❣️Aking Prinsesa❣️
.
Chapter 4
.
May dalawang taong nagmamanman kay Yna,
.
Tao 1 : pare iyon ba yong anak na babae ni Mr. Villaroman?
Tao 2 : oo, hindi ako pwedeng magkamali siya iyon!
Tao 1 : pano. Kikilos na ba tayo?
Tao 2 : oo, samantalahin nating nag-iisa siya sa may duyan.
Tao 1 : sige pare tayo na.
Tao 2 : sandali pare!! Ayun na yong lalakeng kasama niya.
.
Umurong ang dalawang tao na lalapitan sana si Yna para dukutin ito..mabuti na lang at lumabas si Nico at tinawag niya si Yna sa may duyan, at pumasok si Yna at Nico sa loob ng bahay..ang dalawang tao ay umatras, nagkubli uli ang mga ito.
.
Nico : Princess, dito mo na ilagay sa bag ko yong ibang gamit mo, kung okay lang sayo, para isang bitbitan ko na lang.
Yna : okay lang naman.
Nico : sige ilagay mo na, para maaga tayong makarating sa bahay ampunan.
Yna : ah, okay.
Nico : yong toothbrush mo huwag mong kakalimutan ah..(nakangiti niyang sabi)
Yna : opo..(nakangiti din niyang tugon)
Nico : baka mamaya, makalimutan mo, maoobliga kang gamitin ang sipilyo ko.(nakatawang sabi)
Yna : hindi ko na makakalimutan.
.
Masaya ang puso ni Nico nang nakipag-ngitian na sa kanya si Yna..sa isip pa ni Nico, hindi na siya sinusupladahan ng dalaga..at habang inaayos naman ni yna ang kaniyang mga gamit sa bag ni Nico, si Nico naman ay pinuntahan si Mang temyong at kinumusta niya ito at tuloy ay nagpaalam na sila na pupunta na sila ng bahay Ampunan..at samantala naman natapos ng isiksik ni Yna ang kanyang mga gamit sa bag ni Nico, at si Nico naman ay pumasok na ulit sa kwarto upang tingnan si Yna kung tapos na ngang ilagay ang gamit nito sa bag.
.
Nico : tapos ka na?
Yna : oo, okay na, nailagay ko na, mabuti pala at malaki yong bag mo.
Nico : oo, mas gusto ko kasi ang malaking bag..nasan yong mga paper bag na pinaglagyan mo ng mga gamit mo?
Yna : ah, nasa ibabaw ng kabinet nila, para hindi nakakalat inilagay ko doon..kailangan mo ba?
Nico : oo paglalagyan ko lang ng mga pasalubong natin sa mga bata.
Yna : ah sandali lang at kukuhanin ko.
Nico : ako na.
Yna : di okay lang, ako na ang kukuha.
Nico : sige salamat.
.
At kinuha nga ni Yna ang mga paper bag..natutuwa naman si Nico dahil mukhang magiging maganda na ang samahan nila ni Yna..at hanggang sa dala dala na nga ni Yna ang mga paper bag
.
Yna : eto na yong mga paper bag.
Nico : salamat!!
.
At noon lang napansin ni yna na halos mga pasalubong lang pala yong laman ng bag ni Nico, kaya pala nong ilalagay na ni Yna ang mga gamit niya ay mga ilang piraso lang yong damit ni Nico sa bag, kaya daw pala parang maraming gamit yong binata sa bag, yon naman daw pala ay mga pasalubong..at nagtaka si Yna ng makita niya ang baril na nakasama sa mga pasalubong, sa isip niya bakit doon lang ilalagay ni Nico ang baril sa may paper bag diba daw dapat ay sa masinop na lalagyan iyon, dapat daw ay sa bag hindi daw dapat isama sa pasalubong iyon dahil baka makita ng mga bata, hindi nakatiis si Yna kaya sinabi niya kay Nico na isinop ang baril.
.
Yna : ah nico, diyan mo talaga ilalagay ang baril sa paper bag?
Nico : oo, bakit?
Yna : diba dapat itago mo yang baril sa bag mo, kasi baka makita ng mga baya yan?
.
Naintindihan na ni Nico ang ibig sabihin ni Yna.,na ang akala ni Yna ay totoo yong baril, dahil nakakapeke nga naman..parang totoo, yun yoong ipinantakot ni Nico sa mga holdaper na homoldap kay Yna, kaya natatawa si Nico sa iniisip ni Yna.
