Unexpected Kiss◇
Muriel POV
Vanilla or Chocolate?
Hirap mag-decide!
“Kuya ano ba mas masarap dito?” tanong ko dun sa crew. Sabay pakita sa kanya ng hawak kong Magnum Ice Cream na nasa magkabila kong kamay.
“Eh Mam, pareho lang naman po.” Sagot nito na nagkamot pa ng ulo.
Natural parehong masarap, mahal eh!
Muli kong tinignan ang hawak kong Magnum.
Vanilla na nga lang! Sabay bitaw dun sa chocolate flavor at dumiretso ako sa cashier.
Sa sobrang inis ko kanina napalabas tuloy ako ng bahay at dinala ako ng mga paa ko sa 7-Eleven. Kailangan kong magpalamig. Kaya nga napagtripan kong kumain ng Magnum. Baka sakali mawala ang init ng ulo ko. Bumili rin ako ng sanitary napkin. Kaya pala ganon na lang ang topak ko, meron na pala ako nang hindi ko namamalayan.
Tsk! Ang bagal naman ng kahera! Tatlong katao pa ang pagitan bago ako.
Inip!
Inip!
“Bakla, libre mo ako ng slurpee.”
“Bruha ka ala kaya akong pera.”
“Eh bat nagyaya ka rito kung wala ka palang pera?”
“Sayo nga sana ako magpapalibre eh.”
Teka! Parang familiar sa akin ang mga tinig na iyon!
Dahan-dahan akong lumingon.
O__O putcha! Sina Jena at Ichi!
Paano sila napadpad rito?
“Walang hiya ka, pinaglakad mo ako ng dalawang kanto para lang magpalibre!” boses iyon ni Jena na ume-echo sa buong store.
“Girl naman, sige na! Kahit pautangin mo nalang ako. Ala na talaga akong anda.” Ang baklang si Ichi na kasamahan din niya sa trabaho.
Malapit nga lang pala ito sa opisina namin. Bakit ba hindi ko naisip iyon?
Mabuti na lang at may hood ung sinuot kong cardigan kaya nilagay ko iyon sa ulo ko.
Hindi nila ako pwedeng makita dito!
Sa wakas at turn ko na rin sa pila. “Ate pakibilisan lang po.” Sabi ko dun sa kahera. Kailangan ko na talagang makaalis sa lugar na iyon.
0 . o Ganito ang itsura ng kahera nang tumingin sa akin.
“Ang kuripot mo talaga. Buti pa si Muriel hindi mahirap lapitan. Madamot!” Lintanya ni Ichi.
“Kung si Muriel nauuto mo, ako hindi.”
May ganon!
“Speaking of Muriel, ano na balita sa dun?” Si Ichi ulit.
“Ewan ko sa babaing iyon? Kanina tinawagan ko pero binabaan lang ako ng bruha. Sabi niya tatawag siya pero hanggang ngayon wala pa rin.”
“Baka busy lang… busy sa lalaki! Hahaha… Hayaan mo na siya para naman magkaroon na siya ng lovelife at nang hindi na umiinit ang ulo niya.”
Mga salbahe! T__T
Kunsabagay, tama rin naman si Ichi. Busy nga siya sa lalaki, sa lalaking anak ng Boss niya na ubod ng sungit at demanding.
“Mam sukli nyo po”, agad kong inaabot ang baryang inaabot sa akin ng kahera.
Makaeskapo na nga. Bago pa nila ako makita dito.
Habang naglalakad ako pauwi, hindi pa nga nangangalahati ang Magnum ko nang may biglang matigas na bagay ang biglang humampas sa braso ko.
Shit!
Napayuko ako sa damit ko. Dumikit doon ang kinakain kong Magnum. Anak ng tokwa, nakaputi pa man din akong t-shirt!
Nag-init na naman ang ulo ko!
May isang lalaki ang tumatakbong lumapit sa akin. Nakasuot siya ng asul na jersey sando at short at naliligo sa sariling pawis.
“Sorry Miss hindi ko sinasadya.” Nakangiti niyang sabi sa akin.
Kung nakakamatay lang ang tingin na pinukol ko sa kanya malamang ay natumba na siya.
“Sorry talaga!” Hindi nawawala ang mga ngiti niya na parang pang-commercial ng toothpaste.
