πππ π±πππππ π πππ πΌπ CHAPTER NINE
ILANG sandali na ang nakalipas pagkatapos basahin ni Aica ang draft ng kontratang ipinahanda ni Sam ay nakatitig pa rin siya sa hawak na tatlong pahinang dokumento. Hindi siya makapaniwalang kapalit ng pagmomodelo niya ay ang malaking halagang nakasulat doon at mga benepisyong hindi niya naisip na mapapasakanya.
Kung tutuusin ay walang kahirap-hirap ang trabahong iniaalok sa kanya ni Sam. Sa pagkakaalam niya ay posing-posing lang naman ang pagmomodelo. Kagandahan niya ang kanyang magiging puhunan.
Hindi na niya matandaan kung sino ang nagsabi pero minsan na niyang narinig na trabahong pangtamad daw iyon. Hindi na nga mahihirapan ang modelo ay babayaran pa ng malaki.
“Gaya ng nakalagay sa kontrata, bukod sa isandaang libong piso na paunang bayad ay bibigyan kita ng tirahan, sasakyan na magagamit mo anumang oras na gusto mong gamitin, allowance para sa pang-araw-araw na pangangailangan mo, at ako na rin ang bahala sa mga sapatos at damit na kakailanganin mo. I will answer to practically everything.”
Sa isang walang karanasan na katulad niya ay malaking halaga na ang isandaang libong piso. Kahit magpakakuba siya sa pagtatanim at magbilad sa ilalim ng sikat ng araw ay hindi niya kikitain ang ganoon kalaking halaga. Kung iisipin, para siyang magtatrabaho habang buhay-prinsesa. Pero bakit nakasaad din sa kontrata na bawal siyang mag-asawa at magbuntis sa mga panahong nakapirma siya ng kontrata sa kompanya nito?
“Bakit parang pati buhay ko ay nakatali sa kontratang ito? Bawal mag-asawa? Bawal magbuntis?”
“Gusto ko lang linawin na produkto ng Garden of Eden ang ire-represent mo kaya kailangang tiyakin ko na you will live up to it. Isang taon lang naman ang itatagal ng kontrata. You’re only nineteen, at walang boyfriend? Hindi mo naman siguro gustong mag-asawa sa panahong ito kaya walang magiging problema. Unless, of course, gusto mo nang mag-asawa?”
“Paano mag-aasawa si Ate, wala nga iyang boyfriend? Binasted niya si Enteng,” sabad ni Ipe na pinalabas na niya kanina ay naroon at nakikinig pa rin pala sa balkonahe.
“Huwag ka ngang makisabad dito!” saway niya sa kapatid. “Umalis ka riyan!”
Kakamut-kamot sa ulo na bumaba ng bahay si Ipe.
“Wala akong balak mag-asawa sa taong ito o sa mga susunod na taon,” sabi niya kay Sam. “Bata pa ako. Wala pa sa isip ko ang bagay na iyan.”
“So, walang magiging problema kahit ilagay natin sa kontrata na bawal kang mag-asawa at magbuntis?”
“Oo.”
Satisfied na ngumiti ito. “May iba ka pa bang gustong ipabago o idagdag bago mo pirmahan ang kontrata?”
“Pwede bang pag-aralan ko pa ito?”
“Sige. Iiwan ko sa iyo ang kopya ng kontrata. But I need your decision tomorrow.”
“Pwede bang sa Maynila ko na lang pirmahan ito? Gusto ko muna sanang makita kung magiging maayos ang kalagayan ko roon gaya ng ipinapangako mo. At saka, pwede ko bang isama si Ipe at si Lola Bening? Mga ilang araw lang at uuwi rin sila rito. Ayoko lang kasing mag-alala si Lola sa akin.”
“Sure, no problem,” agad namang pagsang-ayon ni Sam. “At huwag kang mag-alala, ipahahatid ko sila sa driver kapag gusto na nilang bumalik dito.”
“Salamat, Sam. Napakabait mo,” sabi ni Lola Bening. “Kaya lang, eh, hindi ba nakakahiya sa iyo? Baka makaabala pa kami.”
“Huwag ninyong isipin iyon, Lola. Huwag kayong nahihiya sa akin. Ituring ninyo akong kapamilya. At nangangako akong hindi ko pababayaan si Aica. Aalagaan ko siya para sa inyo.”
“Maraming salamat kung ganoon. Mapapanatag ang kalooban ko. Siyanga pala, bakit hindi mo kasama ang kaibigan mo?”
“Inutusan siya ni Auntie Lily sa Naga para puntahan si Lolo Igme. Mamayang hapon pa ang balik niya.”
“Ah, ganoon ba?”
“Lola, kung sasama kayo ni Ipe sa Maynila, ang mabuti pa siguro ay ipagpaalam ko sa mga teachers niya si Ipe,” naisip niya. Tinignan niya ang oras sa wall clock na nakasabit sa maliit na sala. Mag-aalas-dos ng hapon pa lang. “Maaga pa pala, ano kaya kung pumunta na muna ako sa eskwelahan niya?”
“I’ll drive you there,” alok ni Sam. “Sasamahan na kita.”
“Huwag na. Lalakarin ko na lang. Malapit lang naman iyon dito, wala pang isang kilometro.”
“Malapit? Malayo na ang isang kilometro. Ipagmamaneho na kita.”
“Mabuti pa ngang magpasama ka na kay Sam,” sabi ni Lola Bening. “Para madali ka.”
Mukhang hindi naman papayag ang dalawa na siya ang masunod kaya pumayag na siya. Sakay ng Chedeng ni Sam ay nagtungo sila sa eskwelahan ni Ipe. Siyempre pa, hindi nagpaiwan ang kapatid niya na excited sumakay sa kotse. Napakaingay nito sa hulihang upuan at hindi makuha sa tingin. Lalo pang lumakas ang loob nito nang kampihan ni Sam.
“You have an excuse when you’re young. Hayaan mong maglaro ang kapatid mo dahil bata pa naman siya. Let him enjoy his youth.”
“Dapat nga, hanggang maaga ay turuan siya para magkaroon ng disiplina sa sarili.”
“Ganyan din ba ang gagawin mo sa magiging mga anak mo?”
Napamaang siya sa tanong na iyon ni Sam. Pakiramdam niya ay wala sa lugar ang tanong na iyon.
“Bakit?” nagtataka pang tanong nito.
“Bakit mo ako tinatanong nang ganyan?”
“Naku, si Ate? Tiyak na parang pulis iyan sa pagdisiplina sa magiging mga anak niya, Kuya. Mahilig pang mangurot iyan!” sabad ni Ipe na tumayo pa at pumuwesto sa pagitan ng upuan nila ni Sam.
“Sumusobra ka na, ha! Kanina ka pa sabad nang sabad sa usapan, baka tamaan ka na sa akin!” saway niya rito.
“Kuya, Sam, oh!”
“Manahimik ka nga, Ipe! Dai ka nakakangisi! Maaanggot ako sa imo!”
“Anong ‘maaanggot’?” natatawang tanong ni Sam.
“Magagalit. Anong nakakatawa roon?”
“Wala naman,” anito pero ang ngiti ay nakaplaster pa rin sa mga labi nito.
Pagdating nila sa eskwelahan ay pinagtinginan sila ng mga estudyante at guro nang bumaba sila mula sa Chedeng ni Sam. Pinagkaguluhan ng mga kaklase si...