.
Yna : oh bakit natatawa ka, diba totoo naman na dapat isinop mo ng lalagyan yong baril mo.
Nico : hindi naman kasi totoong baril to, laruan lang kaya ito.(nakatawa niyang sabi)
Yna : Laruan lang yan?
Nico : oo, laruan lang ito.
Yna : ganun!!! Grabe akala ko Totoo yan.
Nico : hehe, kahit nga yong mga loko-lokong holdaper akala nila totoo.(sabay tawa)
.
Nagtawanan silang dalawa nang maalala nila ang dalawang holdaper na halos madapa sa kamamadaling tumakbo…at hanggang sa nagpa-alam na sila sa mag-ama.
.
Nico : mang temyong, pupunta na po kami.
Temyong : sige, mag-iingat kayo.
Yna : pagaling po kayo mang Temyong.
Temyong : salamat, princess, balik kayo dito ni Kulas ha.
Nico : hayaan nio po mang temyong, babalik kami ni Princess dito..diba princess..(baling niya kay princess)
Yna : h-ha o-oo!!
Nico : sige po mang temyong.
.
At nagpaalam din sila kay esang..at hanggang sa umalis na nga sila..
.
at samantalang ang dalawang tao na nagkukubli na pagmamanman kay Yna ay wala silang alam na umalis na ang minamanmanan nilang si Yna. dahil sa likod bahay nagdaan sina Yna at Nico..at habang sa paglalakad nila Nico at Yna ay hindi nainip si Yna dahil sa nagkukwentuhan sila ni Nico, at halos may kalahating oras na silang nag-lalakad, nakaramdam na ng pagod si Yna, at napansin ni Nico na pagod na ang dalaga kaya, nagpahinga muna sila sa ilalim ng puno, at sakto naman na may batong malapad na pwede nilang pag-upuan..Sa isip ng dalaga masarap daw palang kausap si Nico hindi siya nainip sa paglalakad nila, makwento si Nico kaya parang magaan na tuloy ang loob niya sa binata, nawala na din ang hiya niya dito dahil kahit si Yna ay napapakwento na din ito tungkol sa buhay niya, at alam na ni Yna ang totoong pangalan ni Nico..nakonsensiya tuloy si Yna dahil nagsinungaling siya kay Nico. hindi niya sinabi ang totoo ang pangalan niya.kaya daw ngayon sasabihin na daw niya ang totoong pangalan niya.
.
Yna : Ah Nico..siya nga pala..hindi ko totoong pangalan ang Princess.
Nico : h-ha.ano talaga ang pangalan mo?
Yna : Yna.
Nico : Yna?
Yna : oo.
Nico : Ah Yna..sayang kasi hindi tayo ngkakilala sa magandang pagkakataon..hindi maganda ang pagkakilala natin sa isa’t isa.
Yna : oo nga eh…e di ulitin natin ang pagkikilala natin.
Nico : Ah maganda nga yun…sige ulitin natin.
.
Tumayo si Nico at isinukbit niya ang bag sa balikat niya at lumayo kay Yna, nagtaka si Yna kung bakit aalis si Nico.
.
Yna : oh bakit saan ka pupunta?
Nico : dito lang sa likod ng puno, basta maupo ka lang diyan!!
Yna : h-ha. Baka naman iwanan mo ako dito!!
Nico : hindi ah..bakit naman kita iiwan, basta maupo ka lang diyan.
Yna : sige.
.
At umikot nga si Nico sa likod ng puno, may nakita siyang magandang bulaklak at pinitas niya ito. At inilagay niya ito sa kanyang likod isinukbit niya sa may bag na dala niya, at hanggang sa bumalik siya kung nasaan si yna.
.
Nico : hi miss!! Pwedeng maki-upo? (Nakangiti niyang sabi)
Yna : sige. Upo ka!!
Nico : thank you!!, ako nga pala si Nicholas De Jesus..ikaw anong pangalan mo?(nakangiti at inilahad ang kamay)
Yna : I’m Ma. Kristina Villaroman,, Yna for short!(nakangiti niyang sabi, at inabot ang nakalahad na kamay ni Nico)
Nico : hi Yna!! Flowers for you (sabay abot sa bulaklak na pinitas)
Yna : oh wow, ang ganda naman!(kinuha ang bulaklak)..thank you!!
