TAHIMIK na pinagmamasdan ni Aica ang paligid habang si Lola Bening ay nakapikit habang hawak-hawak ang rosaryo. Si Ipe ay hindi mapakali sa upuan at kapag may nakitang kakaiba ay kagyat na sisigaw at ituturo sa kanya. Nauunawaan niya ang pagiging ignorante ni Ipe dahil bata pa ito.
“Wow! Ang daming eroplano!” bulalas nito nang nasa itaas na sila ng Skyway. “At iyong mga building, ang tataas, oh!”
“Iyan ang Ninoy Aquino International Airport,” sabi ni Sam. “Iyong mga building naman, residential condo. Gusto mo bang sumakay sa eroplano, Ipe?”
“Oo, Kuya! Pangarap kong sumakay sa eroplano.”
“Kung gusto ninyo, mag-eroplano kayo pauwi sa Bicol. Sagot ko ang pamasahe ninyo.”
“Wow, talaga! Yehey!”
“Naku, naku, nenerbiyusin ako sa eroplano. Mag-bus na lang tayo pauwi,” sabad naman ni Lola Bening.
“Eh….. ang lola talaga! Pagkakataon na nga nating makasakay sa eroplano, eh. Pumayag ka na.”
“Tayong dalawa lang? Naku, naku, huwag na at baka ako’y himatayin!”
Tinawanan nila ang tigas na pagtanggi ni Lola Bening sa pagsakay sa eroplano pauwi sa Bicol. Nakasimangot si Ipe at bubulung-bulong na ibinalik sa labas ng bintana ang atensiyon.
“Malayo pa ba tayo?” tanong niya nang mabasa ang mga katagang MARKET! MARKET! sa itaas ng isang mall. Nag-stop over sila sa isang restaurant na nasa tabi ng highway bago pumasok sa expressway ang sasakyan. Nakapag-inat-inat siya ng katawan niya, pero kanina pa iyon. Ngayon ay nangangalay na ang likod niya.
“Mga isang oras pa kung mata-traffic tayo.”
“Huwag mo na akong ihatid sa bahay, bro. Ibaba mo na lang ako sa Katipunan, then I’ll take a cab from there. Wala naman akong maraming dala,” sabi ni Jeric.
“Are you sure?”
“Oo naman, bro. Alam kong pagod ka na rin sa pagmamaneho.”
“Okay, if you say so.”
Pagdating sa sinasabi ni Jeric na Katipunan ay itinabi ni Sam sa loading zone ang kotse at bumaba ito. Inilabas ni Jeric ang isang backpack at isang basket ng gulay mula sa compartment bago muling nagpaalam sa kanila. Habang palayo sila sa binabaan nito ay nalingunan pa niyang pumara ito ng taxi.
“Ang gara talaga ng sasakyan mo, Kuya!” sabi ni Ipe na lumipat ng pwesto sa unahan. “Ang yaman-yaman mo talaga!”
“Hindi naman,” pa-humble na sabi ni Sam. “Ang lahat ng mayroon ako ngayon ay bunga ng kasipagan. Kaya paglaki mo, magsisipag ka, ha? Hindi pwede iyong puro pangarap lang. Kailangang samahan ng sipag at tiyaga para umasenso sa buhay.”
“Tatandaan ko iyan, Kuya Sam. Ikaw ang idol ko!”
“Ipe, tantanan mo nga iyang kadaldalan mo at baka hindi makapag-concentrate sa pagmamaneho ang kuya mo,” saway niya sa kapatid. Nag-alala siya na baka manghinawa si Sam sa kakulitan nito.
“Oo nga naman, Ipe. Kadaldal mo,” segunda ni Lola Bening sa sinabi niya.
“Okay lang. Natutuwa nga ako dahil nawawala ang inip ko, eh,” sabi naman ni Sam.
Wala pang isang oras ay narating nila ang bahay ni Sam sa Filinvest sa Quezon City. Dalawang palapag iyon na mayroong garden sa kaliwang bahagi ng bakuran. Ang gate na bakal pa lang ay tiyak niyang ginugulan na ng malaking halaga.
Binuksan ng isang may-edad na babae ang gate pagkatapos itong bumusina. Ipinasok ni Sam ang kotse sa driveway kung saan sa dulo niyon ay nakahimpil ang dalawa pang sasakyan, isang itim na Honda CR-V at isang silver Toyota Vios. Ang mga iyon ang nabasa niyang pangalan ng mga kotse.
Napatunayan niyang napakayaman nga nito. Bigla ay parang nanliit siya, lalo pa nang mapagmasdan niya ang maganda at malaking bahay na pag-aari nito. Kung ikokompara niya ang bahay nila sa bahay nito ay para lang iyong tambakan ng kahoy na panggatong.
