ＰＥＵＬＯＬＬＯＧＥＵ
( Prologue )
‘…Ｋahit na ano pa ang locality ng isang tao, kahit na saang bansa pa ito, o kahit ano pa ang pagkatao nito ay karapat-dapat itong mahalin—karapat-dapat para sa isang pagmamahal…’
‘Suk Jin, anak. Ang tunay na pagmamahal ay hindi lamang nakabase sa kahit na anong bagay—unconditional kung baga. Ito ay hindi bastos, mayro`ng mahabang pasensya, hindi makasarili, at higit sa lahat ito ay tumatanggap ng kahit na anong pagkakamali ng isang tao. Kapag nagmahal ang isang tao ay tiyak na masasaktan din ito dahil parte ito ng iyong katatagan bagkus ay susubukin ka nito upang patunayan na totoo ka at iniibig mo talaga ang isang tao. Ang tunay na pagmamahal ay ay hindi lamang puro kasiyahan o magagandang bagay, at `gaya ng sinabi ko,...

mayroong mga pagsubok ka na pagdaraanan upang iyong mapatunayan na tunay ang iyong pag-ibig sa isang tao.’
‘Sa ngayon, anak ay hindi mo pa ito lubosang maintindihan dahil napakabata mo pa para sa bagay na ito, pero balang araw ay maiintindihan at mararamdaman mo rin ito at matatagpuan mo rin ang babaeng mamahalin mo at magmamahal din sa iyo habangbuhay.’
Aejong ida ani saeg-yog. Aejog ida ijiguui. Aejong ida nappeun, aejong jonglyu, innae aninde mojungeon-ui. Aejong yeongcheoltong seteu chai-ne. Teughi, aejong uiji dong-ui nuguna dangsin aleu.
( End of Prologue )
———————————————————————————————————–
“Just comment next for the First Chapter. Kamsahabnida.” @Ketchtlym:)