Lalo akong sumimangot.
Akala yata niya madadaan niya ako sa pangiti-ngiti niya!
Lumipad ang mga mata ko sa bola ng basketball na tumama sa akin kanina. Bago pa iyon madampot ng lalaki ay sinipa ko iyon palayo rito.
Napalakas yata ang pagkakasipa ko kaya tumilapon iyon sa kabilang kalsada.
I smirked.
But he smiled instead.
Nakakaloko na ang lalaking ito!
Narinig kong naghiyawan na ang mga kasamahan nitong naglalaro sa court.
“Oh come on! Get the ball! Mamaya ka na lumandi dyan!” Sigaw ng isa sa mga kasamahan nito.
Ngunit tila wala itong narinig.
“By the way I’m Mark, and you are?” Inilahad pa nito ang kamay sa akin.
Awtomatikong umangat ang kilay ko at tinignan ang nakalahad niyang kamay. Sa halip na tanggapin iyon ay tinapik ko ang kamay niya.
“Get lost!” I snapped. Sabay talikod.
Hambog! Anong akala niya, madadala niya ako sa pagpapa-cute niya?
“Until we meet again, Miss pretty!” Narinig ko pang sigaw nung lalaki nang makalayo na ako.
Leche! Sinayang mo yung Magnum ko!
“Muriel, umalis ka pala sana tinawagan mo ako ng sa ganon ay nasundo kita.” Bati sa akin ni Manong Bay habang naglilinis ito ng sasakyan.
Napangiti ako nang marinig kong muli ang pangalan ko. Sa ilang araw ko sa mansion na iyon, ngayon lang ulit may tumawag sa akin sa pangalan ko.
^__^ Nawala siguro sa loob niya ang habilin ni Mam Lorie.
Si Manong Bay lamang ang kakilala ko sa loob at labas ng trabaho. Personal driver siya ni Mam Lorie. Minsan kapag libreng oras niya ay tumulong siya sa amin sa opisina at maasahan namin sa pagbili ng pagkain.
“Dyan lang naman po sa labasan. Meron lang po akong binili.”
“Ganon ba? Basta kapag may kailangan ka, mag-text ka lang sa akin.”
Tumango ako. “Sige po.” At pumasok na...

ako sa loob ng bahay.
Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko.
Paakyat na sana ako nang makita ko si Riley na nasa bungad ng hagdanan. At nagtatangkang bumaba nang walang kaagapay. Bigla akong kinabahan at sa isang iglap ay nakalapit ako sa kanya.
“Anong sa tingin mo ang ginawa mo? Magpapakamatay ka ba?” I almost hissed. Tinakot ako ng lalaking ito.
“Gusto ko lang sana magpahangin sa labas.” kaswal na sabi nito na tila balewala ang pagpapanic ko.
“Bakit hindi ka nagpatulong? Nandyan naman si Lenny o kaya si Mila.”
“Kaya ko ang sarili ko.”
Sa inis ko ay napatukan ko siya.
“Hindi ka rin mayabang noh? Paano kung mahulog ka sa hagdan? Hindi mo ba naisip iyon?”
“Bakit ba ang sungit mo?”
“Bakit ba ang tigas-tigas ng ulo mo?”
“Hindi mo kailangang sumigaw.”
“Wala kang pakialam kung gusto kong sumigaw!”
Katahimikan…
Hindi na siya sumagot.
At hindi na rin ako ulit nagsalita.
Kahit ako ay nagulat sa naging outburst ko. At aminado ako na napasobra ako dun sa part na iyon.
I blew out a long sigh. Then I grabbed his hand.
“Bumalik ka na sa kuwarto mo.” I said in a low tone. At hinila ko siya patungo sa silid niya.
Pero may balak pa yatang magmatigas ni Riley. Hindi ito natinag sa kinatatayuan nito.
“Rai (short for Riley) ano ba?”
Sinubukan ko ulit siyang hilahin. But this time, with my full force. Ngunit mas malakas siya sa akin. Ako ang nahila niya. Sa lakas ng impact ay tumama ang noo ko sa baba niya.
“Aw!” Sapu-sapo ko ang noo ko. Mangiyak-ngiyak ako sa sakit.
