AFTER 8 MONTHS
SARAH SILVESTER’ POV
EIGHT MONTHS na ang nakalipas, na nalampasan namin. Ngayon malapit na rin akong manganak, pero I don’t know,what a exactly day or time. Basta naghahanda na sila pati sasakyan and everything.
Palaging inaalalayan nila ako pag humahakbang baka raw madulas o ano pa sabi ni Damion. Alam ko na gaano siya kacare sa akin lalo na sa kambal ko.
Ilang buwan na rin ang nakakalipas nung nailibing si Bianca, pero hanggang ngayon nagluluksa pa rin, and he not already moved on in a past. Naiintindihan ko rin naman siya, siyempre anak niya iyon. Kung kelan nahanap na raw niya ay siyang mawawala ng tuluyan. Nakakalungkot rin naman, syempre kahit na hindi niya ito nakasama ng matagal ay ganon kalaking kaapekto niya nung namatay ang kanyang anak, hindi man lang niya nakausap o nakasama kahit sandali lang.
Sayang nga dahil ang bata bata pa niya, ay ganon na ang nanyari sa kanya dahil sa ginawa ni Bea. And actually nabalitaan ko na nabaliw na siya dahil sa pag kamatay ng kanyang anak, lagi niya raw itong binabanggit pag nagsasalita na mag isa. Kaya dinala na rin nila sa Mental para maalagaan at mapagaling nila ng mabuti.
Sanay nga gagaling rin siya, at magbagong buhay. Handa akong patawarin siya, kahit anong kalaking kasalanan ang ginawa niya, Basta nag-sisisi na siya.
Kaya para sa akin maruno tayong mag patawad sa ating kapwa, hindi kasi maganda kung ganon na hanggang may galit ka sa isang tao ay hindi ka matatahimik may sinabi nga silang Second change pero pag hindi pa kaya o hindi handa ay marami pang oras o araw para pag isipan yung tamang desisyon basta huwag lang masama. Dapat marunong tayong mag patawad o mag usap kayo, pag usapan niyo ng maayos.
Huwag na huwag kang magtatanim ng galit sa iyong puso, huwag mong hayaang madumian ang iyong puso dahil sa kinikimkim mong galit dahil hindi maganda iyon.
*
Lumabas na rin ako ng banyo dahil kakatapos ko lang mag shower. Saglit kong sinilip ang oras 9pm palang nman wala rin rito si Damion dahil kailangan niyang asikasuhin ang Kompanya si Grey naman ay pumasok sa school.
Dumiretso na ako sa kitchen para mag luto dahil pakiramdam ko nagugutom na ako. Habang nagluluto ako ay ng maramdaman kong may nag bukas ng pinto. Pinag sa walang bahala ko na lang into.
Pero natigilan ako ng may narinig akong boses na pamilyar sa akin, teka boses ba iyon ni Damion.
Naabutan ko syang nakaupo sa Sofa habang nakasandal ang ulo sa headrest ng Sofa may kausap siya sa kanyang phone. But he look pale and tired. Ganon na ba karaming trinabaho saka ang aga namang umuwi, wala na ba siyang trabaho, bigla naman nakaramdam ako ng awa.
Gusto ko syang lapitan at yakapin para kahit papano mawala yung pagod na nararamdaman nya.
“You can hug me wife I’m so tired!”
Natigilan naman ako dahil sa sinabi nya, tila alam nya na pinag mamasdan ko sya kahit hindi pa naman ako nakakalapit. Ang talas talaga ng sense ng lalakeng ito, agap ko na siyang nilapitan at naupo sa kanyang tabi. Bahagya kong hinawakan ang kanan niyang pisngi para mag tapat ang aming muka dahil nasa kaliwa niya ako.
“Ang aga mo naman ngayon, wala ka na bang trabaho?”
Mahinang tanong ko, pero bakas sa boses ko ang pag aalala. Dahil bakas na bakas ang pagod ng kanyang muka.
“Yeah I’m done, tinapos ko na agad para mabantayan kita rito” nakangiting sambit niya. Kita ko syang bumaba ng Sofa para maupo sa sahig hinaplos niya ang malaking pag umbok ng tiyan ko. Hinayaan ko lamang siya, saka dinampian pa ito ng matamis ng halik ang tiyan ko.
“Nag meryenda ka na ba, gusto mo bang kumain” tanong ko rito, lumapad naman ang kanyang ngisi at tumingin sa akin ng nakakaloko.
“Yeah, but i want to eat something!”
Nakakaloko ang kanyang boses na sinabi sa akin, he raised his butt from the sofa at lumapit siya sa akin pinantayan niya ako. Tinaasan ko lang sya ng kilay na tuluyan na syang makalapit sa akin halos 1 inch lang ang dangkal namin sa isat isa habang nakatukod ang kanyang magkabilang kamay sa headrest. Nakapukos lamang siya sa aking labi.