.
Nagtatawanan silang dalawa, at nag-apir pa sila, ang saya nila sa mga sandaling iyon, hindi nila naramdaman na sila ay napagod sa paglalakad dahil nagkakabiruan na sila.
.
Yna : grabe, para tayong sira niyan!!(tumatawa niyang sabi)
Nico : oh diba ang saya ng pagkakakilala natin!!
Yna : oo nga ang saya!! Tara na kaya at nauuhaw na ako.
Nico : walang problema may baon akong tubig..boyscout yata ito, laging handa..
Yna : hay, salamat at may kasama akong boy scout!!
.
At nang makalipas ang 20 mins.na pamamahinga nila ay lumakad na ulit sila, at hanggang sa lumipas muli ang maraming mga minuto ay natatanaw na nila ang bahay Ampunan, sa tantiya ni Yna mga kalahating kilometro pa ang lalakarin nila
.
Yna : hay ang layo naman pala,.grabe, ang layo naman pala ng nilalakad ni Esang araw araw!
Nico : oo, papunta at pauwi pa siya naglalakad.
Yna : nakakapagod naman sa araw araw na paglalakad kapag ganun kalayo.
Nico : ganun talaga, tiyagaan lang, kasi kailangan niyang kumita para makapag-aral siya.
.
Sa isip ni Yna, mabuti na lang daw at hindi niya nararanasan yong ganung kahirapan..pero naawa naman si Yna sa kalagayan ni Esang na kailangang maglakad ni Esang ng ganong kalayo para lang mag-kapera at ng sa ganun ay makaipon, para sa pag-aaral, napag-isip isip niya na napakaswerte niya dahil siya di niya kailangang magpakapagod di niya kailangang maghirap na magtrabaho para magkapera,dahil siya ay nasa kanya ang lahat, dahil naibibigay ng papa niya ang gusto nia, Sa pinansiyal man o materyal, ibinibigay ng papa niya, kaso nga lang di naman niya sinusuklian ng kabutihan yong ginagawa ng papa niya sa kanya, di niya pinapahalagahan, masyado siyang maluho,.mamahaling mga gamit ang lagi niyang binibili, bag, sapatos, mga alahas, at kung ano ano pa..wala siyang paki-alam sa pera, ang katwiran niya hindi mauubos ang pera niya dahil mayaman sila..sa isiping iyon ni Yna ay napailing na lang siya dahil naisip niyang hindi tama yong ginagawa niya..nalungkot tuloy siya sa isiping iyon naawa siya sa papa niya, na walang inisip kundi kabutihan niya..at napansin ni Nico na lumungkot ang kanyang mukha.
.
Nico : may problema ba Yna?
Yna : h-ha, wala may naalala lang ako.
Nico : ganun ba, naalala mo ba yong boyfriend mo?
Yna : hindi, naalala ko lang si Papa.
Nico : ah, eh yong boyfriend mo di mo ba siya na miss?
Yna : ha, namimiss!!
.
Nakita ni Yna na parang lumungkot ang mukha ni Nico.
.
Yna : eh, ikaw yong girfriend mo di mo ba namimiss?
Nico : wala naman akong girlfriend eh.
.
Si Yna naman ay natuwa sa isip ng sabihin ni Nico ng walang girlfriend ito.
.
Yna : wla kang girlfriend? Di ako naniniwala!
Nico : wala nga, at hindi ako nahihiyang sabihin na hindi pa ako nagkakagirlfriend!! Ikaw siguro madami ka ng naging boyfriend?
Yna : uy grabe ka! Isa pa lang yong boyfriend ko, si Poli pa lang, 1st boyfriend ko siya.
Nico : mahal mo ba siya?
Yna : pambihirang tanong yan..syempre naman, boyfriend ko nga diba, syempre mahal ko..bakit ba yong lovelife ko yong pinag-uusapan natin? Eh ikaw bakit hindi ka pa nagkakagirlfriend??
Nico : wala lang,..wala pa kasi sa isip ko yong pag-gigirlfriend, at saka kailangan ko munang unahin yong pamilya ko, lalo na si Nanay may sakit siya. At saka gusto ko munang ipagpatuloy ang pag-aaral ko.kaya saka ko na iisipin yang pag-gigirlfriend na yan.
