Sandra’s POV:
“ANYWAY, bakit mo ba sinasabi ‘yan sa akin? I don’t care about your problem.”, pakunwaring taray ko sa lalaki.
Ayokong ipakita sa kanya na interesado ako sa buhay nito dahil kailangan kong itago ang pagkatao ko.
But to be honest, gustong-gusto ko siya tanungin dahil pakiramdam ko, malapit na ako sa katotohanan.
Sumagi kasi sa isip ko na baka set-up ang nangyari kay David. Pero hindi pa rin sapat ‘yon dahil malinaw sa mata ko ang ginawa niya. Malinaw pa rin sa tainga ko ang mga sinabi ng tauhan niya.
“Because I need you, Sandra. I need you today, tomorrow and the following days.”, saad nito sa mahinang boses.
“Kailangan mo ako? David, pinirmahan ko na ang kontrata mo. Magpartner na tayo sa business. Kaya wala ng rason para habulin mo ako.”, pagwiwika ko.
“Pinirmahan mo?”, kunot-noong bigkas niya.
“Yes. Nakausap ko ang mother mo. Nakumbinsi niya ako. That’s why I signed the contract.”, turan ko bilang sagot.
“Si mama. Shit. Bakit ka agad pumayag do’n?”, asar na sambit niya.
Napakamot ito sa kanyang batok na tila may galit.
“Why not? Mas magaling siya magsalestalk, kumpara sayo.”, I said directly.
“Miss Sandra, hindi mo kilala si mama. Kailan man hindi siya naging ina sa akin. Kaya ayokong magkaroon ng utang na loob sa kanya.”, aniya ni David.
“Hindi ko na ‘yan problema pa. Besides, hindi ko alam ang background ng mama mo.”, wika ko kay David.
Tumayo na ako para umalis na. But for the second time, pinigilan niya ulit ako dahil hinawak nito ang kamay ko.
“Mr. David, mainit ang ulo ko ngayon.”, inis kong sabi.
“Alam ko. Dahil pareho lang tayo, Miss Sandra.”,
“Kung gano’n, you need to take a rest.”, muli kong pahayag.
“Sa oras na ‘to, hindi ko kailangan ng pahinga.”, he replied.
“Okay. Buhay mo naman ‘yan. Basta ako, uuwi na.”, madiin kong wika at mapwersa kong inalis ang kamay niya sa kamay ko.
Pero hinabol ako ni David at talagang hinarangan niya pa ang dadaanan ko.
“Can you please stay away from me!”, bulyaw ko sa mismong pagmumukha nito.
“Kinakapalan ko na ang mukha ko, Miss Sandra dahil wala na akong malapitan na iba.”, wika nito sabay luhod sa harapan ko.
“W-what are you doing?”, turan ko sa kanya.
Nakakahiya!
Ano ‘to proposal? Tsk.
“Miss Sandra, wala akong pera. Ubos na ang pera ko. Naghihirap na ako. Gustuhin ko man kumuha ng private investigator, hindi ko na makaya dahil wala akong pang-bayad.”, saad niya.
“Ang dami mo pang sinabi. Isa lang naman ang gusto mong iparating sa akin. YOU NEED MONEY. So okay, bibigyan kita. Magkano ba ang gusto mo?”, tanong ko...

rito.
But he remained silent.
“Half million ba or one million?”, I asked again.
“Miss Sandra kasi–“,
“I’m asking you. Hindi ako madamot sa pera. Kaya kapalan mo pa lalo ang mukha mo.”, sambit ko sa kanya.
Dahan-dahan itong tumayo mula sa pagkakaluhod, tsaka ako tiningnan muli.
“Ang pera na hihingin ko sa’yo, para ‘yan sa pag-iimbestiga ko kay Katrina. She killed my son. Pero base sa sinabi niya na “kami”, ibig sabihin no’n, may kasabwat siya sa pagpatay kay Michael. I need justice to my son and to my wife. Hindi ako makakampante hangga’t hindi ko nalalaman ang totoo.”, aniya ni David.
Base sa pananalita niya, may hinanakit ito sa nangyari.
Pero bakit ganyan siya umarte?
Diba ginusto niyang sumama kay Katrina?
Nakipaglampungan siya sa ex-girlfriend habang ako buntis at naghihintay sa bahay.
Nagawa niya pang magsinungalung sa akin at i-dahilan ang meeting niya sa ibang kliyente.
“I don’t believe you. Siguro, pinabayaan mo ang mag-ina mo kaya ganyan ang nangyari.”, I said.
“No Miss Sandra. Hindi ako naging pabaya na ama at asawa sa kanila. To be honest, mahal na mahal ko ‘yon eh. Mas mahal ko pa sila sa buhay ko. Nagkataon na pag-uwi ko, galing Japan, wala na sila. Wala na sila Kate. Damn! May mga regalo pa ako na bitbit no’n na dapat sana ibibigay ko kay Michael.”, pahayag nito na animo’y naiiyak habang kinikwento ang lahat.
Gulong-gulo ako.
But today, I choose to open my ears.
Pinili kong pakinggan ang side niya, kahit ang akala nito, si Sandra ako.
“May meeting ako nung araw na iniwan ko si Kate sa bahay. Ayoko sanang umalis dahil buntis siya, kaso malaking kliyente ang kakausapin ko. May problema na talaga ang kompanya ko noon, kaya nagpursige ako na sumama sa Japan. Kung alam ko lang na may masamang mangyayari sa mag-ina ko, hindi na sana ako tumuloy. Naging success ang meeting ko at nakuha ko ang gusto ko. Pero kapalit no’n, nawala sila Kate. Namatay sila. At alam mo ang masaklap, kahit sa huling sandali, hindi ko sila nasilayan. Tangina!”, he continue.
This time, tumulo na ang luha niya.
He cried infront of me.
Unti-unti tuloy na lumambot ang puso ko, at nadadala ako sa iyak niya.
I want to hug him. I want to say na ‘buhay ako.’ Pero masisira ang plano ko.
Kapag nalaman ni Katrina ang pagkatao ko, panigurado iiwasan niya ako.
“Pasensya na, nagiging emosyonal lang ako kapag binabanggit ko si Kate. I just really love her.”, wika ni David.
“It’s okay. You don’t need to explain. Bukas na bukas, mag-uusap tayo. Tatawagan kita. Dahil may kailangan kang malaman.”, pagsasabi ko sa lalaki.