YOU’RE JUST 15, I AM 22
โread at your own riskโ
“Come on, ‘Nix! Greet the child and give your present to her,” pinandilatan ako ni Mama at sinenyasan ako na lumapit sa babaeng nagcecelebrate ng birthday niya.
Bumuntong-hininga ako bago lumapit sa batang maaamong nakaupo. I heard that she’s turning fifteen. Too young.
The soft features of her face makes her look angelic. Her fatcheeks suits her. She looks adorable wearing her pink sleeveless gown that reaches her feet.
Nilahad ko ang box sa harap niya. Actually, I don’t have any idea what’s inside this box. Si Mama lang naman kasi ang may planong mag-bigay ng regalo.
“Happy Birthday…” I tried to recall her name in my mind. I tilted my head as I think about her name, “Yhurijane.”
She smiled softly. “Thank you. And it’s Yhurijade. Jade for short,” namamaos ang boses na sambit niya. Her eyes are twinkling as she opened the present I gave her.
Napatikhim ako nang makita kung anong laman no’n. Seriously? A necklace? Ah, Mama!
“Thank you for this. Hindi na sana kayo nag-abala pa,”
That was our first interaction since we moved here. Nang mamatay si Papa, hindi nakayanan ni Mama ang manatili sa bahay namin. Kaya naisipan niyang lumipat kami rito dahil dito nakatira ang matalik niyang kaibigan. Which is the mother of the girl, Jade.
She’s kind, thoughtful and…kind again. Sobrang bait na parang wala ka nang mapipintas dito kun’di ang kabaitan niya. I sometimes see her playing outside their house.
Hindi ko namalayan na sa kakapanood ko sa kaniya na naglalaro sa labas ng bahay nila mula sa bintana ay nakalimutan kong may inaasikaso pa pala ako.
I groaned when I realized what the hell I’ve been doing. Umiling ako at sinara ang bintana. Wake yourself up, Phoenix! Dahil sa ganitong pakiramdam ay sinubukan kong makipag-usap sa kaibigan kong si Nash. Tinawanan lang ako ng gago.
Habang patagal nang patagal, mas lalo lang yata akong nababaliw. Hindi lingid sa kaalaman ko ang paghanga niya sa akin. Everytime I’ll go out of the house, her hooded eyes will follow me wherever I’ll go. Pinipilit ko lang ang sarili kong ‘wag pansinin ‘yon. And everytime I caught her eyes staring at me, she’ll blush profusedly and avoid my visions.
She’s just 15 for fuck’s sake! She’s still young and immature.
I hate her. I hate how kind she is. Isang araw ay napadaan ako sa school nila. She’s being bullied yet she have no plans to defend herself. Nakakainis. And my heroic self got the best of me. At the back of my mind, I want the feeling of me protecting her. Gusto ko ako lang ang may karapatang ipagtanggol siya sa lahat.
“Bakit hindi mo ipaglaban ang sarili mo? Look! You are full of wounds and bruises yet you can’t even defend yourself?!” Gustong-gusto kong pagalitan pa siya lalo but her eyes started to tear up. I softened immediately.
Nakita ko lang naman siyang pinagtutulungan ng tatlong babae. Kung hindi pa ako dumating ay baka mas malala pa ang natamo niya rito. At ang mga lintik na mga estudyante naman doon ay hindi man lang nag-abalang umawat.
“S-Sabi kasi ni M-Mommy, ‘wag ko na l-lang daw silang….p-pansinin,” yumuko siya. I sighed and continued cleaning her wounds. Napangiwi siya nang makaramdam ng sakit kaya mas lalo akong nag-ingat sa pag-gamot ng sugat niya.
Nakakatakot. Nakakatakot na saktan siya. She looks fragile and weak. Natatakot nga rin akong hawakan siya, afraid to break her fragile body. Parang isang mahigpit na hawak ko lang sa kaniya ay mababasag na siya. Shit!
Hindi ko na alam. Hindi ko na alam kung tama pa ba ‘tong ginagawa ko.
“What’s this?” Nanlamig ang kamay ko. Of course, I know what this is! A red envelope with heart designs. I fucking know this well!
She bit her lower lip and bowed her head. “T-That’s for y-you.”
Nanginginig ang kamay ko pero pilit kong pinakalma ang sarili ko. Jade, please. Baby, you can’t like me this way. You’re still young. It’s probably just an infatuation.
I didn’t open the envelope. Because I’m already sure what’s inside.
“Tell me what’s on your little head, Yhurijade,” sambit ko. Gusto kong marinig mula sa bibig niya kaysa basahin ang binigay niya.
She closed her eyes. Afraid to stare at my eyes that long. “I like you. I like you so much. A-Ayos lang kung hindi rin ganito ang n-nararamdaman mo. G-Gusto ko lang…sabihin ang tunay na nararamdaman ko sayo dahil..sa tingin ko ay hindi ko na kaya pang i-itago. Please wait for me to grow up. Wait for me to reach my legal age. I’ll save..my everything for you,” nanginginig ang boses niya.
I filled my head...