“Come on in,” anyaya ni Sam nang mapansin marahil nito ang pag-aatubili niya.
Maging si Ipe na kanina ay makulit ay biglang tumahimik sa tabi ng kanilang lola.
“Kuya Sam! You’re here!”
Mula sa pinto ng bahay ay lumabas ang isang mestiza at matangkad na dalagitang nakasuot ng pulang bestida. Bakas sa mukha nito ang katuwaan at hindi ito nagulat nang makita sila.
“Kylie, I want you to meet Aica, Ipe and Lola Bening,” sabi ni Sam nang kumalas sa pagkakayakap nito. “Ito ang kapatid kong si Kylie. Mukha lang iyang dalaga pero bata pa iyan. She’s only fourteen.”
“Hi! Kumusta po kayo? We are really expecting you. Tumawag kasi kahapon si Kuya at sinabing darating kayo ngayon.”
“Hi,” kiming bati niya rito.
“Pasok kayo sa bahay ni Kuya,” anito na inalalayan siya sa siko at masayang iginiya papasok sa bahay.
Si Sam ay inalalayan si Lola Bening hanggang makaupo sa sofa. Si Ipe ay bigla yatang umurong ang dila nang makita si Kylie.
“Feel-at-home,” bulong sa kanya ni Sam at pinisil ang kamay niya bago muling lumabas para kunin ang mga gamit nila.
“Hi, everyone!” bati ng isang ginang na lumabas mula sa kung saan. Nakasuot ito ng apron, mestiza katulad nina Sam at Kylie. Maamo ang mukha nito at balingkinitan ang katawan. Sa tantiya niya ay wala pang singkuwenta ang edad nito.
“Mommy namin,” sabi ni Kylie sa kanya bago tumayo at ipinakilala sila rito.
“Ikaw pala ang nakuhang modelo ni Sam,” sabi nito nang lumapit sa kanya. “Nakikita kong hindi siya nagkamali sa pagpili sa iyo.” Binalingan nito si Lola Bening. “Napakaganda ng inyong apo. Salamat at nakarating kayo dito sa amin.”
“Kami nga po’y nahihiya…..” sabi ng lola niya.
“Naku, huwag kayong mahihiya sa amin. May tiwala ako kay Sam. Hindi pa siya nagkamali sa mga desisyon niya,...

mapanegosyo man o mapapersonal. Nasaan ba ang batang iyon, Kylie?”
“I’m here, Mom!” Ibinaba ni Sam ang mga bitbit na bag at nilapitan nito ang ina. Hinalikan nito sa pisngi ang huli bago ipinakilala sa kanila. “This is my loving mother Tessa. Huwag kayong mahihiya. Mestiza lang iyan pero cowboy.”
“Sinabi ko na iyan sa kanila, hijo. Sandali at magpapahain na ako, tiyak na gutom na kayo.” Nagpaalam ito sa kanila at tinawag ang may-edad na babaeng nagbukas ng gate kanina.
“Ipahahanda ko muna ang bachelor’s pad ko bago lumipat doon si Aica. Pansamantala, dito na muna kayo sa bahay para makilala na rin ninyo nang lubusan ang pamilya ko.”
“Ikaw ang bahala,” sabi niya. “Mabait pala ang ina at kapatid mo.”
“Hindi ba sinabi ko naman sa inyo?” nakangiting sagot ni Sam sa sinabi niya bago binalingan ang kapatid nito. “Kylie, libangin mo si Ipe habang nandito sila para hindi mainip.”
“Okay, Kuya. Tuturuan ko siyang maglaro sa computer. Gusto mo ba iyon, Ipe?”
“Okay iyon!” bulalas nito.
Hindi nagtagal ay nagbalik si Mrs. Tessa para sabihing nakahanda na ang pagkain. Niyaya sila nito sa komedor kung saan naroon ang isang mahabang dining table. Nakahain doon ang masasarap na putahe.
“Ano ang plano mo, hijo? Kailan mo ihaharap si Aica sa mga kasosyo mo?” tanong ni Mrs. Tessa nang nakaupo na sila sa hapag at kumakain.
“Hahayaan ko muna siyang makapagpahinga ng isang araw.”
“I think she needs a little makeover. Isasama ko siya bukas sa salon. Gusto kong magandang-maganda siya pagharap niya sa mga tao sa osipina mo para hindi ka naman mapahiya. Lalo na kay Roselyn.”
“Tumawag nga pala kanina si Roselyn, Kuya. Tinatanong kung pauwi ka na raw kasi hindi mo raw sinasagot ang mga tawag niya. Ang sabi ko, hindi ko alam,” sabi ni Kylie.
