𝐌𝐈𝐒𝐓𝐀𝐊𝐄: (MISTY ALEJANDRA LOPEZ)
CHAPTER 2
“Hoy! Misale, nasaan na ang pagkain? Tanghali na hindi kapa nakapag luto? Abay anong ipinagmamalaki mo Jan, huh? Wala ka na ngang kwenta at palamunin lang hindi kapa maaasahan sa gawaing bahay!” Pagtatalak ng kanyang ina. Kakauwi palamang nito galing sa bahay ng kasintahan nito.
Naalimpungatan si Misale sa ingay na gawa ng kanyang ina. Napahawak siya sa kanyang ulo dahil pumipintig ito sa sakit at kumakalam ang kanyang sikmura. Hindi siya maghapunan kagabi dahil wala ng bigas at wala ding pera na iniwan ang ina sa kanya.
Pinilit niyang bumangon kahit na walang lakas ang kanyang mga binti marahil ay epekto ito sa subrang gutom. Hindi na niya nagawa pang mag ayos ng sarili.
“Pasensya na po ma. Wala na po kasing stock na pagkain diyan at hindi ako nakapamalingki dahil wala ka namang pera na iniwan sa akin at wala din akong pera.” pagdadahilan niya sa mala lion niyang ina.
“Pasensya nanaman, puro nalang pasensya! Hindi nakakabusog ang pasensya mo! Abay ako pa ang May kasalanan ngayon? Kung naghanap ka ng trabaho tutal malakas naman iyang mga buto mo! Disisais kitang pinalamon at sana naman mahiya ka!” nanggalaiting sigaw nito sa kanya at tinampal tampal ang kanyang payat na braso.
“Hayaan niyo po mama, maghahanap ako ng trabaho ngayon. A-absent nalang muna ako sa aming klase.” humihikbing turan niya at saka tinalikuran ang inang walang humpay sa pag irap sa kawalan.
“Huwag mo akong iiyak-iyakan, Misty Alejandra. Hindi mo ako madadala sa iyong pagdadrama.” striktong sabi nito at muling lumabas ng bahay.
“S-saan p-po kayo pupunta mama?” nahihirapan niyang tanong sa ina.
“Babalik sa bahay ng aking nobyo, wala namang pagkain sa litsing bahay na to!” asik ng kanyang ina.
Tuluyan siyang iniwan ng kanyang ina na hindi manlang tinanong kung kumusta siya. Napaupo siya sa sahig dahil sa labis na panlalambot ng kanyang mga paa.
Dahan-dahan siyang gumapang patungo sa kusina upang kumuha ng tubig at uminom pantawid ng kanyang gutom na nararamdaman.
Nakaubos siya ng dalawang tubig at nabawas bawasan ang pagkalam ng kanyang sikmura. Nilibot niya kanyang paningin sa kabuuan ng kusina para maghanap ng pwedeng kainin habang nakaupo parin sa sahig.
Nakita niya ang naninigas na kanin sa rice cooker na walang takip. Nagniningning ang kanyang mga mata at sinubukan niyang tumayo dahil medyo bumalik na ang kanyang lakas.
Nilagyan ng tubig ang kanin at muling niluto. Hindi na inisip na maaring ilang araw. Hindi pa naman panis.
Nang lumambot na ang kanin, inihain na niya ito at pinalamig ng kaunti. Takam na takam niyang tinitigan ang medyo panis na na kanin.
Tiniis niya medyo maasim na lasa nito at mas binilisan pang lalo ang pagsubo.
Galing sa mayaman na angkan ang kanyang ina, may malaki itong negosyo ngunit naubos ito pagkatapos siyang ipinanganak ng ina. Dahan-dahang nalugmok ang kanilang negosyo at tuluyang mag hirap.
Isinangla ng kanyang ina ang kanilang mansyon at nangungupahan sa isang bahay kubo na kasalukuyan nilang tinirhan.
Dumighay siya ng napakalakas matapos siyang kumain. Nagbihis ng malinis na damit at lumabas ng bahay.
Nagtungo siya sa karenderya ni Manang Eding. Pansamantala siyang magtrabaho doon upang mayroon siyang pera pang bili ng proyekto niya at pagkain na din.
“Manang Eding!” Tawag niya sa matanda. Lumabas ang nakababatang apo nito na si Alice na naka uniporme na.
