𝗔𝗡𝗚 𝗖𝗥𝗨𝗦𝗛 𝗞𝗢𝗡𝗚 𝗠𝗔𝗡𝗛𝗜𝗗
(𝙾𝙽𝙴𝚂𝙷𝙾𝚃)
“ LOREEEENNNNCCCEEEE KIIIIIMMMM!! BAKIT ANG MANHID-MANHID MOOOOO!!! ”
“GINAWA KO NAMAN LAHAT PARA MAPANSIN MO KAHIT NAGMUMUKHA NA AKONG TANGAAAAAA!!! ”
“ KAILAN KABA MADADAPA AT MAUNTOG YANG ULO MO PARA MAREALIZE MO NA GUSTO MO DIN AKOOOOOO”
Nandito ako sa rooftop naglalabas ng sama ng loob sa crush ko na hanggang ngayon hindi parin ako pinapansin. Crush ko siya since elementary at simula non palagi na’ko nagpapansin sakanya.
“Are you done?”
Wala sa oras akong napatingin sa kung sino man ang nagsalita.
“Lo-lorence Kim? Kanina kapa dyan?” tumango naman Ito.
“So, n-narinig mo yong pinagsasabi ko kanina? ” kabado bente.
“Yah, I heard of clear. ”
“Teka!saan ka pupunta?” aalis na naman...

dapat siya. I grab this opportunity nalang para makausap siya.
“Look, pinili ko matulog dito dahil walang students na pumupunta pero dahil sa sigaw mo nabulabog ako. Maghahanap nalang ako ng ibang lugar, yong walang distorbo, ”
“Sorry ‘di ko naman alam na may ibang tao dito”
“ it’s already happened. Hayaan nalang”
“Pero teka! Wala kabang sasabihin about sa narinig mo kanina? ”
“Hindi ako manhid, but the fact that I don’t really like you, you know why? ”
“W-why?”
“ You’re desperate. Kahit sinong matinong lalaki hindi magkakagusto sa’yo dahil dyan sa ginagawa mo imbis na rerespetuhin ka nila baka kabastusan pa aabutin mo, ”
Realtalk yarn?
Ansakit ah.
Sana di nalang ako nagtanong.
Ang sakit pala.