“Can i eat you!?”
Nakakalokong sabi nya saken. Medyo umaliwalas narin ang kaninay nanlalata nyang mukha.
Pakiramdam ko umakyat lahat sa mukha ko ang dugo ko ng magets ang ibig nyang sabihin. Napaka manyak parin hanggang ngayon talaga ang lalakeng ito kaya na lang ba ko nabubuntis dahil sa kanya baka pag nanganak na ako o anong oras o araw, ganito pa rin kamanyak ang mapapangasawa ko siguradong may kasunod na naman sa kambal.
“May usapan tayo Damion! So keep that in your mind! Hindi mo ako gagalawin o papakiusapan hanggang sa hindi ako manganganak pa at isa pa ayaw kong pagkatapos nito madadagdagan na naman”
Mataray na sabi ko. Nag umpisa nakong humakbang papunta sa kusina ng ikulong naman nya ako sa bisig nya. Bahagya akong napasinghap ng maramdaman ang mainit nyang hininga sa may leeg ko.
“Bakit ayaw mo ba nun, kahit last na wife, hindi naman kasi triplets kaya please triplets ang susunod” na ikina irap ko, abat umaabuso na ang lalakeng to, anong akala niya sa akin inahing manok.
“Tumigil ka Damion, pag ako nainis sayo. Puputulan na talaga kita” panbabanta ko rito. Pero narinig ko lamang ang mahinang pag tawa niya.
“I miss you so much baby girl!”
Bulong nya sa tenga bago patakan ng halik ang leeg ko na nagpalambot sa buong sistema ko. Pinaliguan nya ng halik ang leeg ko habang nakayakap parin sya saken mula sa likod.
Ano na naman ba tong ginagawa niya, iniiba na naman ba niya ang usapan, o linalambing na naman ako para pumayag ako, tsk manigas siya hindi na ako magpapakarupok pa.
Hinayaan ko lang sya sa ginagawa nya, pakeramdam ko ay pinagkakanulo nanaman ako ng katawan ko. Patuloy lang sya sa ginagawang pag halik sa leeg ko, pero hindi pwede to. Akmang tatanggalin ko na sana ang mga braso niya.
Nang mas lalong hinapit pa nya ako palapit sa kanya upang lalong magdikit ang aming katawan. Hindi ko naman mapipigilang iwasan ito dahil dakilang aso na nakabuntot ito, na namimiss korin ang yakap at halik nya. Pero may pinag usapan kami kaya desidido na ako. Pero nagulat ako sa susunod niyang ginawa. Pinaharap niya ako sa kanya at dinampian ng halik ang aking labi.
Buong pusong kong tinutugon ang mga halik nya pero hanggang dito lang dapat makontento siya
Naramdaman ko na naman ang pagkagala ng kanyang mga kamay sa loob ng suot kong damit papunta sa dibdib ko. Napairap naman ako tinulak ko siya agaran at sinamaan ko siya ng tingin.
“I love you so much Sarah!!”
Paos nyang sabi saken.
“Tumigil ka Damion, kala mo susunod ako sa gusto mo. Alam ko na yang style mo kaya tigil tigilan mo ako” mataray kong sinabi, na ikinatigil niya.
“Ok fine, I’m just kidding ok, kaya kalma ka lang baka mapaano pa ang kambal” pankakalma niya sa akin akmang yayakapin ng sumakit ang aking tiyan kaya napasapo ako roon. Naramdaman ko na rin ang isang likidong umagos sa aking hita. Manganganak na ata ako.
“Shit wife what’s happening to you” puno ng pag aalalang sinabi nito sa akin.
“Hubby, manganganak na ata ako” nahihirapang sinabi ko, nagulat naman siya at sumigaw upang tawagin ang driver. Agap na niya akong binuhat na pang bridal style at linabas na niya ako ng Mansyon.
Dali dali niya akong dinala sa loob ng Van, at iniupo roon habang ako ay todo ngiwi lang dahil sa sakit, nag aalala na rin siya sa kalagayan ko pakiramdam ko maaatake na rin siya sa pag aalala.
Ayaw ko nang mabuntis talaga, huli na talaga ito!
“Shit faster, Juan!!” Sigaw nito.
“Dam, huwag ka ngang sumigaw hindi bingi si Manong” sigaw ko.
“Ok sorry wife, nag aalala lang ako” pinagpapawisan na rin siya dahil sa pag aalala niya sa akin. Ang oa naman masyado nito, manganganak lang naman yung tao.
After few minutes ay nakarating na rin kami sa hospital, muli niya akong binuhat at inilapag sa stretcher at tinawag ang mga nurse. Aba siya pa tong galit tumawag, humanda ka talaga sa akin sa panganganak ko.
Bilis naman nila...