πΎππππ ππππ”
α΅ΚΈ:α΄YΚE
“kinshi Naman wag Naman ganto please” pakeusap ko sa aking boyfriend.
“Dimo Alam yung sakit pag naririnig kang tina-tawag na kung ano ano, at higit sa lahat dimo ramdam yung sakit na nadadama ko” madiin niyang sabi.
“Please Naman oh bat mo sila iisipin, pano ako? Pano ka? Pano Tayo? Ganun nalang ba kadali lahat? Yung promise mo? Ano iiwan mo nalang ako ng ganun ganun? Sabi mo diba Tayo hangang dulo? Diba sabi mo Sabay natin haharapin ang mga sinasabi Nila?bakit ganto?” Patuloy sa pag agos ang luha ko habang binabangit ko ang mga kataga nayon.
“Bata kapa chen so find someone yung ka edad mo yung mas mamahalin ka ng totoo, matanda nako at baka ma una pako mamatay kaysa sayo”
“So di muko minahal ng totoo ganun ba? Wala akung pake kung gano man kalayo agwat natin wag mulang ako Iwan”
“I’m sorry chen” huli niyang sinabi at iniwan akung luhaan habang umo ulan. Pinigilan ko siya pero iniwan Niya paden ako.
βββββββββββββββββββ
“Doc,doc,doc” tawag sakin habang may tuma tapik sa aking balikat. Tumingin ako sa kanya at pinonasan ang luha, nalala ko nanaman yung sakit.
I’m just 15 and his 24 that time.
“Doctora may pasyente po kayo room 2021” sabi sakin ng nures, at tumayo Naman agad ako para puntahan ang aking pasyente.
Kumatok agad ako upang buksan Nila ang pintoan pero na bigla ako kung Sino ang bumokas...