Kailangan ba na magwakas
itong pag-ibig
Bukas kaya’y wala ka na sa
‘king isip
Buwisit! Ano bang ingay ‘yon? Ang lakas yata ng music hindi ako makatulog.
Hindi mo ba naalala ang
mga kahapon
Na dati ay anong saya’t
Anong tamis
Bumangon ako at hinanap ‘yong music. Marahil nanggagaling sa kuwarto ng kapatid kong si Harold.
Sadyang pag-big natin ay
Nakakapanghinayang
Ngunit sa ‘ting mga mata
Ito’y kalabisan lamang
Patuloy na masasaktan
ang mga puso
O bakit kaysakit pa rin
ang paglayo
Napahinto ako sa paghakbang. Ang sakit sa dibdib ng kanta. Natatamaan ako.
Wala ka man ngayon sa aking
piling
Nasasaktan man ang puso’t
damdamin
Muli’t muli sayo na aamining
Ika’y mahal pa rin
Naaalala ko siya. Ang sakit lang wala na kami. By the way, I’m Reymark at may girlfriend ako dati for seven years pero wala e. Walang forever dahil naghiwalay din kami. Nagsawa siya. Naging cold. ‘Yong silent goodbye na bigla ko lang naramdaman, na nagbago na siya. Hindi na makulit. Hindi na rin sweet.
At kung sakali na muling
magkita
At madama na mayro’n
pang pag-asa
Hindi na dapat natin pang
dayain
Puso ang magpapasya.
Sana nga. Sana ganoon kadali. Pero mukhang di na maibabalik ang dating kami. Tsk! Patama talaga ang kanta na ‘to.
“Harold, patayin mo na nga ‘yan!!” sigaw ko sa third year highschool kong kapatid pagkapasok ko ng kuwarto niya.
“Alin Kuya? Ang ganda nga ng kanta at saka kinakabisado ko para sa competition sa school,” rason niya.
Kinakabisado? Ibig sabihin araw-araw kong maririnig?
“Pumili ka na lang ng ibang kanta basta huwag lang yan!”
“Ano? Kuya naman, ito yong nagustuhan ko e.”
Napakamot pa sa ulo ang kapatid ko.
“Reymark, Harold ang iingay ninyo, gabi na a. Bakit di pa kayo magsipagtulog? Hindi ko matapos-tapos ang lesson plan dahil sa inyo e,” saway ni Papa sa amin. High school teacher nga pala siya kung saan nag-aaral si Harold.
“E, si Kuya kasi Pa…”
“Ikaw Reymark, kung may sarili kang problema, huwag mong idamay si bunso.”
Nasermunan tuloy ako. Makatulog na nga. May trabaho pa ako bukas.
Isa akong nurse at ganoon din ang ex- girlfriend ko. Pareho ang ospital na pinapasukan namin kaya hindi ganoon kadali ang moving on. Ang hirap na makasalubong siya at hindi na ako ang dahilan ng mga ngiti niya.
“Nurse, patulong naman o…”
Tinulungan ko naman ‘yong ginang na sinusubukang tumayo mula sa wheel chair. On duty ako ngayon at isa siya sa binabantayan kong pasyente.
“Salamat, ‘Nak…” aniya.
Naalala ko tuloy si Mama na nasa Dubai bilang caregiver. Hindi na siya umuuwi apat na taon na rin ang nakakaraan kaya minsan mainit ang ulo ni Papa. Mabuti pa sila kahit mahirap hindi bumibitiw.
“Ang lungkot mo naman, ‘Nak..” sabi ng ginang.
Napansin niya pala kaya ngumiti ako. Isang mapait na ngiti. Di na siya muling nagsalita.
“Oy pare, sasama ka ba mag-volunteer?” tanong ni Troy isa sa mga barkada ko na nurse rin. Nasa hallway ako nang abutan niya.
“Volunteer saan?”
“Sa Nueva Ecija. Kailangan daw ng kahit isang nurse para sa medical mission at ikaw ang naisip kong pasamahin alam mo na, way din yan para makakita ka na ng ibang mamahalin at makalimutan mo na si Carmella,” aniyang nakatawa
Aba lokong to! Hindi naman ‘yon basta-basta na lang.
“Hoy Pare, hindi ko gusto ang naiisip mo.”
“Ikaw rin tatanda kang binata, tignan mo kami ni Audette, going strong pa rin.”
“Ininggit mo pa ako.”
“Sama ka na! Agree kami sa sinabi ni Troy…”
Ayan na ‘yong tatlo na sina Vhins, Marby at Zenon. Pinagkaisahan na naman ako.
“Oo, sasama na. Kailan ba ‘yan?”
“Bukas!” sabay-sabay na sabi nila.
“Bukas? Agad?”
Tumawa lang sila.
Nasa bus na ako mula Quezon City biyaheng papuntang Nueva Ecija. Naalala ko na naman siya kung paano siya sumandal sa balikat ko at makakatulog, tapos pag nagising ngiti niya agad ang masisilayan ko. Kasa-kasama ko pa siya dati pag may tour noon ang school namin. Hay. Ang bigat na naman ng dibdib ko. Di ko naman magawang umiyak kasi matapang ako e.
“A, Sir, nandito na po tayo,” panggigising sa akin ng konduktor. Napahaba yata ang pag-iisip ko at nakatulugan na.
Bumaba na ako para hanapin ang resthouse na matutuluyan ko. Kinatok ko na ang pintuan nito nang masigurong tama ang address na pinuntahan ko.
“Surprise!”
“Andito rin kayo?” tanong ko dahil kumpleto ang barkada with partners pa. Ako lang ang wala.
Tumango sila. Pumasok na ako.
“Pare, na-broken hearted ka lang di mo na agad nahalatang kung bakit mag-isa ka lang namin pinabiyahe,” ani Vhins
Napakunoot-noo ako.
“Walang medical mission…” dagdag ni Zenon.
“E, anong gagawin natin dito?” tanong ko na medyo naiinis. Akalain ninyo ‘yon napasakay ako sa kalokohan ng mga ‘to.
“Gusto ka lang namin, makapagrelax,” sabad ni Troy.
“Makapagrelax?” ulit ko.
Tumango na naman sila.
“Matatanggal tayo sa trabaho nito, umayos kayo!”
“Pare, hahanapan ka lang naman namin ng chicks e,” sabi naman ni Marby.
Lumabas ako ng pinto. Hindi sila nakakatulong sa...
Wakas…
@she_losa