Young Mother.
Written by: Amaris Ayla Scrivener.
Samyra‘s POV
“Lumayas ka! Wala kang k’wenta!”Sigaw sa akin ni mama.
“Mama please! Hayaan niyo naman po Akong magpaliwanag!!!”Umiiyakbna Saad ko.
“Magpaliwanag?! Pinagkatiwalaan ka namin!!! Tapos ayon pala! Lumanlandi ka lang! Hayan! Nabuntis ka tuloy! Ngayon lumayas ka! Harapin mo ‘yang tanginang kamalasan ‘yan! Karma na ‘yan!” Sigaw niya at sinaraduhan ako ng pinto sa mukha ko.
Umupo ako at dahan dahang pinulot ang mga gamit na tinapon niya. Dahan dahan din Akong tumayo at hinawakan ang tiyan ko.
“Anak, I promise papalakihin kita ng maayos. I’m sorry kung 1 month ka palang nararanasan mo na ‘to kasama ng mama mo. I promise I’ll be better mother” Saad ko at tuluyan ng nilisan ang bahay namin.
I was, actually, I got pregnant because I was r*ped. I didn’t know who is it, No’ng pag kagising ko wala nalang Akong damit.
Nagt-trabaho ako Ngayon Dito sa Isang restaurant. Malaki na din ang umbok ng tyan ko. Walong buwan na din kasi ang nakalipas. Isang buwan nalang manganganak na ako.
Sa unang buwan na kami lang ng anak ko. Aaminin ko sobrang hirap, pero salamat na din sa mga taong tumulong sa Amin.
“Aling Grace, na ko! Ako na po diyan!” Saad ko at kinuha ang dala dala niyang gamit.
“Hay na ko Ikaw talaga ijah! Kabuwanan mo na! Dapat nagiingat ka.” Saad niya Ngumiti naman ako at tumango.
Napatigil ako ng makaramdam ako ng kirot.
“Manang grace. Manganganak na ‘ata ako!” Saad ko sa kaniya.
“Hay na ko! Sinasabi ko na nga ba!”saad niya at tumawag ng trycicle.
“Doc., Nasaan po ang anak ko?” Tanong ko. Ngumiti naman siya at ibinigay sa akin ang anak ko.
I feel loved the moment I touch her.
“Hi baby, I’m your mother.”Saad ko sa kaniya.
“Your name will be Shipharah Avyanna. Shipharah means beauty and brightness...

that means You’ll be the the beauty and brightness in dark. Avyannah means you’ll be a beauty with power and you’ll also be strong. Like your mother. ” Saad ko at hinawakan ang ilong niya sa pamamagitan ng hintuturo ko.
Ang oras ay naging araw, Ang araw ay naging linggo, linggo‘y naging buwan. Buwan ay naging taon. Isang taon na din ang nakalipas. Nandito ako ngayon sa park kasama ng anak ko. Nasa sand box siya Ngayon naglalaro.
“Mama.”Saad niya Napatingin naman ako sa’kaniya
“Hmm? Baby?”
“Nam nam” Saad niya kaya napangiti ako.
“You want some water honey?”Saad ko, tumango naman siya. Tiningnan ko ang bag kung nasaan Ang mga gamit niya.
Wala pala Akong dalang tubig.
“Ahh miss? P’wede niyo po bang bantayan ‘tong anak ko? Bibili lang po sana ako ng tubig niya.” Saad ko.
“Sige Miss, huwag kayong mag-alala ako na Ang bahala sa kaniya.”
Napanatag naman ang loob ko dahil sa sinabi niya.
Agad Akong naglakad at tumawid ng kalsada para makabili ng tubig na iinomin ng anak ko.
Nakangiti akong naglalakad habang hawak hawak ang bote na may lamang tubig.
“Avy?”Saad ko at hinanap siya.
“Ate nakita mo ba ‘yong anak ko? ” Saad ko.
“Huh? Nandiyan lang siya kanina.”
“Ate nasaan?!” Nagsimulang tumulo ang aking mga luha.
“Miss, I promise nakita ko lang talaga siya diyan kanina.” Saad niya.
“Ate pinabantayan ko siya sa ‘yo ehh!!!”Halos sigaw na Saad ko.
“Kaya nga! Nagpabantay ka nalang tapos ikaw pa Ang galit! Kung sana dinala mo nalang siya sa pagbili ng pisteng tubig na ‘yan Hindi ‘To mangyayari! Wala kang k’wentang Ina. Eh kahit nga ako na Hindi mo kakilala pinabantayan mo sa akin! Wala ka ba talagang pakialam sa anak mo?!”Saad niya at umalis.
Para akong sinampal ng katotohanan ng marinig iyon.
I failed my duty as a mother.
—Work of Fiction…