sabi ni mama uuwi na daw s’ya ngayong birthday ko at sa Aug. 23 ang birthday ko, malapit na 4 days nalng
*Aug. 22*
Siguro nakasakay na si mama sa eroplano at pauwi na dito sa pilipinas.
“N-nak! may aasikasuhin lang kame ah, dito kalang sa bahay ah! wag kang magpapasok, babalik kame bukas” Sabi ni papa sa ‘kin, sa’n kaya sila pupunta?
“Opo pa” Pag payag ko kay papa.
bukas 16 na’ko at ang gusto kong regalo ay si mama, 2 years na s’yang nasa ibang bansa at buong dalawang taon s’ya nandoon at nag promise s’ya sa ‘kin nung huli naming nagusap na uuwi s’ya kahit anong mangyare
maya maya ay pumunta na ‘ko sa kwarto ko at humiga,
*katok*
“aga naman bumalik nila papa” sabi ko sa sarile ko. Bumaba ako at sinilip sa cctv kung sino ang nasa pintuan. “Mama? MAMAAAAA” sigaw ko at binuksan ang pintuan. “Anaaak” sigaw din n’ya at niyakap ako at niyakap ko din s’ya
“Mama? aga mo ata naka uwi? pero okay lang ‘yon atlis andito kana” tanong ko
“Ang mahalaga andito na ‘ko, namiss kita anak parang 13 years old ka nung iniwan kita sa papa mo! tara pasok sa loob” sabi n’ya
“Tara ma let’s celebrate my birthday together” sabi ko sa kan’ya. “Tara na anak” sabi ni mama at pumasok na sa loob
Marami kaming ginawa like
*pag videoke
*kain ng kung ano anong masasarap
*Nag bake kame ng cakes
*nag video games
*nag selfie
At marami pang iba, ibang masasayang mga bagay na ngayon ko lang ulit na ramdaman.
nanonood kame ngayon ni mama ng movie…
“Ma? aalis kapaba? Pupunta ka paba sa ibang bansa para mag trabaho?” tanong ko kay mama. “Hindi na anak!” sabi n’ya. “palagi ko na kayong kasama, hindi na ako aalis pa sa tabi n’yo mahal na mahal ko kayo” dagdag n’ya. Weird pero sinantabi konalang. masyadong malalim at nakaramdam ako ng kaba pero sinantabi ko nalamang
“Zoey?” narinig kong tawag ni papa....

“ma! Anjan na si papa” sabi ko kay mama pero nakangite lang s’ya pero ang ngiti nya ay sa labi lamang makikita, malungkot ang mga mata n’ya. “ma? may problema ba?” tanong ko pero
“Zoey” napamulat ako ng aking mga mata at napagtanto ko na panaginip lang ang lahat. Nasa tabi ko si papa na kanina pa ata ako ginigising. Kakaiba ang pakiramdam ko dun ah, parang totoo ang panaginip kong ‘yon
“Pa napanaginipan ko si mama haha” sabi ko pero hindi ako kinibo ni papa. Bumaba si papa at sinenyasan akong sumunod sa kan’ya.
umupo s’ya sa sofa at pinatabi ako sa kan’ya. “Nak! wag kang mabibigla ah” sabi ni papa sa ‘kin. “para sa’n po?” nakakunot kong noo. “wa-wala na ang mama mo” sabi ni papa at tuluyan ng bumuhos ang mga luha n’ya, iisipin ko sanang prank to pero umyak na si papa. “po?, pano po ngyare ‘yon? hindi pa nag sisinungaling ka eh! uuwi pa si mama mamaya at ise-celebrate pa natin ang birthday ko diba? diba pa?” umiiyak kong tanong kay papa.
No! No! hindi ‘yon totoo,
“pa’no nawala si mama pa?” umiiyak ko padin tanong. “Nag crash ang eroplano na sinasalyan n’ya, pero…” sagot ni papa. “pero?” tanong ko. “lahat ng inipon n’yang pera, lahat ng mayroon s’ya ay ipinangalan sa ‘yo nak” sabi n’ya at niyakap ako.
ipinakita sa ‘kin ni papa ang mga listanan ng mga pasaherong namatay sa pag bagsak ng eroplano sa karagatan at kasama ang pangalan ng aking mahal na ina
****
20 years na ang nakalipas mula ng mawala si mama, namatay din si papa ilang linggo matapos ng pagkawala ni mama dahil sa car accident
Na depress ako at muntikan ng magpakamatay pero may isang tao na nagparamdam na ‘di ako mag-isa s’ya ang asawa ko ngayon
napakinabangan ko ang pera at ari arian ng mga magulang ko sa kasalukuyan
ngayon? namumuhay ako kasama ang asawa ko at ang apat kong anak
•Works of imagination and imagination