Nagtaka siya kung sino ang Roselyn na binabanggit ng mga ito. Girlfriend kaya iyon ni Sam?
“Alam na ba ni Roselyn na nakakuha ka na ng modelo para sa Garden of Eden?”
“I already told her, Mom. Ang sabi niya ay kailangan muna niyang makita si Aica, pero sinabi ko sa kanyang ako ang magdedesisyon pagdating sa bagay na ito at hindi siya maaaring makialam.”
“Talaga iyang girlfriend mo———”
“Mom, she’s not my girlfriend anymore,” pagtatama ni Sam sa sinabi ng ina nito. “Siya lang ang nag-iisip na girlfriend ko pa rin siya hanggang ngayon.”
Sumulyap ito sa kanya na tila nagpapaliwanag. Nagyuko siya ng ulo at itinuon ang atensiyon sa pagkain. Hindi niya alam kung bakit may bigat siyang naramdaman sa pagkakabatid na may kasintahan na ito.
“Makulit talaga ang Roselyn na iyon. Pati nga ako ay inaaway sa telepono. Pinagbibintangan ako na itinatago kita,” nakaingos na sabi ni Kylie. “Naku, Kuya, kapag ang babaeng iyon ang nakatuluyan mo, tiyak na palalayasin niya kami rito.”
“Ganoon lang siguro si Roselyn dahil mahal na mahal niya ang kapatid mo,” sabi naman ni Mrs. Tessa. “Well, walang problema sa akin kung sino man ang makatuluyan ng kuya mo. Basta mahal mo, Sam, mahal ko na rin, alam mo iyan.”
“Pwede bang huwag na muna nating pag-usapan ang tungkol sa bagay na iyan? Nakakahiya kina Lola Bening,” sabi ni Sam pero nang mag-angat siya ng mukha ay nahuli niya itong sa kanya nakatingin.
Pagkatapos kumain ay sinamahan sila ni Sam sa guest room na ookupahin nila. Malaki ang kama roon kaya nag-suggest siya na sama-sama na lang sila kaysa ibukod pa sa kanya sina Ipe at Lola Bening. Pumayag naman ito pagkatapos tiyaking magiging komportable sila na sama-sama roon.
“Wow, ang lambot ng higaan natin!” bulalas ni Ipe na tumalun-talon sa kama nang iwan na sila ni Sam. “Wow!”
“Hoy, bata ka, bumaba ka nga rito!” saway ni Lola Bening sa apo. “Baka masira mo iyang kama’y nakakahiya sa kanila!”
“Ipe, bumaba ka nga riyan,” sabi niya na pinakinggan naman nito. “Huwag mo ngang masyadong ipakita iyang pagkaignorante mo. Nakakahiya sa pamilya ni Sam. Baka sabihin tagabundok tayo.”
“Natutuwa lang naman ako, eh. Yayaman na rin tayo, diba Ate? Ang laki yata ng kikitain mo sa pagmomodelo. Diba? Diba?”
“Huwag ka ngang maingay. Kukurutin na kita!”
Nang makita nitong nagagalit na siya ay saka lang ito tumigil sa pagpapasaway. Nahiga ito sa kama at nagpahinga yakap ang unan.
“Napakayaman pala talaga ni Sam, apo,” sabi ni Lola Bening habang iginagala ang paningin sa apat na sulok ng kuwarto. “Pero mababait sila. Hindi sila matapobre.”
“Oo nga, Lola, mababait sila. Ang inaalala ko’y iyong Roselyn na binanggit ni Kylie. Girlfriend yata iyon ni Sam. Baka magselos sa akin at sabunutan ako.”
“Aba’y bakit mo siya iisipin? At bakit siya magseselos sa iyo? Hindi mo ba narinig na hindi raw naman girlfriend ni Sam iyong babae?”
Napabuntong-hininga siya sa nararamdaman niyang problemang kakaharapin niya kay Roselyn.
“Huwag mong isipin iyon,” sabi sa kanya ni Lola Bening at nakangiting hinaplos ang buhok niya. “Lakasan mo ang loob mo lalo na kapag umuwi na kami ni Ipe. Mag-isa ka na lang dito.”
“Hay, Lola…..” May lungkot ang ngiti niya nang yakapin niya ito.
Mayamaya pa ay narinig nilang naghihilik na si Ipe. Natawa sila nang lingunin ito.
“Nagpakabusog kasi, eh, pagod pa sa biyahe.”
“Oo nga, Lola.” Nilapitan niya ang kanyang kapatid at hinalikan sa pisngi. “Huwag kang makulit kapag kayo na lang dalawa ni Lola sa bahay, ha?” bulong niya kahit hindi naririnig nito.
Nang sulyapan niya si Lola Bening ay nagpupunas ito ng luha sa mga mata.