Yna : kabait mo naman.
.
Sa nalaman ni Yna kay Nico, ay lalo siyang humanga sa binata, napakaresponsableng anak pala ni Nico sa mga magulang niya..marami silang napagkwentuhan ni Nico ng kung ano anong mga bagay sa mga buhay nila, kaya hindi nila namamalayan at naroon na sila sa may Gate ng bahay ampunan..at natuwa si Mother Fely ang namamahala sa may bahay ampunan, inutusan niya ang isang bata, para buksan ang gate, at natuwa naman ang bata dahil kilala niya ang nasa may gate.
.
Gino : kuya kulas!!!
.
Tumakbo ang bata upang buksan ang gate at habang tumatakbo ang bata ay tuwang tuwa ito ng makita si Nico.
.
Nico : Gino, huwag kang tumakbo, baka madapa ka?
.
At nakarating na nga sa may gate ang bata, at binuksan na niya ang gate..at pumasok na sila ni Yna.
.
Nico : Gino!! Kumusta ka?
Gino : mabuti naman po kuya kulas..
.
At hanggang sa nakarating na sila sa. Loob ng bahay..at sinalubong sila ni Mother Fely at Manang veron.
.
Mother Fely : kulas iho, kumusta buti at napadalaw ka, akala ko matatagalan ka bago ka bumalik?
Nico : (nagmano)opo, kasi po, namimis ko na itong mga bata na ito eh.
Manang Veron : sino ba yang magandang kasama mo kulas?
Nico : ah si Yna nga po pala, kaibigan ko..ah Yna si Mother Fely at si Manang Veron.
.
Yna : kumusta po..(nagmano kay mother fely at manang veron)
.
At hanggang sa nakita pa ng ibang bata si Nico, nagsuguran ito kay Nico at yumakap ang mga ito kay Nico..at tuwang tuwa ang mga bata nang makita ang binata.
.
Nico : naku, namiss ako ng mga anak ko.
Mother Fely : hay sinabi mo pa.
Mga bata : kuya kulas may pasalubong po kayo sa amin?
Nico : aba, syempre meron!!
Mga bata : yehey!
.
At inilabas nga ni Nico sa paper bag ang mga pasalubong at pinagbibigyan ang mga bata.
.
Manang Veron : oh mga bata, pagpahingahin nio muna sila kuya kulas mo at ang kasama niya si Ate Yna!
Mother Fely : oo sige magsipasukan na kayo sa loob.
.
At pumasok na nga ang mga bata sa loob ng bahay..at si Manang Veron naman ay kumuha ng mamimeryenda sina Nico at Yna, at sina Mother Fely ay naupo sila sa may garden, at sila ay nagkumustahan? At samantala naman, ang dalawang tao na nagmamanman sa bahay nila mang temyong ay inip na inip na, dahil hindi sila makakuha ng tyempo dahil laging kasama ni Yna si Nico, at naiinip na nga ang dalawang tao, dahil mag-aapat na oras na sila roon sa kinalulugaran nila ay hindi pa daw lumalabas ng bahay si Yna.
.
Tao 1 : pare, katagal naman nilang lumabas ng bahay..paano ba natin makukuha ang babae?
Tao 2 : pare pag-isipan muna nating mabuti, planuhin muna natin kung paano natin dudukutin ang babae..kailangang maidala natin kay boss ang babae, dahil malalagot tayo kay boss niyan!!
Tao 1 : todasin na natin yong kasama niya, kapag pumalag!
Tao 2 : mabuti pa kaya ay pasukin natin ang bakuran.
Tao 1 : sige pare.
.
At pumasok na nga ang dalawang tao sa bakuran, tamang tama naman ay papalabas si Esang para kumuha ng kahoy na panggatong..at nagulat si esang kung bakit may dalawang lalake ang nasa bakuran nila.
,
Esang : s-sino po kayo?
Tao 1 : ah magtatanong lang kami, nasan na yong bisita nio yong babae at lalake, nandiyan ba sila?
Esang : sino po si kuya kulas po ba at si ate Princess?
Tao 2 : princess?? Hindi, si Yna Villaroman ang tinutukoy namin.
Tao 1 : oo, nandiyan ba siya si Yna Villaroman?
.
Narinig ni Mang temyong na may kausap ang anak.
.
Temyong : esang sino yang kausap mo?
