“KAILANGAN ng kompanya ko ang isang modelo na magre-represent sa all natural and organic products ng Garden of Eden. We’ve asked an advertising agency to look for models but I already informed them that I have found the perfect person for the job. Ikaw iyon, Aica. Sa palagay ko ay qualified kang maging modelo ng Garden of Eden.”
“Wala akong alam sa pagmomodelo. Isa lamang akong ordinaryong probinsiyana. Ang alam ko lang ay magtanim ng gulay. Baka nagkakamali ka lang.”
“Hindi ako nagkakamali. Napakaganda ng rehistro mo sa camera. You are photogenic. Isang quality na dapat mayroon ang isang modelo.”
“Oo nga, Aica. Nakita ko ang mga litratong kuha sa iyo ni Sam, naku, pagkaganda-ganda mo!” bulalas ni Aling Lily. “Pumayag ka na. Aba’y suwerte na ang lumalapit sa iyo.”
“That’s right, Aica. Isang magaan na trabaho ang pagmomodelo. Aside from that, it’s a good-paying job. Kikita ka nang malaki rito.”
“Tama si Jeric. Kung papayag kang maging modelo ng kompanya ko, sasagutin ko ang titirhan mo sa Maynila. Wala kang magiging problema sa transportation dahil bibigyan kita ng sarili mong sasakyan at driver. You’ll get an allowance for your daily needs bukod pa sa perang makukuha mo kapag pumirma ka ng kontrata.”
“Napakagandang offer iyan, Aica. Pumayag ka na,” muling himok sa kanya ni Aling Lily. “Ako na ang magpapatunay sa inyo na mabuting tao itong si Sam. Hindi ka niya dadalhin sa kapahamakan. Sampung taon na silang magkaibigan nitong pamangkin ko.”
“I can vouch for his character. Mabuting tao si Sam, Lola Bening,” sang-ayon ni Jeric sa sinabi ng tiyahin.
“Naiintindihan ko ang ibig ninyong sabihin. Pero si Aica ang magdedesisyon dahil siya ang sangkot dito. Ako nama’y nakasuporta lamang sa apo ko.”
“Pumayag ka na, Ate,” sabad ni Ipe na abala sa pagkain ng cake at ice cream. “Ang sarap nito, oh!”
“Hindi naman ako nagmamadali, Aica. Huwag ka munang tumanggi. Bibigyan kita ng ilang araw para pag-isipan ang alok ko. I hope you will consider.”
“Sige na, Aica. Pag-isipan mo na muna,” sabi ni Aling Lily.
“Sige po, pag-iisipan ko,” sabi niya para huwag na lang humaba ang usapan. Pwede naman niyang tanggihan sa ibang araw ang alok nito.
“Ay, salamat! Sige, kumain na tayo. May dala kaming kaunting mapagsasaluhan natin,” masayang bulalas ni Aling Lily.
“Nilalantakan na nga nitong si Ipe ang cake at ice cream,” sabi ni Lola Bening. “Aica, maglabas ka ng mga pinggan at kubyertos.”
“Opo, Lola.” Tumayo siya at bumaba sa paminggalan. Inilabas niya mula sa eskaparate ang mga pinggan, baso at kubyertos na ginagamit nila tuwing may bisita. Malilinis ang mga iyon kaya pinunasan na lang niya ng malinis na basahan.
“Inaasahan kong tanggapin mo ang alok ko,” sabi ni Sam na hindi niya namalayang nasa likuran niya.
Muntik pa niyang mabitawan ang mga plato sa pagkagulat niya. Mabuti na lang at maagap siyang naalalayan nito.
“Bakit ka pa ba sumunod dito?” Naggalit-galitan siya upang pagtakpan ang pagkataranta niya. Hawak-hawak ni Sam ang mga siko niya at halos isang dangkal lamang ang layo ng mga mukha nila sa isa’t isa.
“Tutulungan na kita,” sabi nito habang pilit hinuhuli ang mga mata niya.
“Kaya ko na ito. Magaan lang naman ito, eh,” pagdadahilan niya habang iniiwas dito ang paningin niya.
Pero sa halip na makinig ay kinuha nito ang mga plato at kubyertos mula sa mga kamay niya. Habang pabalik ito sa sala ay hindi niya maiwasang ihatid ito ng tingin. Napabuntong-hininga siya. Hindi pa niya naranasang kumabog nang ganoon ang dibdib niya sa isang lalaki. Naaapektuhan siya ng presensiya nito bagay na noon lang niya naramdaman. At natatakot siya sa maaaring ibig sabihin niyon.
Pinagsaluhan nila ang mga pagkaing dala...