Si Alice ay kaklase niya at pinakamatalik na kaibigan na din.
“Oh,...

hindi kaba papasok, Misale?” Tanong ni Alice sa kanya.
Nginitian niya ng pilit ang kaibigan. “Hindi. Kailangan ko kasing magtrabaho para doon sa proyekto natin.” sabi niya at inilihis ang kanyang paningin sa ibang bagay.
“Hindi kaba binigyan ni Ante Amelia?” Takang tanong ng kaibigan.
Kimi siyang ngumiti ” Kilala mo naman si mama, diba? Puro masasakit na salita lang ang kayang ibigay sa akin non.” natural na sabi niya.
“Iwan mo nalang kasi! Bakit nag titiis ka pang makasama iyang mama mo na puro pasakit lang naman idinulot niya sayo!” Suhestiyon ng matalik na kaibigan.
Ilang beses siyang umiling at ngumiti ng mapait.” Hindi ko kayang iwan si mama ng mag isa. Mahal na mahal ko ang mama.” medyo naluluha niyang sabi.
Walang nagawa ang kaibigan at niyakap nalang siya ng mahigpit at pinunasan ang luhang tumakas sa kanyang mga mata.
“Halika ka, tamang tama maraming customer, kailangan ni mama ng taga serve.” sabi ni Alice at hinila siya papasok sa kusina ng kanilang karenderya.
“Magandang umaga po, manang Ending !” masiglang bati niya sa ina ng kaibigan.
“Oh tamang tama kailangan ko ng katulong dito. Nako anak, nakita ko ang ina mo kagabi,May kasamang lalaki at naghahalikan pa sa publiko.” inporma sa kanya ng ali.
“Baka magkamali lang po kayo, Aling Eding.” pagtanggol niya sa ina. Napabuntong hininga ang ali sa kanyang turan at inutusan nalamang siyang magsimula na dahil parami ng parami na din ang customer.
“Ihatid mo ito doon sa pinaka dulong lamesa anak.” utos ng ali sa kanya at agad naman niyang sinunod.
Inihanda niya ang kanyang sarili at ininsayo ang mga labi na bumuo ng isang kaaya-ayang ngiti para sa kanilang customer.
“Ito na po ang order niyo maam and sir. Enjoy your breakfast po!” magiliw niyang sabi.
Ngumiti ang mag asawa sa kanya at nagtanong. “Ilang taon kana na iha?” Tanong ng lalaki.
“Turning 17 na po sir.” magalang niyang sagot .
“Napaka bata mo pa pala iha. Sa inyo ba itong karenderya na ito?” Tanong naman ng babae sa kanya.
“Hindi po ma’am. Part-time job ko lang po ito pang bili ng proyekto po.” Sagot naman.
“Nako! Saan ba ang iyong mga magulang iha?” Enteresadong tanong ng mag-asawa.
“Ah ano kasi…” Nahihirapan niyang sabi sa katutuhanan. Ayaw niyang mag kuwento tungkol sa buhay lalo’t ngayon palamang niya ito nakausap.
“Naiintindihan namin iha kung hindi mo sasabihin. Baka gusto mong magtrabaho sa amin, nag hahanap kami ng modelo na ka idad mo sa aming clothing company. Malaki ang sasahurin nito iha. Nag pull out kasi ang aming modelo kaya nag hahanap kami ng bago ngayon. Matangkad ka naman, makinis, maputi, may perpektong hubog ng katawan at May natural na ganda. Pasok na pasok ka iha.” alok ng babae sa kanya.
Nagising ang kanyang enteres sa sinabi ng babae ngunit nagdadalawang isip din baka hindi siya payagan ng bugnutin niyang ina.
“Magpapaalam po muna ako sa mama ko maam.” Sabi niya sa babae.
Ngumiti ng malapad ang babae at May kinuha sa kanyang bag.” Here, take this calling card. Call me kapag nakapag desisyon Kana. Oh, I forgot, I’m Sanny Villarreal and he’s Franklin Villarreal, my husband.” pakilala ng babae sa kanya.
Tinanggap niya kamay na nakalahad at ipinakilala din ang sarili. ” I’m Misty Alejandra Lopez po, Misale for short.” magalang niyang pagpapakilala.
Kumunot ang noo ni Mr Franklin at para itong natuklaw ng ahas sa kanyang kinauupuan.
” Lopez?….”