Esang : ah tatay. May hinahanap po sila.
.
Lumabas si mang Temyong at siya ang kumausap sa mga lalake.
.
Temyong : sige anak, ako na ang kakausap sa kanila.
Tao 1 : ah, manong baka pwedeng maki-inom kami.
Temyong : esang anak, kumuha ka ng tubig na maiinum nila..sino ba ang hinahanap nio?
.
Tao 2 : ah sina Yna Villaroman po.
Temyong : Yna Villaroman?
Tao 1 : opo. Yun pong nakatuloy sa inyo na babae at lalake?
Tao 2 : barkada po kasi namin sila.
.
Palinga-linga ang dalawang lalake na tila may hinahanap..at hanggang sa inabutan na sila ni esang ng tubig na maiinum..at nagpasalamat naman ang dalawa ng makainum..at si Mang temyong ay nagkaroon na siya ng kutob na mukhang may hindi maganda..alam na ni mang temyong ang tinutukoy ng dalawang lalale ito ay sina kulas at Princess daw, at nagtataka si mang temyong kung bakit Yna ang sinasabing pangalan ng mga ito at nagtataka si mang temyong kung talagang barkada daw nila sina kulas at princess bakit hindi daw nila alam ang pangalan ni kulas, at si Princess naman daw ay Yna ang tawag nila..ah sa isip ni mang temyong mukhang may hindi magandang pakay ang mga ito sa dalawa..kaya ililigaw niya ito..pinatuloy niya muna ang dalawang lalake sa bahay nila upang maniwala na wala na daw doon sina kulas At Princess o Yna.
.
Mang temyong : pasok muna kayo sa loob at maupo.
.
At pumasok nga ang dalawang lalake sa loob ng bahay, at naupo sila sa may upuang kahoy, at pinapasadahan ng dalawang lalake ang loob ng bahay, at nakita nilang wala roon ang babae at lalake na sina yna at nico,
.
Temyong : ah yong barkada nio ay umalis na, uuwi na daw sila.
Tao 1 : ano, umalis na??
Temyong : oo..kanina pa sila umalis, nahuli kayo?
Tao 2 : san daw sila pupunta?
Temyong : uuwi na nga daw sila.
Tao 1 : eh kung umuwi na sila, bakit hindi namin sila nasalubong, eh kanina pa kami nakatambay—(naputol ang sinasabi)
Temyong : nakatambay? Saan.?
Tao 2 : ah ang ibig niyang sabihin, napagod kami sa paglalakad kaya tumambay muna kami sa ilalim ng puno para mamahinga, ngunit di namin sila nakita sa daan.
Tao 1 : kaya imposibleng umuwi na yoon.
Temyong : saan ba kayo dumaan?
.
At itinuro ng dalawa kung saan sila dumaan ng papunta sila roon.
.
Temyong : ah kaya naman pala, hindi nio nakita ang magkasintahan dahil sa ibang daan sila dumaan.
Tao 2 : magkasintahan?( takang tanong niya)
.
At nakita ni Mang temyong na nagtataka ang dalawa ng sabihin niyang magkasintahan ang dalawa..kaya halata sa dalawa na nagsisinungaling ang mga ito, sa isip ni Mang temyong na talagang hindi nila barkada si Kulas at princess.
.
Tao 2 : ibig niong sabihin, may iba pang daan?
Temyong : oo. At sa tantiya ko ay malapit na sila sa may kabayanan niyan ngayon, dahil kanina pa nga sila umalis na magkasintahan.
.
Lumukot ang mukha ng dalawang lalake dahil natakasan sila..at hanggang sa nagpaalam na din agad ag dalawang lalake.
.
Tao 1 : paano ba yan pare, nasayang ang pinagpaguran natin, malalagot tayo kay boss niyan!!
Tao 2 : oo nga, sinuswerte yang Yna Villaroman na yan.!!
Tao 1 : at saka, bakit ang sabi nong lalake magkasintahan ang dalawa..diba syota ng anak ni Boss yun na si Poli si Yna Villaroman???
Tao 2 : oo yun ang sabi.
Tao 1 : Bumalik na tayo, panigurado ko nakalayo na sila.
Tao 2 : anak ng putakte naman oh, lagot tayo kay boss niyan!!
.