“Ikaw kasi eh!”
“Ako pa ngayon ang may kasalanan?” Banayad kong asik. Heto na naman ang temper ko.
Riley raised his hand and pulled me closer to him. He gently stroke my hair and blew something on my forehead. “Masakit pa ba?” May pag-aalala sa tinig nito.
Hindi ako sumagot. At hindi ko rin alam kung bakit ko siya hinayaan na gawin iyon.
But I have to admit that it really feels good!
“Bumalik ka na nga sa kuwarto mo.” Ang nasabi ko na lang pagkatapos.
Umikot ako sa likuran niya at tinulak siya patungo sa silid niya.
O__O Anong nangyare dito?
Grabe parang dinaanan ng buhawi ang loob ng kuwarto ni Riley. Ang gulung-gulo.
As far as I remember, ang papel ko lang sa buhay ng lalaking ito ay maging pretend girlfriend lang nito. Pumayag na nga akong maging caregiver pati ba naman ang pagliligpit ng mga kalat nito ay ako pa rin.
“Ano bang binubulong mo dyan? Para kang sira!” si Riley.
Hindi ko siya pinansin. At sa halip ay pinagbalingan ko ang mga nakakalat nitong comforter at unan sa sahig.
Maya-maya…
Bog!
Paglingon ko ay sapo na nito ang noo. Nauntog ito sa pintuan ng banyo.
“Damn this door!” Hindi nito maipinta ang mukha!
Hindi ko tuloy napigilang tumawa.
“Fine! Laugh as you want, you evil witch.” Pasinghal na sabi niya sa akin. Naniningkit ang mga mata nito.
Si Mr.Sungit napikon! Hehe..
Nilapitan ko siya at hinawi ang kamay niya. Namumula nga ang noo nito.
“Halika nga dito.” Sabi ko sa kanya at pinaupo siya sa kama para matignan ko siya nang mabuti.
Sumunod naman siya pero nanatiling nakasimangot.
Kagat-kagat ko ang labi ko para pigilan ang pagtawa. Siguradong sisinghalan na naman ako ni Riley. Pero hindi nawawala ang ngiti sa mga labi ko. Hindi naman niya makikita iyon.
“Gusto mong lagyan ko ng cold compress?”
Umiling siya. “Hipan mo na lang.”
“Mawawala ba ang sakit kung hihipan ko?” Naalala ko ang ginawa niya sa akin kanina. Kunsabagay, mukhang effective naman.
“Basta hipan mo na lang.” Parang bata na utos nito.
Hinipan ko naman siya sa noo.
“Ano, masakit pa ba?”
Tumango lang siya. “Hipan mo pa.”
Hinipan ko naman ulit. Ngunit napansin ko ang humahaba niyang nguso. At unti-unting lumalapit ang mukha niya sa akin.
“Anong ibig sabihin niyan?” Nakataas na kilay na sabi ko. Tinusok-tusok ko pa ng daliri ang pisngi nito.
“Mas mawawala ang sakit kapag, alam mo na.” At lalo pa nitong hinabaan ang nguso.
“Ano ka sinusuwerte?” At tinapik ko siya ng malakas sa noo, sabay tayo.
Pero pinigilan niya ako sa braso at hinila palapit sa kanya. Napaupo ulit ako sa kama.
“Sige, hipan mo na lang ulit?”
“Hipan mong mukha! Hindi ka na nakakatuwa Riley! Baka gusto mo tuluyang magkaroon ng bukol sa noo.” Banta ko sa kanya nang hindi pa rin nito binibitawan ang braso ko.
“Wala naman akong ginagawa sayo. Ang dumi ng isip mo.” He smirked.
“Ako pa ngayon ang madumi ang isip?” Nahagip ng kamay ko ang isang unan at walang babala na hinampas iyon kay Riley.
Na-out of balance ito at parang slow motion ay mahuhulog ito sa kama. At dahil hindi pa rin nito
binibitawan ang braso ko pati ako ay kasama niyang nahulog.
Bumagsak ako sa ibabaw niya. At ilang pulgada lang ang pagitan ng mukha ko sa mukha niya.
A devilish smile appeared on his lips. At bago ko pa nahulaan ang susunod na mangyayari, he pulled my nape and claimed my surprised mouth.