyat para matigil siya at tingnan ako ng masama.
Ayoko kasing isipin ni David na talunan ako kaya mas mabuti na mabaliw siya sa kakaisip gamit ang salitang sinabi ko.
“Wala ka talagang utak. Tuluyan ng nasakop ang ulo mo ng droga. Kaya kung ako sayo, ituon mo na lang ang atensyon mo kay Katrina. Kasi sa palagay ko, masaya na si Kate sa iba.”, sambit ko rito.
“Anong ibig mong sabihin? May alam ka tungkol kay Kate?”, pagtatanong niya.
“Ano sa tingin mo? Syempre joke lang hahaha. Patay na yung babae, masyado ka talagang seryoso.”, turan ko na may ngisi.
Hindi maipinta ang reaksyon na tila nagpipigil ng galit.
“Hindi pa siya patay. Alam kong buhay pa siya dahil ramdam ko na nandito pa rin ang asawa ko.”, wika nito na may kadiinan sa pananalita.
“Sinong asawa ba? Diba kasal ka na kay Katrina? May sayad ka na talaga, kapatid. Malala na ‘yan. Siguro panahon na para magpatingin ka sa doctor.”, tugon sabay pasok sa kotse.
Bago ko paandarin ang sasakyan, I waved my hands para mapikon lalo si David sa akin.
Kapag si Kate talaga ang binabanggit, nagiging aggresibo ang mukha niya.
Mukhang makakapatay siya ng wala sa oras.
“Ang sarap nilang paglaruan. Para silang bata na walang kaalam-alam.”, bigkas ko sa sarili.
Nagpatugtog na lamang ako sa kotse para sabayan ang tagumpay na nakamit ko ngayon.
Iba talaga si Deo.
Kapag kumilos, pulidong-pulido.
Umuwi ako sa condo na may pasayaw-sayaw pa.
Pero bago ako pumalit ng damit, pumunta ako sa secret room kung saan nakadikit ang bawat planong gagawin ko.
Nandito rin ang picture ni Kate na naging Sandra at picture ng kapatid ko. Sinama ko na rin si Katrina dahil nagsawa na agad ako sa kanya. Masyado siyang uto-uto at kampante na hahabulin ko siya hanggang dulo.
“Ekis ka na sa akin, Kat. Natikman na kita. HAHAHA. Focus na muna ako kay Sandra.”, I laughed in a demon way.