At nagsisihan ang dalawang lalake dahil bakit nakalayo sa kanila ang babae na si Yna..at samantala naman habang nag-uusap sina Nico at Mother Fely at biglang tumunog ang celpon ni Nico, at bago sinagot ni Nico ang celpon ay lumayo muna si Nico sa dalawang babae na sina mother Fely at Yna, nagtataka pa si Yna kung bakit kailangan pang lumayo ng masyado ni Nico, wala naman daw sana siyang paki-alam kahit na daw ba marinig niya kung ano yong pinag-uusapan nila ng kausap niya sa celpon.
.
Manang Veron : oh magmeryenda muna kayo.
Mother Fely : oo iha. Magmeryenda ka na..
Yna : salamat po..
.
At hindi na nahiya si yna nauna na siyang nagmeryenda kay nico dahil busy naman ito sa pakikipag-usap sa celpon, at sa tingin niya, ay masyadong seryoso ang usapan nila nico at ang kausap nito sa celpon.
.
Yna : meryenda na din po kayo mother Fely, manang Veron, sabayan nio na po akong magmeryenda.
Mother Fely : sige iha, kakatapos lang namin magmeryenda.
Manang Veron : nasabak ka sa matinding lakaran ano? Doon pala kayo tumuloy kila Temyong! Malayo ang daan doon..mas malapit dito sa may Villa.
Yna : ibig pong sabihin, may mas malapit na daan po pala?
Mother Fely : oo iha..sige iha maiwan muna kita diyan at ako ay may pupuntahan eh, kailangan ko ng pumunta ng kabayanan, at pinapapunta ako ni Father Lito.
Yna : ah okay po. Ingat po kayo..
Mother Fely : salamat iha..Veron, bahala ka na muna sa mga bata, nandiyan naman si Kulas may kasama kang titingin sa mga bata, at titingnan ko yong kinukuha nating makakasama natin dito.
Manang Veron : opo sige po mother fely..
.
At umalis na nga si Mother fely, nag-paalam din si Mother Fely kay Kulas, tamang tama naman ay tapos na sa pajikipag-usap sa celpon.
.
Mother Fely : kulas, kayo muna ang bahala dito sa mga bata ah, pinapapunta ako ni Father Lito sa bayan eh.
Nico : sige mother Fely..ingat po kayo!
,
At tuluyan na ngang umalis si Mother Fely, si Nico naman ay pumunta na siya kila Yna at manang Veron.
.
Manang Veron : kulas magmeryenda ka na!!
Nico : salamat manang Veron.
Yna : nauna na akong nagmeryenda sayo, tagal mo kasing makipag-usap sa celpon, napagod ksi ako kaya nakaramdam ako ng gutom.
Nico : okay lang yun, pasensiya ka na ha dahil napagod ka.
Manang veron : magmeryenda lang kayo diyan ha, kasi mag-gagayak na ako ng pananghalian.
Nico : tulungan napo namin kayo manang veron.
Manang Veron : huwag na muna pahinga na muna kayo, dahil alam kong pagod na pagod kayo, mamaya na lang hapon, kayo ang mag-lukuto, kasi uuwi ako mamaya eh, may trangkaso yong apo ko, eh wala pa man din yong anak ko na nanay nung bata, nagtatrabaho sa Maynila, kaya uuwe ako mamaya.
Nico : ganun po ba, sige po.
.
At naiwan na nga sila Nico at Yna sa labas,.naginhawahan ang pakiramdam ni Yna ng maka-inom siya ng malamig na Juice , halos ubusin na niya ang isang pitsel sa sobrang uhaw niya.
.
Yna : hay, ang sarap naman ng malamig.,
Nico : ang sarap nga!!
Yna : sobra kasi ang pagod ko, ang sakit ng mga paa ko at saka mga binti ko..
.
Tinanggal niya ang kanyang mga, at hinila pa niya ang isa pang bakanteng upuan, at ipinatong at iniunat niya ang mga paa sa may bangkuan, at isinandal ni Yna ng mabuti ang likod niya sa sandalan ng kanyang inuupuan, at napapikit siya ng makaramdam ng ginhawa.. naawa naman si Nico kay Yna dahil halata sa itsura ni Yna na sobrang pagod na pagod sa paglalakad..nilapitan ni Nico ang dalaga, kinuha niya ang nakaunat na mga binti at paa, umupo si Nico sa pinaguunatan ni...