𝐀𝐭𝐞, 𝐋𝐚𝐫𝐨 𝐓𝐚𝐲𝐨”
𝐖𝐫𝐢𝐭𝐭𝐞𝐧 𝐛𝐲: 𝐴𝑘𝑖𝑟𝑎 𝑌𝑢𝑢𝑘𝑖
[𝐆𝐫𝐚𝐦𝐦𝐚𝐭𝐢𝐜𝐚𝐥 𝐚𝐧𝐝 𝐓𝐲𝐩𝐨𝐠𝐫𝐚𝐡𝐢𝐜𝐚𝐥 𝐞𝐫𝐫𝐨𝐫𝐬 𝐚𝐡𝐞𝐚𝐝]
[𝐖𝐨𝐫𝐤 𝐨𝐟 𝐅𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧]
Since I was a child naniniwala talaga ako sa multo. It’s not because I am afraid of them but because I can feel their presence. Wala ako nung bagay na tinatawag nilang “third eye” kasi hindi naman ako nakakakita ng multo.
Hindi ako takot sa multo. Hindi talaga. But as I grow up I am labeled as “weirdo, freak” at kung ano-ano pang tawag nila sa akin. Meron akong mga kaibigan but they also call me weirdo. Totoo silang kaibigan pero pag nababanggit ang tungkol sa multo ay aasarin na naman nila akong weirdo.
Hanggang ngayon naniniwala pa rin kasi ako sa multo but as I said I am not afraid of them. It’s just I can feel their presence and yeah I admit that sometimes I feel chills whenever I feel them.
Nagkukuwentuhan kami tungkol sa multo ngayon. “Seriously? Tanda mo na Zynne naniniwala ka pa rin sa multo? Eh panakot lang yon sa mga bata eh”, natatawang tanong niya. Hindi ko na siya sinagot at nag patuloy sa pag lalakad.
Tatlo kaming magkakaibigan at kakagaling lang namin sa school. Pa gabi na rin pero napagpasiyahan naming mag lakad pauwi para tipid na rin. Ako, si Eve at si Jeanna ang mag kakasama.
Lagi na lang nila akong tinutukso dahil sa mga multo multong iyan. Wala namang issue sana kasi hindi ako takot iyon lang ay at this age pinaniniwalaan ko pa rin ang multo. Nakakapagod din mag paliwanag sa kanila dahil hindi nila ako pinaniniwalaan. Paulit-ulit na lang kaming ganito. Pag tatawanan nila akong dalawa tapos tatakutin kuno na may multo sa likod ko bakit di ko raw maramdaman? Haist nakakapagod din.
Gumagabi na naman na at nararamdaman ko ang pag dampi nang napakalamig na hangin sa aking balat. May dadaanan kaming play ground bago makarating sa kani-kaniyang bahay.
Kadalasan ay maraming bata ang nag lalaro sa playground na iyon bagama’t medyo may pagkaluma na iyon. Ngunit ngayon ay wala ni isa man ang nag lalaro doon kaya bigla akong kinilabutan nang maramdaman ko ang malamig na ihip ng hangin.
Ramdam ko ang mga mata nila. Nakatitig sila sa amin. Kaya naman napaatras ako at nabunggo ko ang dalawa na nag lalakad sa likuran ko. Nagsitawanan silang dalawa nang...

makita ang labis na takot ko.
“Nararamdaman mo na naman ba yung mga hindi naman nag eexist?” natatawang tanong ni Eve.
“Nag aalala na kami sa iyo patingin ka na kaya sa psychiatrist”, bahagyang natatawang sabi naman ni Jeanne.
Hindi ko sila sinagot niyon dahil nakatitig ako sa isang batang babae. Nakasuot ito ng white dress pero puno ng dumi. Madungis ang mukha nito at bakas ang ngiti sa labi. Bahagya kong napansin ang dugo sa bandang dibdib niya.
Muli kong tinitigan ang kaniyang mukha at nakangiti pa rin siya sa akin. “Ate laro tayo”, malambing na wika niya na ikinaatras ko naman. Nag tawanan lalo si Eve at Jeanne pero hindi ko sila pinansin. Nakatuon sa batang iyon ang aking paningin.
Nakangiti ito sa akin at ako’y napailing. Umupo ito sa swing at nagulat ako nang biglang napa atras din ang dalawa.
“T-tingnan mo Jeanne yung swing may anino pero wala namang nakaupo”, kabadong ani Eve.
“Laro na tayo ate”, nakangiting sabi nito habang iginagalaw ang swing na nauupuan niya. “Mag lalaro tayo sa ayaw at gusto mo”, nakangiti pa ring aniya kaya nagsi-tayuan ang balahibo sa aking katawan.
Hindi ko na namalayan kung ano nang nangyari pagkatapos niyon ang alam ko lang ay nasa isa akong ospital at nasa gilid ko sina Jeanne at Eve. Naagaw ng dyaryong nakapatong sa lamesa ang aking atensyon kaya ko iyon kinuha’t binasa.
Agad kong binasa ang nasa dyaryong iyon. Isang balita tungkol sa aksidente kahapon. Aksidente sa playground.
𝗜𝘀𝗮𝗻𝗴 𝘀𝗮𝗺𝗽𝘂𝗻𝗴 𝘁𝗮𝗼𝗻𝗴 𝗴𝘂𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗻𝗮 𝗯𝗮𝘁𝗮 𝘄𝗮𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗮𝘄𝗮𝗻𝗴 𝗽!𝗻𝗮𝘁𝗮𝘆 𝘀𝗮 𝗶𝘀𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗹𝗮𝘆𝗴𝗿𝗼𝘂𝗻𝗱 𝗮𝘁 𝗽𝗶𝗻𝗮𝗴𝘀𝗮𝘀*𝗸𝘀𝗮𝗸 𝗻𝗴 𝗸𝘂𝘁𝘀𝗶𝗹𝘆𝗼 𝘀𝗮 𝗯𝗮𝗻𝗱𝗮𝗻𝗴 𝗱𝗶𝗯𝗱𝗶𝗯 𝗻𝗶𝘆𝗮.
Napatingin ako kay Eve at Jeanne na parang tuliro at balisa. Ngunit nagulat ako nang biglang ngumiti si Jeanne habang nakatulala.
“Gising ka na pala? Buong isang araw kang natulog ah”, nakangiting aniya habang nasa malayo pa rin ang tingin.
May nakita ako sa gilid ng mata ko kaya unti-unti akong lumingon papunta sa bintana at doon ko nakita yung bata kahapon. Pinagmasdan ko yung itsura niya. Naka puting dress na madumi at may d*go sa dibdib. Nakangiti siya sa akin habang may hawak na kuts!lyo na may d*go sa dulo.
“Handa ka na bang makipag laro ngayon sa akin ate?” malumanay ngunit nakakatakot na aniya.
Napatingin naman ako kina Eve at Jeanne na nakahandusay sa sahig at d*guan.