A BUS CRASHED
-Work of fiction
“Babalik nga ako, oa mo naman masyado.” Natatawang saad ni Abby– my fiance.
“Tatlong araw ka mawawala antagal nun para sa ‘kin, sabi ko naman sayo sasama nalang ako eh.” I said and hug her so tight.
“Tatlong araw lang naman ‘yun babalik din ako kaagad, tapos next month ikakasal na tayo yiieee.”
“Hmff.”
“Tse, sige bye na baka ma iwan pa ‘ko ng bus.” She broke our hug at hinalikan na ‘ko.
Akmang aalis na ‘to ng kunin ko ang kamay niya at niyakap ulit.
“I love you, bumalik ka kaagad.” I said as i kissed her forehead.
“I will, i love you too.”
—————
Nasa condo ako ngayon ng mga tropa ko, nag-aya silang uminom para raw hindi na ako malungkot sa pag alis ni Abby kaya’t hindi na ‘ko tumanggi.
I’m having a great time but I can’t stop thinking about Abby.
“g*go!” Na agaw ang atensyon namin ng biglang napasigaw si Kian– isa sa mga tropa ko.
“Anyari sayo?” Jayson ask, one of my friends. “Hoy! Anyari ba sayo.” Tanong nito ulit saka nilapitan ‘to. Nang tiningnan niya ang cellphone nito bigla na lamang nanglaki ang mga mata niya at tumingin sa ‘kin.
“Bakit? Okay lang ba kayo?” Nagtataka kong tanong sakanila.
Agad namang lumapit si Jayson sa ‘kin at ibinigay...

yung cellphone. I start reading it pero hindi ko inaasahan yung nabasa ko. A bus crashed just an hour ago, 8 survivors and 3 died from a bus crash. Naka lagay ang mga pangalan sa mga namatay at hindi ko inaasahan ang makikita ko. Abby Fernandez. Kasali si Abby…
“P-pre.”
My world seemed to collapse. I don’t know what happened next but i caught myself crying and whispering Abby’s name.
—————
“Abby!” I shouted at niyakap ng mahigpit yung kabaong niya.
“Pre tama na pre.” Saad ng mga tropa ko na pinaghahawakan ako ngayon dahil sa pagwawala ko.
“T*NGINA BITAWAN NIYO AKO! MAG PAPAKASAL PA KAMI NG FIANCE KO, MAG PAPAKASAL PA KAMI SABI NI ABBY!!”
“Pre, tama na. Patay na si–” hindi niya na matapos ang sasabihin niya ng sinuntok ko ‘to.
“T*NGINAMO HINDI PA SIYA PATAY!! Natutulog lang siya pre diba? Pagod lang siya sa byahe pre… Natutulog lang siya.” The tears that I had been holding back kept dripping.
Agad naman ‘tong tumayo at sinuntok ako pabalik. “Patay na siya, patay na si Abby! And you need to accept that.” He shouted.
“A-abby kala ko ba tatlong araw k-kalang mamawala, pero bakit? B-bakit pang habang buhay n-na.” I slowly looked at my girlfriend’s dead body lying on the coffin.
She’s gone. Abby’s gone.
By : Janin B. Panganiban