𝗬𝗢𝗨’𝗥𝗘 𝗡𝗢𝗧 𝗕𝗘𝗟𝗢𝗡𝗚 𝗢𝗙 𝗨𝗦
(𝙾𝙽𝙴𝚂𝙷𝙾𝚃)
“Alison, may lakad pala kayo mamaya, pwede sumama? ” Nahihiya ko sambit sa kanya habang nakangiti, nandito kami sa canteen at kasama niya ang iba pa naming kaibigan, si Marga, Venice, Daina at syempre ako si Melissa.
We’ve been together since highschool and second year college na kami ngayon inshort 3years na ang aming samahan, masaya ako dahil nakahanap ako ng friends na kagaya nila, na tanggap nila kung ano ako.
Isa akong nerd, mahiyain ayaw makipag socialize sa mga tao pero no’ng dumating sila sa buhay ko, I feel important at kahit papano nakipag usap na ako sa mga tao.
“I’m sorry Melissa, gustuhin man namin pero hindi pwede, marami kami kasama at maoop kalang don. I hope you understand?” Alison said at tumawa siya at ang iba pa. I feel disappointed but instead I smiled.
” Hindi, ayos lang yon baka nga ma-op lang ako don, marami pala kayo.” I finished my meal and after that I stand.
” I gotta go, pupunta pa ako sa library, enjoy nalang kayo mamaya. ” Dali-dali ako lumabas ng canteen at agad nag unahan tumulo ang mga luha ko, hindi naman ito unang beses na nireject nila ako para sumama sa mga lakad nila pero apektado parin ako.
Alam ko namang iniiwasan nila ako, napapansin ko yon lately di ko lang pinahalata, ayoko lang isipin na baka ganon nga, dahil matagal na kaming magkaibigan ngayon pa ba kami magkakaganito. Pinunasan ko ang luha at tuluyan ng lumabas ng canteen.
_______
Day had past ay hindi man lang sila nagparamdam sakin o binalita man lang yong Kung anong nangyari sa lakad nila.
Naglalakad ako sa hallway ng school at napangiti ako ng makita ko sila Alison kasama ang iba pa nakaupo sila sa bench.
Agad ko sila nilapitan.
“Hi Alison, Marga, Venice at Daina.” Greetings ko sa kanila, agad sila napatingin sa akin.
” Kumusta kayo?” Ngumiti ako ng todo.Napansin ko hindi sila...

natutuwa. Kaya agad din nawala ang ngiti ko.
“B-bakit?” Kinakabahan ako ang seryuso ng mga mukha nila. Hinarap ako ni Alison na naka cross arm at masamang tumingin sakin.
“Ipaliwanag mo nga, kung bakit hindi kami nakapasa sa activity ni Mrs.Forte.” kunot noo ko siya tiningnan.
” Ha? H-hindi ko alam,”
“Hindi mo alam o hindi mo talaga ginawa ng maayos!!” Sigaw niya dahilan napaatras ako.
” Alison, hindi ko talaga alam, ginawa ko naman ng maayos yong activities niyo,” agad ako napahawak sa pisngi ko ng malapat ang kamay niya don.
” B-bakit mo—”
“Gumaganti ka, yan ang alam ko! Naiinggit ka dahil hindi ka namin pinapayagan sumama sa amin. You know why?” Wala pa man siyang sinasabi ay naluluha na ako, Ito na ba yong katutuhanang ilang ulit ko ideny sa sarili ko.
“Ang boring mo, ang pangit mo! Sa tingin mo ba, matutuwa ang mga kasama ko na makita ang pangit mong pagmumukha!”
” Alison, ano ba yang sinasabi mo!” Pilit kong sambit dahil ayoko maluha sa harap nila.
“Hanggang ngayon ba naman Melissa hindi mo parin gets ang lahat. YOU’RE NOT BELONG OF US!! Sa tingin mo ba, papayagan ko na maging ka level ka namin, tsk tingnan mo nga yang itsura mo, walang nagbago kahit kunti, uto-uto ka parin, ginamit kalang namin para tumaas grades namin pero sa ginawa mo ngayon Hindi kana namin kailangan. Umalis kana sa grupo kahit hindi ka naman talaga belong.” Napayuko ako habang umiiyak at sinabayan nila ng tawa.
Ang sakit pala talaga na manggaling sa kanila ang mga salitang yon, akala ko iba sila, akala ko tanggap nila ako akala ko belong na ako sa kanila. Parepareho lang pala.
Yong kaibigan ko, binigyan ng tiwala ay biglang naglaho na parang bula. Sana hindi nalang ako nag bago hindi namamansin.
Sana hindi ako umasa na may tatanggap din sakin. Baka sakali hindi ako nasaktan ng ganito.
End.
@𝙼𝚂.𝙰𝚁𝚃
𝙳𝙾 𝙽𝙾𝚃 𝙲𝙾𝙿𝚈
𝚆𝙾𝚁𝙺 𝙾𝙵 𝙵𝙸𝙲𝚃𝙸𝙾𝙽
𝙿𝙷𝙾𝚃𝙾 𝙽𝙾𝚃 𝙼𝙸𝙽𝙴.