ng mga ito habang masayang nagkukwentuhan sina Lola Bening at Aling Lily. Tahimik lang siya sa kinauupuan niya at nakikiramdam. Pasimpleng pinagmasdan niya si Sam. Nakita niya sa pananalita at mga kilos nito ang isang taong masayahin at may mabuting kalooban.
Nang magpaalam ang mga ito bandang alas-dos ng hapon ay nagkaroon siya ng pagkakataon na kausapin si Lola Bening. Hinayaan nilang naglalaro sa ibaba ng bahay si Ipe para makapag-usap sila nang sarilinan. Tiyak na hindi mapipigilan ng kapatid niya ang magkomento oras na marinig ang usapan nila. Pakialamero ang batang iyon.
“Ano sa palagay mo, Lola?” tanong niya habang nakapangalumbaba siya sa pasimano ng balkonahe.
“Kung ako ang tatanungin mo, isang magandang oportunidad ito para sa iyo.”
“Pero hindi natin kilala si Sam. Hindi siya tagarito….”
“Pero hindi naman siguro tayo lolokohin ni Lily.”
Napabuntong-hininga siya habang ini-imagine na nakapaskil ang mukha niya sa malalaking billboards sa Maynila. Katulad sa nakikita niya sa mga magazine at napapanood sa telebisyon. Biglang napukaw ang interes niya. Naalala rin niya ang sinabi ng mga ito na malaki ang kikitain niya kapag tinanggap niya ang alok ni Sam.
“Ito na siguro ang pagkakataon ko para kumita ng maraming pera, Lola. Makakaipon ako para sa pag-aaral ni Ipe, at makakapagpatayo tayo ng magandang bahay.”
“Tinatanggap mo na ang alok ni Sam?”
“Pag-iisipan ko pa rin, Lola. Pero mukhang ito na nga ang oportunidad na hinihintay ko. Mukhang lumapit na nga sa akin ang suwerte!”
“Sa palagay ko nga, apo. Dumating na ang suwerte sa iyo.”
“Madali naman akong makakabalik dito kapag hindi ko nagustuhan ang trabaho ko, diba, Lola? Walang mawawala kung susubukan ko.”
“Hangad ko ang tagumpay mo, apo.”
Masayang ginagap niya ang kamay nito. “Kung gusto ninyo, pwede kayong sumama sa akin sa Maynila. Sasabihin ko kay Sam na papayag lang ako sa alok niya kung sasama kayo sa akin.”
“Naku, saka mo na isipin iyan. Okay na kami ni Ipe rito. Isa pa, hindi pwedeng iwanan ni Ipe ang pag-aaral niya. Kung ita-transfer mo siya sa mga panahong ito ay mahihirapan ang kapatid mo. Saka, siguruhin mo muna ang trabaho mo. Mahirap iyong nagsisimula ka pa lang ay uunahin mo na kami ng kapatid mo. Ang kapakanan mo ang pinaka-importante.”
“Salamat, Lola. Pinalalakas mo ang loob ko.”
“Nandito lang ako, laging nakasuporta sa iyo. At huwag kang makakalimot na tumawag sa kanya. Natitiyak ko rin na nasaan man ang inay at itay ninyo ay binabantayan nila kayong magkapatid.”
“Sana nga po, Lola.”
“Sigurado iyon.”
Lumapit siya sa kinauupuan ni Lola Bening at niyakap niya ito. “Ngayon pa lang ay nami-miss ko na kayo, Lola. Paano pa kaya kapag nasa Maynila na ako?”
“Naku, ang batang ito.” Hinaplos nito ang buhok niya. “Huwag mo kaming alalahanin. Okay lang kami rito ni Ipe. Kapag pumapa-Maynila ka ay dito ko patutulugin ang mga anak ni May Nonie mo para may kasama kami. Tiyak na papayag iyon basta pangakuan mo ng pasalubong.”
“Mababait ang mga anak ni May Nonie kaya pumapayag ako. Maganda rin iyong may kasama kayo dito sa gabi.”
“Mukhang buo na ang pasya mo, apo? Tatanggapin mo na ang alok ni Sam?” tanong nito nang kumalas sa pagkakayakap niya.
“Tatanggapin ko na, Lola, para masiguro kong makakapag-aral si Ipe hanggang sa kolehiyo. At kapag may pagkakataon, mag-aaral din ako kahit two-years Secretarial o Computer Programming.”
“Sinusuportahan kita sa pasya mo. Paano kapag bumalik si Sam bukas? Sasabihin mo na ba sa kanyang pumapayag ka na?”
“Hindi pa po, Lola. Ayoko ngang isipin niya na atat na atat akong tanggapin ang alok niya. Siyempre magpapakipot muna ako. Saka ko na sasabihin sa kanya sa susunod na araw.”