anna’s speech
Author: me
Gendre: sad fact story
Warning: this story contains words that you may not like
My pov:
Habbang pinapanood ko kaibigan ko umakyat sa stage ay tumingin ako sa paligid, alam na kase ng buong school ang sasabihin nya ngunit hindi ito alam ng kahit sinong magulang,guro o kahit bisita.
“Magadang umaga/tanghali sa mga kamag aral ko, ngayon ay tayo’y mag papaalam na sa isat isa at sisimulan ang bagong kabanata, isa den akong studyante na kagaya nyo na nag sumikap at nag tsaga sa tulong ng aking “sarili”.”
Nagulat lahat maliban lng sa amin at nag sisimulang tumingin ng seryoso ang kanyang mga magulang at ang mga guro pati bisita sa kanya.
“Tama ang inyong narinig. Sinabi ko nasarili ko kaysa na sa magulang at guro ko, kase hindi nila alam ang aming pinag dadaanan at ang aming pinaghihirapan. Oo tao kame kagaya nyo ngunit hindi na namin ito maramdaman sa tahanan man o sa eskwelahan. Laging sigaw mula sa matatanda ang aming palaging naririnig at para sa aking magulang...

gusto ko sanang sabihin na anak nyo ko at hindi alipin. Wla kayong ginawa kundi gawin akong katulong totoo kayo nga umaasikaso sa panggatos namin araw araw ngunit tinanong nyo ba kame kung ok lng ba kame kung may problema ba o kung may kailangan ba kame. Iisa lang naman ang gusto ng bawat studyante ang maging proud ang kanilang magulang sa kanila ngunit hindi mas inisip nila ang imahe nila sa labas kaysa sa loob.”
Napapaiyak na ako at ng iba pa habbang ang mga magulang at guro ay nagagalit na
“Magulang kayo pero sinisisi nyo kame dahil nabuo kame ng maaga kasalanan nyo yon kase nag pakasarap kayo ng maaga at kame lng ang nabuo mula sa sarap na iyo. Kinuha nyo ang tiwala ng isang bata at yon ay inyong sinira. Dinurog nyo ito ng parang alikabo at higit sa lahat kaysa na kayo mismo ang mag protekta sa amin mula sa mundo kayo pa ang mismong dahilan kung bakit may mga teenagers ang gustong lumayo na kaagad sainyo”
Part two👇